1 – انتخاب نخستین رسانه برای انتشار خبر و تصمیم گیری بهنگام برای توجیه دیگر رسانه ها.
2 – انتشار نخستین خبر در کوتاه ترین زمان ممکن پیرامون بحران.
3- معرفی سخنگوی بحران.
4- گوش فرادادن به سوالات و ابهامات رسانه ها وپاسخگو بودن به آنها.
5- پیش بینی و برآورد تسهیلات ونیازهای رسانه ها.
6 – توجه به نیاز ارتباط گران و بسط آن.
7- فراهم آوری امکان بازدیدهای پشت صحنه برای رسانه ها از اقدامات و واکنش های فوق العاده که نسبت به موضوع انجام گرفته است.
8- کمک به رسانه ها برای ملاقات با طرفهای درگیر در موضوع، مانند خانواده های قربانیان و شاهدان که این همکاری و گشودگی می تواند در جریان خبری تاثیر مثبت بگذارد.
9- سازماندهی تورهای رسانه یی برای خبرنگاران، پیرامون مسولیت ها و وظایف آنان بگونه ای دوستانه و غیر آمرانه تا نسبت به حساسیت های شرایط بحران آشنا شده و از نقش خطیر خود کمک به حل بحران آگاه شوند.
10- توجه ودقت کافی نسبت به این امر که رسانه ها برای انجام وظیفه خود نیازمند کمک و مساعدت ونه کنترل و حذف هستند.
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابطعمومی ایران (شارا)
|
نظر بدهید