شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)–|| 15 اسفند زادروز نورالدین نوری روزنامه نگاری است که بزرگترین شبکه تهیه خبر و توزیع روزنامه را در ایران بوجود آورد. این شبکه مرکب از 611 مرکز به نام دفتر نمایندگی بود. نوری که در 1304 به دنیا آمده بود کار روزنامه‌نگاری را از سال 1324 و در روزنامه اطلاعات آغاز کرد.
وی را در میز اجتماعی اتاق خبر به دبیری نجفقلی پسیان (برادر کلنل محمدتقی خان) به کار قلم گماردند. پسیان پس از یک آموزش کوتاه، نوری را مسئول تهیه خبر از پزشکی قانونی و بیمارستان های سوانح تهران کرد. کار نوری این بود که هر بامداد به بیمارستان ها سرزند و مشخصات و آدرس مجروحین و مصدومین را یادداشت و سپس به پزشکی قانونی برود و صورت مردگان سوانح را تهیه کند و با تلفن یا مراجعه به منازل آنان و بستگانشان و مراجع مربوط، از کلانتری پلیس تا پاسگاه ژاندارمری و دادسرا، قضیه را دنبال کند و پس از یافتن شش عنصر خبر، گزارش رویداد را بنویسد و به پسیان بدهد.
نوری سپس مراحل ترقی در تحریریه روزنامه اطلاعات را یکی پس از دیگری طی کرد و از میز اجتماعی به میز فرهنگی و آنگاه اقتصادی و بالاخره پارلمانی ارتقاء یافت و سالها خبرنگار اول پارلمان ایران بود.
احترام و منزلت نوری در پارلمان پس از روی کارآمدن دکتر محمدمصدق افزایش یافت و به تدریج به اوج رسید زیرا که نوری نه تنها از هواداران و معتقدان به جبهه ملی ایران بود بلکه سابقه دوستی با مصدق داشت. توجه مصدق به نوری از زمانی افزایش یافت که گزارش “هرجا که مردمند، همانجا مجلس است” را تنظیم کرد و در روزنامه اطلاعات انتشار یافت.
قضیه از این قرار بود: مصدق (پیش از نخست وزیر شدن و در آن زمان که هنوز وکیل اول تهران در مجلس بود) به ایراد نطقی طولانی درباره مسائل متعدد از جمله مظالم انگلستان و خیانت مقامات پرداخت و سردار فاخر حکمت رئیس وقت مجلس (که میانه خوبی با مصدق نداشت) برغم اینکه اکثریت نمایندگان رای به ادامه نطق مصدق پس از اتمام وقت مقرر “پانزده دقیقه” داده بودند نطق را به این بهانه که دستور کار مجلس زیاد است قطع کرد. مصدق جلسه را ترک و به میدان بهارستان رفت، مردم جمع شدند و او در آنجا بردوش حاضران به سخنان خود برای مردم ادامه داد و نوری که در محل حاضر بود متن اظهارات را به روزنامه اطلاعات برد و چاپ کرد.
نوری که تاریخ نانوشته ایران در طول نزدیک به نیم قرن را در سینه دارد درباره مصدق گفته است که او مردی سالم، وطن دوست و شجاع بود که تنها یک دست لباس داشت و انجام امور دولتی را در خانه اش و با لباس خانه ترجیح می داد. ایرانیان را بیش از جانش دوست و عزیز می داشت. از مراجعان که مردم معمولی هم در میان آنها بودند شخصا با چای و گز پذیرائی می کرد. درصدد حذف سلطنت نبود زیرا عقیده داشت ساختار ایران و روانشناسی ایرانیان به گونه ای است که رئیس کشور باید ثابت باشد و حکومت ایران از نوع پارلمانی و نصب و عزل دولت (رییس قوه مجریه) در دست مجلس.
بنابراین نمایندگان مجلس از میان دلسوزان، میهندوستان، پاکدامنان و فرهیختگان انتخاب شوند که وطن و منافع آن حتی یک لحظه از ذهنشان دور نشود. مصدق نسبت به نمایندگان مجلس و طرز انتخاب آنان حساسیت بسیار داشت. با اینکه مصدق تمایل چندان به حذف شاه نداشت، شنیده شده بود که می گفت اختیارات و وظایف شاه در یک حکومت پارلمانی باید به حداقل کاهش یابد. مصدق نگران فعالیت ها و تلقینات اشرف (خواهر دوقلوی شاه) و اِعمال نفوذ وی در شاه بود.
منبع: www.iranianshistoryonthisday.com
|
||||
