روابط‌عمومی بین‌المللی؛ چرا این حوزه از یک «وظیفه رسانه‌ای» به یک «رشته مدیریتی استراتژیک» تبدیل شده است؟
روابط‌عمومی بین‌المللی امروز یک رشته مدیریتی استراتژیک است؛ نقشی که ریسک را کاهش می‌دهد، روایت سازمان را شکل می‌دهد و در خط مقدم تصمیم‌سازی قرار دارد.

روابط عمومی بین‌المللی در سال‌های اخیر از یک فعالیت رسانه‌ای به یک عملکرد مدیریت استراتژیک ارتقا یافته است. رهبران ارتباطات اکنون در حوزه‌هایی مانند هدایت ژئوپلیتیک زنجیره تأمین، ورود به بازار، مدیریت ریسک، مشاوره به هیئت‌مدیره و هماهنگی بحران نقش‌آفرینی می‌کنند.

گزارش «مردم، فشار و هدف» نشان می‌دهد این نقش‌ها به ادغام روابط‌عمومی در حاکمیت شرکتی، بودجه‌های همسو با کسب‌وکار و قدرت نفوذ در سطح تصمیم‌گیری نیاز دارد. چالش‌هایی مانند فرسودگی شغلی، نبود تعادل بین مرکز و بازار و دشواری سنجش کاهش ریسک، مهم‌ترین موضوعات امروز این حوزه هستند.

نسل آینده رهبران ارتباطات باید توان تحلیل، قضاوت، اعتمادسازی و هدایت سازمان در محیط‌های پیچیده جهانی را داشته باشد.


شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || رهبران ارتباطات بین‌المللی امروز با پیچیدگی‌ها، ریسک‌ها و مسئولیت‌هایی روبه‌رو هستند که با گذشته قابل مقایسه نیست.

یافته‌های پادکست «Just Curious» و گزارش پژوهشی «مردم، فشار و هدف» که بر اساس مصاحبه با ۲۵ مدیر ارشد روابط‌عمومی بین‌المللی انجام شده، نشان می‌دهد این حوزه دیگر یک فعالیت رسانه‌ای یا اجرای کمپین نیست؛ بلکه یک عملکرد مدیریتی استراتژیک است که ورود به بازار، مدیریت ریسک، تصمیم‌سازی و تاب‌آوری سازمانی را شکل می‌دهد.

روابط‌عمومی بین‌المللی، روابط رسانه‌ای نیست

مدیرانی که در این پژوهش شرکت کرده‌اند، نقشی بسیار فراتر از چارچوب سنتی ایفا می‌کنند. آنان:

  • به هیئت‌مدیره مشاوره می‌دهند،
  • پیچیدگی‌های ژئوپلیتیک زنجیره‌های تأمین جهانی را مدیریت می‌کنند،
  • از استراتژی‌های ورود و گسترش بازار حمایت می‌کنند،
  • و واکنش سازمان در برابر مسائل حساس اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را طراحی می‌کنند.

این نقش‌ها نشان می‌دهد روابط‌عمومی بین‌المللی دیگر یک «واحد پشتیبان» نیست؛ بلکه بخشی از مدیریت استراتژیک سازمان است که با سه شاخص کلیدی تقویت می‌شود:

۱) نفوذ و دسترسی در سطح هیئت‌مدیره، فراتر از خطوط رسمی گزارش‌دهی
۲) بودجه‌های همسو با اهداف تجاری، نه فهرست فعالیت‌های پراکنده
۳) ادغام ارتباطات در ساختار حاکمیت شرکتی برای مدیریت ریسک و پاسخ‌گویی سازمانی

تعادل بین مرکز و بازار؛ یک مسئله ساختاری مبتنی بر اعتماد

مت استوارت، معاون ارتباطات سیسکو، در پادکست تأکید می‌کند که مدیریت ارتباطات بین‌المللی را نمی‌توان از یک مرکز فرماندهی واحد انجام داد. تیم‌های محلی زبان، فرهنگ، بافت اجتماعی و وضعیت ذی‌نفعان را بهتر می‌شناسند و باید اختیار عمل داشته باشند.
اما در شرایط بحران جهانی، روایت مرکزی باید هدایت‌کننده باشد.

راه‌حل این چالش نه ابزار بیشتر، بلکه اعتماد سازمانی است.

فرسودگی شغلی؛ نشانه یک نقص در طراحی سازمانی

یکی از یافته‌های غیرمنتظره پژوهش، میزان فشار روانی و بار احساسی نقش‌های ارشد ارتباطات است. بسیاری از مدیران:

  • در چندین منطقه زمانی کار می‌کنند،
  • همیشه در دسترس هستند،
  • و تنها زمانی دیده می‌شوند که بحران رخ دهد.

این الگو نشان‌دهنده یک اشکال ساختاری در سازمان‌هاست:
وقتی بخشی از قدرت کافی برخوردار نیست اما بار سنگینی بر دوش آن قرار می‌گیرد، فرسودگی شغلی اجتناب‌ناپذیر است.

سنجش اثربخشی؛ از خروجی رسانه‌ای به معیارهای ریسک و نفوذ

رهبران ارتباطات استراتژیک تأثیر خود را در سه حوزه می‌سنجند:

۱) سهم تجاری: کمک به فروش، جذب استعداد، سیاست‌گذاری یا رشد بازار
۲) کاهش ریسک: شناسایی زودهنگام بحران‌ها، هدایت تصمیمات و جلوگیری از خسارت شهرت
۳) نفوذ ذی‌نفعان: شامل رسانه‌ها، نهادهای نظارتی و بازیگران سیاسی

سخت‌ترین بخش برای اندازه‌گیری، «ریسک» است، اما همان‌گونه که وادینگتون تأکید می‌کند، بیشترین ارزش روابط‌عمومی دقیقاً در مدیریت ریسک نهفته است.

نسل آینده رهبران ارتباطات؛ چه مهارت‌هایی لازم است؟

مت استوارت در پایان گفت‌وگو توضیح می‌دهد که نسل بعدی رهبران بین‌المللی باید:

  • تفکر انتقادی داشته باشند،
  • بتوانند روابط عمیق مبتنی بر اعتماد در فرهنگ‌ها و سلسله‌مراتب متفاوت ایجاد کنند،
  • و قدرت تشخیص موقعیت، مدیریت اتاق و درک سیاست‌های هیئت‌مدیره را داشته باشند.

او تأکید می‌کند:
«هوش مصنوعی گردش کار ما را تغییر می‌دهد، اما هرگز جایگزین قضاوت انسانی نمی‌شود.»

با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:

https://telegram.me/sharaPR

برای اطلاعات بیشتر درباره روابط عمومی و اخبار سازمان‌های مختلف، می‌توانید به وبسایت شارا مراجعه کنید.

انتهای پیام/