روابط‌عمومی‌ها و کرونا: ضرورت تحول و تغییر

هفدهمین کنفرانس بین المللی روابط‌عمومی ایران با عنوان “آینده روابط‌عمومی، رهبری و کووید-19” با مشارکت استادان، مدیران، کارشناسان و کارگزاران روابط‌عمومی های داخل و خارج کشور، ضمن بررسی تحولات جهانی از منظر بحران جدید، وضعیت کنونی و آینده روابط‌عمومی ها را مورد بحث و بررسی قرار داده و محورهای ذیل را به عنوان «محورهای ضرورت تحول و تغییر برای آینده ای بهتر» را مطرح کرده است:

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)|| گسترش بحران کرونا در سطح جهان، وضعیت جدیدی برای سبک زندگی انسان در همه ابعاد ایجاد کرده است. با توجه به این وضعیت جدید، تحولات وسیعی در ارتباطات و شیوه های تولید و اشتغال به وجود آمده است که نیازمند بازنگری و آینده نگری است.


هفدهمین کنفرانس بین المللی روابط‌عمومی ایران با عنوان “آینده روابط‌عمومی، رهبری و کووید-19″ با مشارکت استادان، مدیران، کارشناسان و کارگزاران روابط‌عمومی های داخل و خارج کشور، ضمن بررسی تحولات جهانی از منظر بحران جدید، وضعیت کنونی و آینده روابط‌عمومی ها را مورد بحث و بررسی قرار داده و محورهای ذیل را به عنوان «محورهای ضرورت تحول و تغییر برای آینده ای بهتر» را مطرح کرده است:


1- توجه و بهره برداری از دست آوردهای انقلاب چهارم صنعتی که جهان روابط‌عمومی را وارد عرصه های جدید «ارتباط با اشیاء»کرده است، یک ضرورت جدی در شرایط کنونی جهان است.


2- تقویت و کارآمدی بهره برداری مطلوب از شرایط انقلاب چهارم، توجه به مهارت های: مدیریت رسانه های اجتماعی، مدیریت ارتباط با تاثیرگذارها، تجزیه و تحلیل داده ها و تولید محتواست.


3- شرایط ایجاد شده توسط بحران جدید، ضرورت ارتقای مهارت های اساسی در حوزه روابط‌عمومی که شامل: تسهیل کنندگی، تشکیل هسته های دیجیتالی و روایت گری، است، را به شدت مورد تاکید قرار می دهد.


4- بهره برداری مناسب از هوش مصنوعی، در شرایط بحرانی جدید، توانمندی روابط‌عمومی ها را در مقابله با کاستی ها و مشکلات جدید را ارتقا می دهد.


5- در شرایط کنونی جهان، بکارگیری توانائی ها و قابلیت های مربوط به روابط‌عمومی نسل چهار ترغیب کننده روابط‌عمومی ها برای سازگاری خود با پیشرفت های پویا در مدیریت یکپارچه است.


6- در شرایط کنونی جهان، ضرورت رعایت اخلاق حرفه ای و تاکید بر عملکرد اخلاق مدارانه روابط‌عمومی های نسل چهارم برای تبیین و بکارگیری منشورهای اخلاقی و استانداردهای حرفه ای و اخلاقی از مهمترین اصول برای چیره شدن بر بحران کرونا تلقی می شوند.


7- ارتباطات استراتژیک مؤثر و مبتنی بر مدیریت ارتباطات ریسک زمانی به سرانجام می رسد که موجب نجات یافتن انسان ها شود، نه اینکه صرفا تکرار یک سری مفاهیم و موارد کلیشه ای باشد.


8- مقابله با بحران کووید-19، نیازمند ترکیبی از برنامه های ارتباطی جهانی و محلی است که نه کاملا و صد در صد جهانی و نه به طور کامل محلی است.


9- دوران همه گیری کووید-19 نیازمند توجه به ارتباطات شفاف، باز و اخلاق گرایانه، ارتباطات دو طرفه و متقابل و روابط فعال برای پاسخگویی و ارائه راه حل های عملی است.


10- موفقیت در چیره شدن بر بحران کرونا نیازمند توجه و بکارگیری اساسی، سه نوع از ارتباطات به هم پیوسته و مؤثر است: ارتباطات استراتژیک، ارتباطات مناسب و مطلوب و ارتباطات مسئولیت محور است.


11- آسیب شناسی مداوم وضعیت بحران ایجاد شده توسط کووید-19، در همه جنبه های زندگی به طور مداوم یکی از اقدامات مهم در حوزه مسئولیت اجتماعی روابط‌عمومی هاست.


12- مسئولیت اجتماعی در شرایط بحران جدید امری: اولویت دار، برنامه محور و فراگیر است که باید در سه بُعد فردی، سازمانی و اجتماعی مورد توجه جدی قرار گیرد.


13- کاهش فشارهای اجتماعی بر اثر بحران کرونا، نیازمند انتشار اطلاعات امید بخش، همدردی با دردمندان، اطلاع رسانی زود هنگام، خدمات آنلاین و پاسخگویی شفاف است.


14- بحران کووید-19، «جهان ناپایدار» را به وجود آورده است که قابل پیش بینی نیست و راز ماندگاری در این جهان سراسر در حال تغییر، سازگار شدن با شرایط جدید است.


15-پاندومی کووید-19 نقطه آغازین دورانی است که در آن ناپایداری، عدم قطعیت، پیچیدگی و ابهام، اساسی ترین ویژگی های ساختاری محیط سازمان و کسب وکار است. روابط‌عمومی در این شرایط جدید، نیازمند برنامه ریزی برای همزیستی و چیرگی بر بحران به جای پرداختن به بحران، آشنایی با روش های حل مساله، آینده نگاری کسب و کار، ارتقای مهارت های ضروری بقا و توسعه در عصر ناپایداری و رصد کردن حوادث و تحولات می باشد.


16- در شرایط بحرانی جدید، توانمندسازی روابط‌عمومی نیازمند درک پیش دستانه تحولات، برآورد پیامدهای تغییر، سازگاری و خلق آینده مطلوب با روش هایی مانند «نشانک های ضعیف» برای ورود به دنیای کشف پیش هنگام آینده است.


17- چیره شدن بر شرایط بحران جهانی کووید-19 نیازمند هماهنگی جدی سه عامل اساسی، جامعه، فعالان روابط‌عمومی و کارکنان سازمان است. برای تحقق شرایط مطلوب، هماهنگی این سه عامل الزامی است.