شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || دنیای امروز دنیای ارتباطات است و در هر ثانیه میلیون‌ها واحد اطلاعاتی در سطح جهان رد و بـدل می‌شود.
از زمانی که تحولات زندگی بشر سرعت گرفت نیـاز بـه اطلاعات و ارتباطات هر روز افزایش یافت و امروزه داشتن اطلاعات دقیق و به روز، از نان شب هم برای مردم مهم‌تر است و هرکه بیشتر بداند، موفق‌تر است.
روابط‌عمومیهای سازمان‌ها را از نظر کیفیت کار به منظور یاری رساندن به مدیریت سازمان در تحقق اهداف سازمانی، اعتقاد به شفافیت امور و پاسخگویی، رعایت حقوق شهروندان، شناخت تکالیف و مسئولیت های حکومتی، حق نظارت مردم بر کارها و حق مردم در نقد و ارزیابی برنامه‌ها وعملکردهای سازمان و داشتن راهبردها و برنامه‌های معین، به سه دسته زیر تقسیم بندی می‌شوند:
1- روابط‌عمومی توجیه گر
2- روابط‌عمومی تبیین گر
3- روابط‌عمومی تحلیل گر
روابط‌عمومی توجیه‌گر یک روابط‌عمومی سازمان محور و مدیر محور است که به طور مستمر در توجیه دیدگاه‌های مدیران سازمان و منافع سازمان خود می‌کوشد و با تحریف، پنهان کاری، دروغ و گمراهی و بستن راه‌های نشر اطلاعات واقعی و عینی سازمان به خارج با حجم زیادی از اطلاع رسانی و تبلیغات فریب دهنده سعی در آرایش اهداف برنامه‌ها و فعالیت‌های سازمان می‌نماید.
روابط‌عمومی تبیین گر در خوش‌بینانه‌ترین شکل خود یک روابط‌عمومی توصیف کننده و روایتگر است که به دنبال رویدادها و وقایع حرکت می‌کند و تنها به شرح، بیان و گزارش آن‌ها می‌پردازد. این نوع روابط‌عمومی فاقد برنامه استراتژیک و برنامه‌های اجرایی است و به صورت منفعل، بدون ابتکار و خلاقیت با روزمرگی انجام تکلیف می‌کند.
روابط‌عمومی تحلیل‌گر یک روابط‌عمومی با برنامه است که پیشاپیش امور، رویدادها و روندها حرکت می‌کند و به سطح مشاور مدیریت ارتقاء می‌یابد و در تعیین سیاست‌ها و خط مشی‌های سازمان مشارکت می‌نماید. این روابط‌عمومی تقویت درک متقابل با مخاطبان را هدف خود قرار داده و با اعتماد به نفس و استدلال و منطق قوی ضمن صیانت از منافع سازمان، از منافع مردم، دولت و سازمان‌های دیگر هم پاسداری می‌کند. روابط‌عمومی تحلیل‌گر خواست‌ها، نیازها و گرایش‌های مخاطبان سازمان را تشخیص داده و به مدیران سازمان انتقال می‌دهد و با ارائه مشاوره‌های تخصصی به سیاست‌گذاران سازمان سهم قابل ملاحظه‌ای در تدوین سیاست‌ها و برنامه‌های اجرایی سازمان ایفاء می‌نماید.
در سازمان‌های دولتی داشتن اطلاعات موثق، دقیق و به موقع با توجه به هدف و ساختار بزرگ‌ترین سرمایه یک سازمان است و حیات یک سازمان به داشتن یک ارتباط دو سویه درون و برون سازمانی و انجام تبلیغات و کسب اطلاعات به روز و مفید بستگی دارد و این جاست که لزوم وجود روابط‌عمومی واقعی در ایستگاه‌های روابط‌عمومی نمایان می‌شود. مدیران روابط‌عمومی باید به دو علم ارتباطات و مدیریت آشنایی کامل داشته باشند. بیشتر مدیران روابط‌عمومی فاقد نگرش تفکرمدارانه به روابط‌عمومی هستند. هر کس که تحصیلات ارتباطی را گذرانده، متخصص روابط‌عمومی نخواهد بود؛ زیرا گذراندن تحصیلات به هیچ وجه نشان دهنده تخصص در این حوزه نیست. روابط‌عمومی ترکیبی از فن و هنر و برقراری ارتباط صحیح با مردم است.
یک مدیر موفق روابط‌عمومی باید فرهنگ عمومی کشور را به خوبی بشناسد و از طرفی با علم روانشناسی و روانشناختی نیز تا حدی آشنایی داشته باشد. سایر مشخصه های یک مدیر روابط‌عمومی خوب و کارآمد صاحب نظر بودن او در امور فرهنگ اجتماعی، بهره مندی چگونگی استفاده از مشاوره نیروهای کارشناس بیرون از سازمان، تسلط بر فعالیت‌ها و ساز و کار و تصمیمات سازمان متبوع است.
مریم محرابیان
منبع: نصیری، حسین (۱۳۸۳). مدیریت روابط‌عمومی. تهران: موسسه خدمات فرهنگی رسا
انتهای پیام/
|
||||
