این مقاله توضیح می‌دهد که هوش مصنوعی چگونه پژوهش، پایش، تحلیل داده و تولید محتوا را در روابط‌عمومی متحول کرده است، اما تفسیر، تصمیم‌سازی و ساخت اعتماد همچنان به مهارت انسانی وابسته است.
میناری شاه تأکید می‌کند هوش مصنوعی سرعت می‌دهد اما قضاوت نمی‌کند و خطر هالوسینیشن، سوگیری و روایت‌سازی یکنواخت را به همراه دارد. استفاده صحیح از هوش مصنوعی نیازمند شفافیت، راستی‌آزمایی چندابزاری و توجه به ذی‌نفعان است.
او هشدار می‌دهد که دیپ‌فیک‌ها و اطلاعات نادرست تهدیدی جدی برای شهرت سازمان‌ها هستند. آینده روابط‌عمومی ترکیبی از توان پردازشی هوش مصنوعی و اصالت، همدلی و قضاوت انسانی است.
هوش مصنوعی در سال‌های اخیر به یکی از قوی‌ترین محرک‌های تحول در روابط‌عمومی تبدیل شده است و نقش آن در پژوهش، تحلیل داده، سنجش احساسات، تولید محتوا و تصمیم‌سازی به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. در این مقاله، میناری شاه توضیح می‌دهد که چرا هوش مصنوعی باید هم‌زمان «یک ابزار توانمندساز» و «یک فناوری با محدودیت‌های جدی» تلقی شود و چگونه می‌توان آن را در استراتژی‌های مدرن روابط‌عمومی با حفظ اعتماد، اصالت و قضاوت انسانی به‌کار برد. او تأکید می‌کند که روابط‌عمومی هنر «درست دیدن، درست پرسیدن و درست تصمیم‌گرفتن» است؛ حوزه‌ای که هوش مصنوعی می‌تواند آن را سریع‌تر، اما نه لزوماً عمیق‌تر کند.
پژوهش و داده‌کاوی
امروز بخش بزرگی از کار پژوهشی، یعنی بررسی گزارش‌ها، تحلیل‌های بازار، روندهای رسانه‌ای و چشم‌انداز رقبا، با کمک هوش مصنوعی به‌سرعت قابل انجام است. اما شاه هشدار می‌دهد که توانایی پرسیدن سؤال درست مهم‌تر از توانایی ابزار در ارائه پاسخ است. هوش مصنوعی داده ارائه می‌کند، اما تشخیص اینکه «کدام داده مهم است» یا «چگونه باید تفسیر شود» همچنان انسانی است. نمونه او درباره «پیشنهاد اشتباه موقعیت‌یابی به‌عنوان بای‌جوز برای یک دسته دیگر» نشان می‌دهد که داده بدون قضاوت می‌تواند گمراه‌کننده باشد.
پایش و سنجش: الگوها، تفسیر و تصمیم
هوش مصنوعی می‌تواند میلیون‌ها مکالمه، واکنش و داده را از شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌ها و پلتفرم‌های چندزبانه تحلیل کند. اما اهمیت روابط‌عمومی در تفسیر است، نه در «دیدن».
اینکه کدام موضوع «بحران» است، چه زمانی سکوت بهتر از واکنش است، کدام ذی‌نفع نیازمند اطمینان است، یا چه موضوعی فقط «نویز» است ـ همه این‌ها وابسته به تجربه و تحلیل انسانی است.
محتوا و صدای رهبری
هوش مصنوعی امروز در نوشتار، ساختاربندی پیام، تولید نکته‌نویسی برای مدیران، سناریوسازی جلسات داخلی و حتی شبیه‌سازی مکالمات سخت به کار می‌رود.
اما شاه می‌گوید وضوح را می‌توان الگوریتم‌سازی کرد، اصالت را نه.
صدای رهبری، تجربه زیسته، داستان‌های انسانی و روایت‌های واقعی چیزی است که هوش مصنوعی نمی‌تواند بازسازی کند. به همین دلیل استفاده بیش‌ازحد از آن، خطر «یکنواختی پیام» و «بی‌روح شدن روایت» را ایجاد می‌کند.
راستی‌آزمایی، هالوسینیشن و سوگیری
او هشدار می‌دهد که هوش مصنوعی با اعتمادبه‌نفس بالا نیز خطا می‌سازد: از تاریخ‌های اشتباه تا نقل‌قول‌های ساختگی. بنابراین متخصصان روابط عمومی باید:
- از چند ابزار برای مقایسه داده استفاده کنند
- درخواست استناد کنند
- سوگیری جنسیتی، زبانی، فرهنگی و منطقه‌ای را بررسی کنند
- در تولید محتوا سطح شفافیت را افزایش دهند
تهدیدهای نو: دیپ‌فیک و اطلاعات نادرست
رشد دیپ‌فیک‌ها و سرعت انتشار اخبار جعلی، روابط‌عمومی را در معرض آسیب‌های جدیِ اعتبار و شهرت سازمانی قرار داده است. شاه بر ضرورت کتابچه واکنش به بحران دیجیتال تأکید می‌کند. او می‌گوید در کشورهایی با تنوع زبانی و دیجیتالی گسترده، مانند هند، «استفاده مسئولانه از AI» یک الزام است نه انتخاب.
مرزهای هوش مصنوعی: چه چیزهایی را جایگزین نمی‌کند؟
در نهایت، شاه توضیح می‌دهد که هوش مصنوعی:
- رابطه انسانی را جایگزین نمی‌کند
- فهم قدرت در اتاق‌های تصمیم‌گیری را درک نمی‌کند
- طنز، استعاره، فرهنگ و زیرمتن‌های اجتماعی را نمی‌فهمد
- اعتماد و اعتبار را نمی‌سازد
او آینده روابط‌عمومی را «پشتیبانی‌شده با هوش مصنوعی، اما هدایت‌شده توسط انسان» توصیف می‌کند.
با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
برای اطلاعات بیشتر درباره روابط عمومی و اخبار سازمان‌های مختلف، می‌توانید به وبسایت شارا مراجعه کنید.
انتهای پیام/