شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)–|| حتما در چهار گوشه شهر در کنار تیر چراغ برق یا شیشه مغازه و فروشگاهی با یک کاغذ سفید با این نوشته “به یک نفر با روابط‌عمومی بالا نیازمندیم” برخورد کرده اید!
شخص اگهی دهنده برای جلب مشتری و یا فروش کالا و خدمات خود و برای به خدمت گرفتن چندین فردی خواه مرد خواه زن از این عنوان البته با حقوق مکفی استفاده می کند.
اما جامعه و رهگذران در ذهن خود چه پنداری از این روابط‌عمومی دارند؟! روابط‌عمومی شخص مورد نظر آگهی دهنده قطع به یقین آگاهی نسبت به کارکرد و ویژگی های روابط‌عمومی ندارد و اگر هم دارد اندک است! او این فرد را کسی می داند که ظاهری آراسته و البته چرب زبان و یا به قولی زبان باز باشد تا بتواند از این ویژگی ها محصول و خدمات خود را به مشتریان عرضه نماید.
گرچه نباید فراموش کرد که این آگهی در بطن خود نیاز به کسی دارد که “روابط اجتماعی”خوبی داشته باشد تا بتواند در برخورد با مشتری خدمات و محصول را عرضه و به فروش رساند.
تفاوت ماهوی این دو- روابط‌عمومی و روابط اجتماعی – بسیار است چرا که روابط‌عمومی تعاریف و کارکردهایی دارد که نمی شود آن را در چارچوب و در این آگهی گنجاند و چه بسا سازمان ها برای استخدام نیروی روابط‌عمومی صرف چرب زبان بودن و ظاهری آراسته بسنده نمی کنند.
آگهی هایی از این جنس شاکله روابط‌عمومی را در اذهان عمومی زیر سوال می برد و شاید نگاه مردم را نسبت به روابط‌عمومی تنزل داده و آن را مغلمه یی از این دست تصور کنند.
در واقع روابط‌عمومی رسالتی دارد که آن فروشنده ندارد و این سبب می شود فرد آگهی دهنده به خود اجازه دهد برای جلب مشتریان و نیز به خدمت گرفتن فرد یا افرادی از این جملات در آگهی غیررسمی خود بهره گیرد.
روابط‌عمومی تبلیغات نیست و نمی تواند باشد، روابط‌عمومی فن، هنر و تخصص است که در قواره کسانی است که در این وادی علم آموزی کرده و به درجه و مرتبتی رسیده اند که می توانند برای نجات یک سازمان از بحران ها و مشکلات آستین همت بالا زده و نقش بی بدیل خود را دراین عرصه منصه ظهور رسانند.
روابط‌عمومی تمثیلی از زیبایی هاست، زیبایی اندیشه و زیبایی خدمتی صادقانه بدون اغراق گویی های رابج و متملقانه ….
|
||||
