بدترین روش های پیچ کردن در روابط عمومی در مرگ رابین ویلیامز

من گمان می کنم که عمل پیچ کردن برهانی بیشتر از مینارد است؛ یا حداقل نماینده آن می باشد. تمایل به پیشروی بدون نگرانی درباره هرکسی ممکن است که واکنش هایی را به همراه داشته باشد. تعداد زیادی از ایمیل ها پزشکانی را پیشنهاد می کنند که تحقیقات یا درمان هایی برای بیماری های ذهنی انجام داده اند.

4 Ways to Go Beyond the Press Release in a Post Panda World image panda bear 1113tm pic 106 300x199


شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، آلیسا روزنبرگ- اوایل هفته، الکس ویلیامز در بخش تحقیقات پیو، گزارشی در مورد اختلاف خبرنگاران و متخصصان روابط عمومی در خصوص پیچ کردن گزارشگران ارائه کرد. با بررسی دفتر آمار کار داده ها، وی متوجه شد که سال گذشته 43 هزار و 630 نفر به عنوان خبرنگار استخدام شدند در برابر 202 هزار و 530 نفری که در روابط عمومی کار می کنند (و برای هر یک دلاری که یک متخصص روابط عمومی دریافت می کند، گزارشگران 0.65 دلار دریافت می کنند.) آنها اعدادی هستند که شفاف ارائه می شوند: در سال 2004، 3.2 میلیون نفر متخصص روابط عمومی در ازای هر گزارشگر وجود داشته است. اکنون این نرخ به 4.6 نفر در روابط عمومی به ازای هر گزارشگر می باشد. این خبر خوبی برای هر کسی است که نگران عظمت صنعت تبلیغات است. اما همچنین باعث می شود انجام کار تبلیغ دشوارتر شود. بیشتر آنها به رقابت بر سر جلب توجه گزارشگران محدود هستند. آنها سعی می کنند که در این فضای آشفته فعالیت کنند، برخی از مبلغین (نه همه آنها) دستاوردهای بدی از رویدادهای تاسف بار بدست می آورند، گاهی اوقات از راهی که فقدان طعم و احساس خوب تکان دهنده می شود.


این پیچ کردن لطیفه ای معمولی در میان خبرنگاران است. اما حتی من گزارشگران جسوری را می شناسم با برجسته کردن برخی از گزارش های خبری و پیشنهاداتی که متعاقب خودکشی رابین ویلیامز اتفاق افتاد، توانستند افکار عمومی را بیدار کنند. تعدادی از همکاران من پیچ هایی را از ارتباطات ویلکس برایم ارسال کردند که ارسال «کارشناس امنیت سایبری» استیو وایزمن را به عنوان یک منبع ارائه می داد. قلاب؟ «مرگ غم انگیز رابین ویلیامز مصرف کنندگان را در خطر سرقت هویت قرار می داد. 1.2 میلیارد نفر در حال حاضر در معرض خطر هک عظیم روسیه آسیب بیشتری خوردند در مقابل سرقت هویت بوسیله تطمیع شهروندان جدی با پیوند به جزئیات امیدوار کننده درباره رابین ویلیامز


یکی از خوانندگان برایم ایمیلی را از لرنینگ تینکرز ارسال کرد که پیشنهاد می کرد: اکنون زمانی عالی برای خبرنگاران است که درباره نویسنده جویس مینارد صحبت کنند، به ویژه در زمینه ای که ما همه دارای افکار و احساساتی هستیم.


ایمیل پیشنهاد داده بود: «اگر کسی می داند که چطور درباره فیل در اتاق نشمین صحبت کند، آن جویس است.» وی می افزاید: «اگرچه این رمان درباره یک نوجوان است که مادرش در 11 سپتامبر مرده است، موارد پیش رو با میراث پدر و مادر الکلی، شرحی از حقیقت زشت درباره روابط او با جی. دی. سالینجر ارائه می دهد یا به اشتراک گذاری داستان دردناک شخصی برای تجربه وی در خصوص هماهنگی و آنگاه کنار رفتن از حضانت دو دختر اتیوپیایی، جویس هرگز از بیان حقایق دست بر نداشت.»


من گمان می کنم که عمل پیچ کردن برهانی بیشتر از مینارد است؛ یا حداقل نماینده آن می باشد. تمایل به پیشروی بدون نگرانی درباره هرکسی ممکن است که واکنش هایی را به همراه داشته باشد. تعداد زیادی از ایمیل ها پزشکانی را پیشنهاد می کنند که تحقیقات یا درمان هایی برای بیماری های ذهنی انجام داده اند.


همه این پیچ ها لزوما وحشتناک نیستند؛ نسخه ای گسترده تر از پیچ کردن سرقت هویتی، مثال های بیشتری را به همراه دارد و بعد از یک فاصله زمانی موثر فشار بیشتری را که ممکن است در داستانی که من به نگارش آن علاقه دارم وارد کرد. اما به ندرت به نظر می رسد که این برای مردمی که برایش صبر می کنند و مشتریان آنها بهتر باشد (چراکه ممکن است پیچ های مورد هدف بیشتری وجود داشته باشد).

مورین داود توضیحی کاملا خوب برای چرایی همکاری وی با رابین ویلیامز و خبرنگار مایکل کلی، اما من به سادگی معتقد نیستم که این حافظه همیشه منجر به تامل هیلاری کلینتون و جنگ در عراق نمی شود.
مثال های پیچ های روابط عمومی که به صندوق پستی من وارد شد در نیمی از مشاغل تبلیغی موفق شدند: آنها سر و صداها را بریدند. اما نیم سخت تر نیز به همان اندازه مهم است.


منبع: http://www.washingtonpost.com/news/act-four/wp/2014/08/14/the-worst-public-relations-pitches-pegged-to-robin-williamss-death/
منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)