شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || اوایل این هفته، افتخار باورنکردنی قرار گرفتن در فهرست ۵۰ فرد بالای پنجاه سال برتر کمپین آسیا-اقیانوسیه را دریافت کردم. این یکی از آن لحظات نادر شغلی بود که باعث می‌شود مکث کنید و نه تنها به مسیر پشت سرتان، بلکه به آنچه هنوز در پیش است فکر کنید.
«اعتراف می‌کنم که احساساتی شدم. نه فقط به خاطر این تقدیر، بلکه به دلیل معنایی که برایم داشت. در صنعتی که همیشه به جشن گرفتن چیزهای جدید و آینده‌دار می‌پردازد، دیدن و تقدیر شدن به خاطر ارزش تجربه، هم اقدامی متفاوت بود و هم تأییدی عمیق بر اهمیت آن.»
تعصب سنی در ارتباطات
روابط عمومی اغلب به عنوان یک بازی جوانان تلقی می‌شود. این صنعت بر پایه انرژی، دیدگاه‌های تازه و توانایی انطباق سریع رشد می‌کند. آژانس‌ها و برندها دائماً در پی “چیز بزرگ بعدی” یا ستاره نوظهوری هستند که آینده را بازتعریف خواهد کرد.
و اشتباه برداشت نکنید، این اشتیاق به جوانان قدرتمند است. این اشتیاق به نوآوری دامن می‌زند و صنعت را در حال تکامل نگه می‌دارد. من مربیگری متخصصان جوان بی‌شماری را بر عهده داشته‌ام؛ سه کارآموز آخر ما در میداس همگی برنده جایزه بوده‌اند و از آن زمان تاکنون در موقعیت‌های تمام وقت در کنار ما مشغول به کار شده‌اند. هیچ چیز بیشتر از دیدن پیشرفت آنها مرا مفتخر نمی‌کند.
با این حال، در جایی در طول مسیر، تمرکز جمعی ما بر جوانان ناخواسته تجربه را به حاشیه رانده است. گویی که خرد، انعطاف‌پذیری و عمق استراتژیک به نوعی در دنیای پرسرعت ارتباطات امروزی کم‌اهمیت‌تر شده‌اند.
وقت آن رسیده که این را تغییر دهیم.
تجربه واقعاً چه چیزی به ارمغان می‌آورد؟
تجربه فقط به معنای سال‌ها نیست؛ بلکه به معنای دیدگاه است. پس از دهه‌ها فعالیت در روابط عمومی، نوعی شهود در شما شکل می‌گیرد که قابل آموزش نیست. یاد می‌گیرید چگونه یک جمع را بخوانید، یک بحران را مدیریت کنید و یک برند را با آرامش و وضوح در میان زمین‌های ناهموار هدایت کنید.
همچنین چیزی را به دست می‌آورید که من اغلب آن را تشخیص الگو می‌نامم. توانایی تشخیص نشانه‌های اولیه یک مشکل اعتباری. مهارت تشخیص اینکه چه زمانی یک ایده جسورانه درخشان است و چه زمانی فقط خطرناک است. صبر برای گوش دادن، واقعاً گوش دادن، قبل از اقدام.
و بالاتر از همه، شما نوعی از روابط حرفه‌ای را می‌سازید که شاهرگ حیاتی صنعت ارتباطات است. نه ارتباطات معاملاتی، بلکه مشارکت‌های بلندمدت و مورد اعتماد که فقط با گذشت زمان عمیق‌تر می‌شوند.
این نوع ارزش با افزایش سن کاهش نمی‌یابد. در واقع، اغلب قوی‌تر می‌شود.
نیروی کار چند نسلی یک مزیت استراتژیک است
مؤثرترین تیم‌هایی که با آنها کار کرده‌ام، تیم‌های چند نسلی بوده‌اند. آنها بر اساس هم‌افزایی بین ایده‌های تازه و قضاوت باتجربه ساخته شده‌اند. اعضای جوان‌تر تیم انرژی، تسلط دیجیتالی و تفکر نوآورانه را به ارمغان می‌آورند. متخصصان مسن‌تر دیدگاه بلندمدت، آگاهی موقعیتی و نوعی رهبری آزموده شده در بحران را ارائه می‌دهند که فقط با گذشت زمان به دست می‌آید.
مسئله انتخاب یکی بر دیگری نیست. مسئله تشخیص این است که ترکیب این دو است که تیم‌ها را واقعاً استثنایی می‌کند.
من این پویایی را در آژانس خودم، میداس پی‌آر، دیده‌ام. وقتی همکاری بین نسل‌ها را تقویت می‌کنیم، شاهد ایده‌های بهتر، اجرای بهتر و نتایج قوی‌تر برای مشتریان هستیم.
تقدیر بدون بازنشستگی
یکی از چیزهایی که بیشتر از همه در مورد فهرست ۵۰ فرد بالای پنجاه سال برتر کمپین آسیا دوست دارم این است که این یک جایزه دستاورد یک عمر نیست. این فرض را نمی‌کند که بهترین کار ما پشت سر گذاشته شده است. این فهرست از متخصصانی تقدیر می‌کند که هنوز در حال ساختن، نوآوری و مشتاق تأثیرگذاری هستند.
این تمایز مهم است. اغلب، تقدیر در حوزه ما برای “چهره‌های آینده‌دار” در اوایل کار یا برای مراسم بازنشستگی محفوظ است. اما در این بین چه؟ متخصصان میانی که کارهای باورنکردنی و مرتبط انجام می‌دهند، فقط بدون هیاهو؟
بیایید دست از رفتار کردن با سن به عنوان پایان نوآوری برداریم و شروع به دیدن آن به عنوان مرحله‌ای متفاوت از قدرت خلاقیت کنیم.
مرتبط ماندن به کنجکاوی مربوط است، نه سن
یک تصور غلط وجود دارد که متخصصان مسن‌تر برای همگام شدن با تحولات تلاش می‌کنند. اما من معتقدم که مرتبط ماندن بسیار بیشتر به طرز فکر مربوط است تا سال تولد.
آیا کنجکاو هستید؟ آیا مایل به یادگیری هستید؟ آیا به صداهای جدید گوش می‌دهید و پلتفرم‌های جدید را می‌پذیرید، حتی زمانی که شما را از منطقه امن خود بیرون می‌کشند؟
من می‌دانم که هستم و بسیاری از همکارانم نیز همینطور هستند.
مرتبط بودن ایستا نیست. این چیزی است که شما فعالانه با باز ماندن، مرتبط بودن و درگیر ماندن آن را پرورش می‌دهید. به همین دلیل است که مربیگری به بخش مهمی از کار من تبدیل شده است. این فقط مربوط به پس دادن نیست، بلکه مربوط به در تماس بودن با نحوه تکامل صنعت و یادگیری در کنار نسل بعدی نیز هست.
بهترین هنوز در راه است
من هرگز به این اندازه معتقد نبوده‌ام که بهترین کار در حوزه ما توسط تیم‌هایی انجام می‌شود که تنوع کامل تجربه، از جمله سن، را منعکس می‌کنند. وقتی این را می‌پذیریم، دست از پرسیدن اینکه آیا کسی برای رهبری خیلی پیر است برمی‌داریم و شروع به پرسیدن این می‌کنیم که اکنون چه نوع رهبری می‌تواند باشد.
بنابراین، خطاب به کسانی که تعجب می‌کنند آیا هنوز در دهه ۵۰، ۶۰ یا بالاتر خود مرتبط هستند: پاسخ مثبت است. صدای شما، دیدگاه شما و تجربه شما ارزشمندتر از همیشه است.
و خطاب به کل صنعت: بیایید داستان جدیدی در مورد اینکه رهبری در روابط عمومی چگونه به نظر می‌رسد بنویسیم.
زیرا خلاقیت پیر نمی‌شود. و هدف نیز همینطور.
نویسنده: دکتر کارین لوهیتناوی-فریک، بنیانگذار میداس پی‌آر
منتشر شده در: ۲ مه ۲۰۲۵
منبع انگلیسی: adage
منبع فارسی: شارا
انتهای پیام/