اینفوگرافی در ارتباطات نوین

پروین خدادادی حدادان دانشجوی دکتری ارتباطات – اینفوگرافی باعث می‌شود بیننده با نگاهی کوتاه، حجم قابل توجهی از اطلاعات را، که شکل نوشتاری آن ممکن است مقاله بلند بالایی را شامل شود، به دست آورده و به سادگی و تنها از طریق بصری آن را به خاطر بسپارد.

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا) اغلب ما در زمانهایی مجبوریم موضوعی را برای جمعی در محیط کار، تحصیل، خانواده و یا جاهای دیگری توضیح دهیم. معمولا و به طور سنتی برای اینکه یادمان بماند که به ابعاد مختلف موضوع بپردازیم، سرفصل‌ها و موارد مهم را در کاغذی می‌نویسیم و به تناسب در زمان مناسب به آنها اشاره می کنیم.

 

گاهی حتی کل متن صحبت‌ها را می‌نویسیم و برای دیگران قرائت می‌کنیم، که برخی از سخنرانی‌ها، حتی در بالاترین سطوح علمی و سیاسی به این صورت انجام می‌شود. بسیاری از مواقع ما می‌خواهیم صحنه‌ها و تصاویری را که خود از موضوع در ذهن داریم به مخاطب منتقل کنیم، که ارائه توضیحات کلامی برای ایجاد تصور در ذهن مخاطب کاری بس دشوار است و مخاطب زود دلزده می‌شود، در اینجا برای سهولت در ارتباطات با مخاطب، روشی به نام “اینفوگرافی” وجود داشته، که امروزه تبلور بیشتری را برای خود رقم زده است.

 

 اینفو مخفف کلمه information به معنی اطلاعات و graphicهم به معنای تصویر است، و اینفوگرافی یعنی ارائه اطلاعات یا اطلاع رسانی از طریق تصویر.

 

در اینفوگرافی دو هدف عمده وجود دارد که عبارتند از نخست، کمک به نمایش سریع، واضح و زیبای ایده‌های پیچیده در یک تصویر و دوم نشر اطلاعات و داده‌ها به صورت بصری و سهل‌الوصول بر اساس تصویر. برای مثال، یک نقشه و یا یک تابلوی راهنمایی رانندگی یک اینوفوگراف است، زیرا تصاویر و اشکال و علایم، به همراه توضیحات اندک متنی، اطلاعات زیادی را به مخاطب منتقل می کند.

 

در اینجا ذکر این نکته نیز مهم به نظر می رسد که بدانیم تاریخ واقعی اینفوگرافی به انسان‌های اولیه بر می گردد، که برای رساندن منظور خود و برقراری ارتباط، از اشکال و تصاویر استفاده می کردند، که تصاویر به جای مانده در غارها با موضوعات شکار، جنگ و غیره، خود نوعی اینفوگرافی بوده است، همینطور استفاده از اشکال و علایم در زبان‌های اولیه نیز اینفوگرافی است.

 

 تاریخ شروع استفاده از اینفوگرافی به صورت علمی را باید، از اواخر سال 1400 میلادی بدانیم، زمانی که لئوناردو داوینچی برای بیان ایده‌ها و تشریح مسائل علمی خود از اینفوگرافیک استفاده می نمود. در سال 1662 کریستوفر شینر -منجم- برای به تصویر کشیدن نتایج تحقیقاتش درباره حرکت خورشید از تعداد زیادی نگاره گرافیکی استفاده می کرد.

 

همینطور ویلیام سیلوستر برای اولین بار اینفوگرافیک های مدرن و کاربردی را در کتاب اطلس سیاسی و تجاری خود مورد استفاده قرار داد، که این کتاب توسط هیستوگرام‌ها و چارت‌های میله‌ای، اقتصاد انگلستان قرن 18 را توضیح داده است.

 

در سال۱۸۶۱ «چارلز ژوزف مینارد» اینفوگراف ابتدایی حمله ناپلئونی فرانسه به روسیه را طراحی کرد که یک اینفوگراف دو بعدی و چهار متغیره بود، که در این طرح مسیر حرکت سربازان، مکان‌های توقف آن‌ها، تعداد نیروهای کشته شده بر اثر سرما و گرسنگی و درجات مختلف دما در طول مسیرشان مشخص شده بود.

 

اما اوج محبوبیت اینفوگراف به دهه‌ی 1990 بازمی‌گردد،‌ زمانی که سازمان‌های خبری و روابط عمومی ها به اهمیت ارتباط بصری با مخاطبان خود پی برده، و در همین راستا روزنامه‌ها و نشریات، تلویزیون، کتاب‌ها، سایت‌های اینترنتی، مراکز آموزشی و اجتماعی مملو از اینفوگرافهایی شدند که در شرایط فعلی و با این روش، اطلاعات زیادی را در کم‌ترین زمان ممکن به مخاطبان خود منتقل می‌کنند.

 

 در پایان اگر خواسته باشیم از میان مزایای این روش، مهمترین مزیت استفاده از این موضوع را بیان کنیم، شاید ذکر این مزیت باشد که، اینفوگرافی باعث می‌شود بیننده با نگاهی کوتاه، حجم قابل توجهی از اطلاعات را، که شکل نوشتاری آن ممکن است مقاله بلند بالایی را شامل شود، به دست آورده و به سادگی و تنها از طریق بصری آن را به خاطر بسپارد.
 

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)