حاسبوا قبل ان تحاسبوا
شارا، محمد امامی– رسیدگی به حساب روابط‌عمومی، قبل از این که دیگران به حساب روابط‌عمومی رسیدگی کنند، یکی از روش‌های مناسب برای پیشرفت، اقتدار و اعتلای روابط‌عمومی است.
برای این که ارزیابی روشن و دقیق و معتبری از عملکرد روابط‌عمومی داشته باشیم، باید شاخص‌ها یا سنجه‌هایی مناسب داشته باشیم تا بتوانیم به کمک آن‌ها هم به لحاظ کیفی و هم به لحاظ کمی، عملکردها را اندازه گیری کنیم.
ارزیابی از این که روابط عمومی در کشور عزیز ما ایران، چه پیشرفت یا عقبگردی داشته است، نیازمند شاخص‌ها و سنجه‌های حرفه‌ای جامع و مانعی است که بتواند زمینه‌های مناسبی را برای قضاوت و داوری صحیح و درست ما نسبت به جهت‌گیری‌های عملکردی روابط‌عمومی و احیانا میزان توفیق یا ناموفقیت این نهاد فراهم آورد.
از سوی دیگر اگر بخواهیم از این نگاه به عملکرد روابط‌عمومی نظری بیافکنیم، باید ابتدا تکلیف خودمان را با تعریف روابط‌عمومی روشن کنیم، چرا که متناسب با هر تعریفی از روابط‌عمومی، می‌تواند سنجه‌های خاصی درنظر گرفته شود.
برای مثال اگر روابط‌عمومی را در یک تعریف مجمل و کوتاه و پرمغز، «علم و هنر مردم‌مداری و مردم داری» بدانیم، باید بررسی کنیم طی سال گذشته روابط‌عمومی تا چه اندازه توانسته خود و عملکرد خود را به این تعریف نزدیک کند.
به نظر می‌رسد میزان رضایت مردم از یکایک دستگاه‌های اجرایی، تقنینی، قضایی و … و همچنین شرایط سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی موجود می‌تواند معرف میزان توفیق روابط‌عمومی هر یک از بخش‌های اجتماع و در کل میزان توفیق نهاد روابط‌عمومی در کشور باشد.
نگارنده بر آن نیست تا قضاوت یا داوری نسبت به میزان و سمت و سوی رضایتمندی عمومی مردم از وضعیت کلی جامعه و یا هر یک از بخش‌ها یا دستگاه‌ها داشته باشد، و شاخص مهم و اساسی «میزان مردم‌مداری و مردم‌داری» و «رضایت مردم» را برای قضاوت و داوری در خصوص این موضوع، لازم اما ناکافی می‌داند، اما نگاهی گذرا به این دو مقوله‌ی مهم می‌تواند ما را به شناخت و آگاهی از میزان توفیق روابط‌عمومی نزدیک سازد.
به عبارتی دیگر اگر میزان رضایتمندی مردم از وضع موجود در سطح قابل قبولی باشد می‌تواند بیانگر توفیق روابط‌عمومی‌ها در ایفای مسئولیت‌های حرفه‌ای خویش باشد و اگر شاهد نارضایتی عمومی از وضع موجود هستیم می‌توان آن را ناشی از عملکرد ناموفق روابط‌عمومی‌ها و یا محقق نشدن رسالت و اهداف روابط‌عمومی‌ها دانست. البته این‌که چه عواملی منجر به ناکامی روابط‌عمومی‌ها شده‌اند بحث دیگری است که در این مجال نمی‌گنجد.
با این توضیح و مقدمه‌ی طولانی، به این نکته ضروری اشاره می‌شود که: شایسته است به منظور پیشرفت برنامه‌ریزی شده‌ی نهاد روابط‌عمومی کشور، افزون بر سیاستگذاران متخصص و اهل فن دستگاه‌های اجرایی، تقنینی و قضایی و … سازمان‌های غیر دولتی فعال در این موضوع تخصصی، در کنار فعالیت‌های اختصاصی خویش، با هم‌افزایی، یک حرکت جمعی و راهبردی را شکل دهند تا پس از پژوهش و شناسایی و تدوین شاخص‌های کمی و کیفی عملکردی روابط‌عمومی‌ها در سطوح مختلف، و همچنین نقاط قوت و ضعف و فرصت‌ها و تهدیدهای موجود، «نظام ارزیابی روابط‌عمومی‌ها» را در کشور بنیان نهند.
بی‌تردید جریان یافتن و نهادینه شدن ارزیابی سالانه در فعالیت های روابط‌عمومی‌ها می‌تواند نهاد روابط‌عمومی را به سوی برنامه‌ریزی منظم فعالیت‌ها سوق داده و حرکت روابط‌عمومی در کشور را هدفمند و جهت دار سازد و معیارهای حرفه‌ای و تخصصی هنرهشتم را در جامعه ارتقا بخشیده و متعالی گرداند.
اجرایی شدن این ایده منوط به محقق شدن «نظام جامع روابط‌عمومی» است که در گفتار آتی بدان پرداخته خواهد شد.
۹ فروردین ۱۳۹۲
|
||||
