گر به قدر سوزش دل چشم من بگریستی
بر دل من مرغ و ماهی تن به تن بگریستی
صد هزاران دیده بایستی دل ریش مرا
تا به هر یک خویشتن بر خویشتن بگریستی
“خاقانی”
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)– بدرود با دکتر کاظم معتمدنژاد، بدون هیچ تعارف و شعاری حقیقتاً سخت و جانکاه است. خبر بسیار تلخ و تکان دهنده بود.
استاد دکتر کاظم معتمدنژاد از دیار فانی رخت بربست و رفت. در این فرصت کوتاه به نشانه هایی از ویژگی های برجسته شادروان معتمد نژاد اشاره می کنم تا ضمن تجلیل و بزرگداشت از مساعی ارزنده و یادگارهای علمی و پژوهشی او، جوانان و پویندگان راه دانش و اخلاق الگویی درخشان و امید بخش را در مقابل خود به نظاره بنشینند. نکات معروضه ذیل حاصل مشاهدات عینی و تجربیات شخصی است. زیرا این نگارنده از زمره نخستین دانشجویان و شاگردان وی در دانشکده ای بودم که در واقع بنیانگذار آن، او بود.
1-نزدیک به نیم قرن پیش و دقیقاً در نیمه دوم سال 1346 خورشیدی اولین کنکور ورودیه اولین مرکز آموزش عالی علوم و ارتباطات در ایران یعنی”مؤسسه عالی مطبوعات و روابط عمومی” که بعداً به دانشکده علوم ارتباطات تغییر نام یافت در تهران برگزار شد که راقم این سطور نیز در شاخه روابط عمومی و تبلیغات آن پذیرفته شدم. در همان سال تعداد 400 دانشجو در رشته های روزنامه نگاری و روابط عمومی در دانشکده یاد شده به امر آموزش های نظری و عملی اشتغال یافتند.
با اینکه سرمایه گذار و مؤسس رسمی این واحد بزرگ دانشگاهی یکی از معاریف سیاسی و دانشگاهی کشور که مؤسسه عظیم و گسترده کیهان را نیز در اختیار داشت، بود و فردی از رجال بازنشسته نیز ریاست آنرا به عهده داشت و دکتر معتمدنژاد در سمت معاونت این مؤسسه و دانشکده انجام وظیفه می کرد، اما از همان بدو امر معلوم شد که طّراح و پیشنهاد دهنده و ایده پرداز و پیگیری کننده تأسیس این دانشکده که انصافاً نقطه عطفی در سیر تطورآموزش علوم ارتباطات در ایران محسوب می گردید، شخص دکتر کاظم معتمد نژاد بوده است و در این راستا نیز امور دانشکده و تنظیمات و ساماندهی آن عملاً بر محور وجود وی در گردش و چرخش قرار داشت. لذا نام این عزیز همواره به عنوان بنیانگذار واقعی دانشکده علوم ارتباطات در ایران خواهد درخشید و به همین مناسبت از سوی جامعه رسانه ای کشور به او با افتخار لقب پدر علوم نوین ارتباطات در ایران اهداء شد.
2-دکتر معتمد نژاد رویی گشاده و زبانی نرم و تبسمی شیرین بر لب داشت، اما شیوه تدریس روزنامه نگاری او در کلاس ها بسیار جدی، منظم و همراه با آموزش های وسیع کاربردی بود و همین خصلت های خوب معلمی او بود که شاگردان قدیمی اش از زبده ترین روزنامه نگاران و ارتباط گران کشور محسوب می شدند.
3-استاد معتمد نژاد آثار مرجعی را به یادگار گذاشت که مرور زمان هرگز نتوانست دانش پژوهان ارتباطات را از مراجعه و بهره مندی از آنها بی نیاز کند. کتاب های بسیاری که از چندین دهه پیش در حوزه روزنامه نگاری و شاخه های دیگر ارتباطات تألیف شده کلاً با رویکرد و استناد به منابع ارزشمند تألیفی دکتر معتمد نژاد بوده است.
4-گفتنی است که محبوبیت و مقبولیت دانشمندان و نویسندگان و هنرمندان تنها به اعتبار داشته های علمی و مهارت های مکتسبه آنها نیست و در این وادی خصائل نیک انسانی و رفتارهای دلپذیر مردمی در کار است. انصافاً دکتر معتمد نژاد از صفات حسنه و حمیده هیچ کم نداشت. دعوت برای شرکت در مجامع رسانه ای و علمی را حتی در سطوح نه چندان بالا می پذیرفت، فروتنی و ادب از اوصاف بارز و آشکار وی بود. به یاد دارم که چند سال پیش مسئول روابط عمومی کمیته امداد که از دانشجویان قدیمی استاد بود از ایشان دعوت کرد تا در گردهمایی و نمایشگاه شبانه ای که برای معرفی و فروش مصنوعات دستی اعضاء معلول کمیته تدارک دیده است شرکت کند. استاد معتمد نژاد پذیرفت و اینجانب نیز در معیت ایشان بودم و در آن شب زمستان سرد و بارانی در آن جمع کوچک شرکت کرد و به تشویق آنها همت گمارد.
5-درست است که ماندن در وطن و خدمت به مردم از وظایف ذاتی و حتمی همگان است و از این بابت بر هیچ کس منّتی نیست، اما در چندین دهه اخیر که بنا به شرایط، انبوهی از تحصیلکرده ها و اساتید دانشگاهی گروه گروه برای کار و تدریس و زندگی به خارج رفتند، دکتر معتمد نژاد هرگز سنگر استادی و تدریس دانشگاهی را در میهن دل سپرده خود، ایران، ترک نکرد و حتی با اصرار دانشگاه های معتبر فرانسه که به خوبی استاد را می شناختند و از ذخایر علمی وی مطلع بودند برای اینکه ردّ احسان نکرده باشد تنها در چند نوبت به طور موقت و زمان محدود، به فرانسه عزیمت کرد و پس از چند کنفرانس و تدریس چند واحد درسی به وطن بازگشت.
6-دکتر معتمد نژاد به آزادی های فردی و اجتماعی و به ویژه آزادی رسانه ها و مطبوعات اعتقاد کامل داشت و به مبحث افکار عمومی سخت دلبسته بود و احترام می گذاشت. اما کلید واژه سخنان و نوشته های او درباره آزادی مطبوعات “مسئولیت” بود. او همواره به مسئولیت شناسی اصحاب رسانه ها و امانت داری در کسب و نشر خبر تأکید فراوان داشت.
7-نقش مفید استاد معتمد نژاد در توسعه و گسترش دانشکده علوم ارتباطات و دعوت از اساتید توانا و تأسیس دوره های عالی آموزشی مربوطه و حمایت های وی از اساتید و دانشجویان روابط عمومی و توسعه و ارتقای سطح آموزشی و حرفه ای رشته های گوناگون ارتباطی نیز پوشیده نیست.
سخن پایانی
استاد دکتر کاظم معتمد نژاد از میان دوستداران و شاگردان قدیم و جدیدش رفته است، اما نام و یاد و یادگارهایش باقی و جاودان است.
روانش شاد باد و راهش پر رهرو .
|
||||
