درباره شارا | تماس | جستجوی پیشرفته | پیوندها | موبایل | RSS
 خانه    تازه ها    پایگاه اخبار    پایگاه اندیشه    پایگاه کتاب    پایگاه اطلاعات    پایگاه بین الملل    پایگاه چندرسانه ای    پایگاه امکانات  
جمعه، 10 فروردین 1403 - 17:44   

ساخت قدرتمندترین مدل هوش مصنوعی منبع باز جهان: DBRX

  ساخت قدرتمندترین مدل هوش مصنوعی منبع باز جهان: DBRX


ادامه ادامه مطلب یک

4.5 میلیون برابر اینترنت سریعتر؟ دانشگاه استون این امکان را فراهم می‌کند

  4.5 میلیون برابر اینترنت سریعتر؟ دانشگاه استون این امکان را فراهم می‌کند


ادامه ادامه مطلب دو

ان بی سی پس از واکنش‌های شدید، استخدام رونا مک‌دانیل را لغو کرد

  ان بی سی پس از واکنش‌های شدید، استخدام رونا مک‌دانیل را لغو کرد


ادامه ادامه مطلب سه

انویدیا در مرکز جهان هوش مصنوعی قرار دارد

  انویدیا در مرکز جهان هوش مصنوعی قرار دارد


ادامه ادامه مطلب چهار

   آخرین مطالب روابط عمومی  
  چند نکته کلیدی برای تغییر نام تجاری موفق
  فراتر از میدان نبرد: بازاندیشی پویایی روزنامه‌نگار- روابط‌عمومی در رسانه‌های مدرن
  روابط‌عمومی سنتی را فراموش کنید
  6 استراتژی دگرگون کننده برای آزادسازی پتانسیل رهبری شما
  چند نکته مهم در پرامپت‌نویسی
  کمپین‌های داده
  تاثیر ادراک بر تصمیم‌گیری در شرایط پرخطر
  اولین مدل زبان بزرگ هوش مصنوعی «منصفانه آموزش دیده» اینجاست
  جستجوی عمیق بینگ به طور رسمی برای همه کاربران فعال شد
  هوش مصنوعی گوگل می‌تواند چندین کتاب را جذب کند. با این همه داده چه خواهد کرد؟
ادامه آخرین مطالب روابط عمومی
- اندازه متن: + -  کد خبر: 9118صفحه نخست » سه شنبه، 29 بهمن 1392 - 15:55
آیا تکنولوژی روزنامه نگاری را خواهد خورد؟
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- اسماعیلی، پرویز - سال 2009 و در اولین المپیک رسانه ای جهان در پکن، مقاله ای در باره تهدیدها و فرصت های فناوری های نوین ارتباطی داشتم.
  

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- اسماعیلی، پرویز - سال 2009 و در اولین المپیک رسانه ای جهان در پکن، مقاله ای در باره تهدیدها و فرصت های فناوری های نوین ارتباطی داشتم. حرف من آنجا این بود که ویژگیِ ذاتی این عصر، «همزاد بودن تهدید و فرصت» است. یعنی به همان میزانی که شما از فرصت های این فضا استفاده کنید، از تهدیدهایش کم خواهد شد. و اگر فرصت های مثبت و ذاتی اش را نادیده بگیرید، تهدیدهای آن فزاینده است و شما را فرسوده و منفعل می کند.

به نظر من، این موضوع می تواند مورد بحث بیشتر کارشناسان و صاحبنظران رسانه ای قرار گیرد تا سیاستگزاری های کارامدی در این زمینه اتخاذ شود.


بگذریم. برشی از یک برنامه خبری شبکه عربی زبان شبکه ماهواره ایِ «روسیا الیوم» (متعلق به دولت روسیه) توجهم را جلب کرد. در این ویدئو دقت کنید. دست اندرکاران این رسانه پا را از «استودیوی مجازی» فراتر گذاشته اند. با تروکاژهای انیمیشنی و شبیه سازهای نرم افزاری، برای روایت صحنه، «واقعیت مجازی» را بازسازی کرده اند. چه بسا هدف آنها جذابیت بیشتر برنامه برای مخاطب و درک بهتر او از «حقیقتِ رویداد» بوده است. اما آیا نتیجه نیز چنین است؟


برای پاسخ به این سوال باید بیشتر فکر کنیم. دامنۀ تاثیرگذاریِ تحولات تکنولوژیکی در تمام زوایای زندگی انسانها و بخصوص ابعاد فرهنگی و اجتماعی زیست بوم ها خیره کننده است. گریزی هم از آن نیست. گو اینکه فناوری موجی است که باید در جغرافیای بومی کنترل و با هدفِ حداکثری کردنِ فرصت هایش مدیریت شود. سد بستن آن را مهار نمی کند، فقط تهدیدهایش را ذخیره می کند!


اگر بپذیریم که ابزارهای نوینِ ارتباطاتی، تاثیرگذارترین فناوری در تعیین استراتژی های جدید برای حاکمیت ها و نیز تغییر در سبک زندگی ملت ها است؛ گویا ما روزنامه نگاران بیشتر از همه باید نگران شویم و از خود بپرسیم آیا تکنولوژی، روزنامه نگاری را خواهد خورد؟ دیدن تولیداتی مثل این ویدئویِ خبری در شبکه روسیا الیوم، نشان می دهد که تهدیدهای فناوری هایِ نوین برای روزنامه نگاری (و طبعا خبرنگاری) کمتر از فرصت های آن نیست.


درست که با دسترسی شهروندان به ابزارهای ثبت و انتقال اطلاعات نظیر دوربین های تلفن همراه و ارتباطاتی شبکه ای، «مجاورتِ» آنها با رویدادها کمک بزرگی به شفافیت و سرعت اطلاع رسانی می کند؛ اما این شهروندان هرگز از مهارت های خبریِ یک خبرنگار برخوردار نیستند. شاید مدیران رسانه ای بخواهند برای پوشش بیشتر رویدادها و البته پرداختِ کمتر به خبرنگارانِ حرفه ای، به پدیده هایی چون «شهروند خبرنگاران» و یا تولیداتِ «شبه خبر»ی که رایگان و به وفور در شبکه های مجازی یافت می شود بسنده کنند. اگر اینگونه شود، بدلیل نزولِ کیفی در گزارشها و ارائه اطلاعاتی که از حیث عناصر خبری نظیر زمان و مکان رویداد و اصلِ اعتبار منبع بشدت غیر قابل اعتمادند؛ جایگاه رسانه ای خود نزد مخاطب را از دست خواهند داد. برای رهایی از این تهدید، باید مکانیزم های تازه ای در چرخه تولید خبر ایجاد شود. از جمله؛ داده (Data) هایِ خام شهروندان و «شبه خبر» های موجود در شبکه های مجازی ابتدا باید توسط خبرنگاران حرفه ای اعتبار سنجی شده و بعد در قالب های کیفی و حرفه ای به «اطلاعات» (Information) و نهایتا خبر (News) تبدیل شوند.


مثال دیگر. سالهاست که استفادۀ از «استودیوی مجازی» رسانه های دیداری را قادر ساخته تا پشتِ سر خبرنگار یا مصاحبه شونده، تصاویر آرشیوی و یا حتی زندۀ اماکن دیگر را «کلاژ» کنند. مثلا گوینده در استودیویی در مسکو است، حال آنکه مخاطب با توجه به تصویرِ پشت صحنه، گمان می برد که از درونِ معرکه ای در بغداد یا پاریس گزارش می کند و سخن می گوید! حداقل این است که حقوق مخاطب و اخلاق حرفه ای حکم می کند به مخاطب اطلاع رسانی شود که گوینده خبر در محل رویداد نیست. چنانچه در برخی شبکه های حرفه ای دنیا می بینیم که زیر تصویر گوینده واژه «استودیو» و بالای تصویرِ دومی که از طریق «استودیوی مجازی» پخش می شود، واژه «زنده» یا «آرشیو» را به همراه محل رویداد ذکر می کنند. مدیرانِ رسانه های دیداری باید ساختار برنامه های خبریِ خود را به نحوی بازبینی کنند که اخلاق رسانه ای، حقوق مخاطب و جذابیت های حرفه ای را با هم تامین کند.


به ظاهر و در حرفه ای ترین نمونه؛ رسانه های ایالات متحده با هماهنگی پنتاگون در جنگ علیه رژیم صدام به دوربین های نصب شده بر کلاه سربازان آمریکایی وصل شده بودند. سرباز در میدان می دوید و گزارشگر فاکس نیوز صحنه را بر اساس دستورالعمل های رسانه ای روایت می کرد. سرباز جایی می رفت و راوی طوری گزارش می کرد که قبلا در سناریوی خاصی تدوین شده بود. نمونه ای آمریکایی از اطلاع رسانیِ بحران.


و اما بسته خبری روسیا الیوم. اقدام این شبکه (که در برخی شبکه های دیگر هم دیده می شود) پا را فراتر از استودیوی مجازی گذاشته و «واقعیتِ مجازی» را نه با دوربینِ دوم، که با استفاده از تکنیک های نرم افزاری و انیمیشن بازسازی کرده است. اینجا مخاطب قطعا مجازی بودن تصاویر دوم را متوجه می شود اما این تصاویر هرگز جایگزین «حقیقتِ رویداد» نیست. به عبارتی جذابیت، حقیقت نمی سازد و اقناع نمی کند. چه بسا افراط در اینگونه گزارشهای خبری از اهمیت رویدادها و اعتبار رسانه ها نزد مخاطب بکاهند. و باز چه بسا این تکنولوزی سبب شود تا مدیران رسانه ای به بهانۀ کم کردن هزینه ها و یا ریسکی که حضور خبرنگاران در صحنه رویداد دارد، «واقعیت مجازی» را به «حقیقت» ترجیح دهند. اینجا نیز مدیران رسانه های دیداری باید مکانیزم های تولید خبر را بازبینی نمایند.


به ویدئوی پیوست دقت کنید. من فقط طرح نگرانی کردم تا فضای گفتگو و مشارکتِ فعالانِ حوزه ارتباطات باز شود. بلکه بیشتر فکر کنیم و از خود بپرسیم که «آیا تکنولوژی، روزنامه نگاری را خواهد خورد؟»
 

 

 

 

   
  

اخبار مرتبط:

اضافه نمودن به: Share/Save/Bookmark

نظر شما:
نام:
پست الکترونیکی:
نظر
 
  کد امنیتی:
 
   پربیننده ترین مطالب روابط عمومی  

  روابط‌عمومی سنتی را فراموش کنید


  چرا هیچ کس دیگر نمی‌خواهد مدیر میانی باشد


  به دنبال تغییر نام تجاری هستید؟


  چند نکته کلیدی برای تغییر نام تجاری موفق


  فراتر از میدان نبرد: بازاندیشی پویایی روزنامه‌نگار- روابط‌عمومی در رسانه‌های مدرن


  6 استراتژی دگرگون کننده برای آزادسازی پتانسیل رهبری شما


  چگونه از بحران هویت در میانه شغلی جلوگیری کنیم


  چگونه روابط‌عمومی می‌تواند به توسعه هویت در جامعه داخلی کمک کند؟


  روابط‌عمومی برای استارت‌آپ‌ها


  تاثیر ادراک بر تصمیم‌گیری در شرایط پرخطر


 
 
 
مقالات
گفتگو
گزارش
آموزش
جهان روابط عمومی
مدیریت
رویدادها
روابط عمومی ایران
کتابخانه
تازه های شبکه
آخرین رویدادها
فن آوری های نو
تبلیغات و بازاریابی
ایده های برتر
بادپخش صوتی
گزارش تصویری
پیشنهادهای کاربران
اخبار بانک و بیمه
نیازمندی ها
خدمات
خبرنگار افتخاری
بخش اعضا
دانلود کتاب
پیوندها
جستجوی پیشرفته
موبایل
آر اس اس
بخشنامه ها
پیشکسوتان
لوح های سپاس
پیام های تسلیت
مناسبت ها
جملات حکیمانه
پایان نامه ها
درباره شارا
تماس با ما
Shara English
Public Relation
Social Media
Marketing
Events
Mobile
Content
Iran Pr
About Us - Contact US - Search
استفاده از مطالب این سایت با درج منبع مجاز است
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شارا است
info@shara.ir
  خبر فوری: معرفی کتاب «هوش مصنوعی روابط‌عمومی در عمل» منتشر شد