شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، پیتر من- فروپاشی و اضمحلال شرکت ها، افزایش نرخ بهره، افزایش قیمت بنزین، تورم نرخ مواد غذایی،تراز کسر بودجه و پرداخت ها –همگی مبین یک سال فاجعه بار و دشوار برای بازاریابان است. به ناچار همه ما کسانی که فلسفه وجودی مان خدمت به بازاریابی و صنایع متحد و واحد است، این بحران را احساس خواهیم کرد. بودجه ها در معرض زوال و قطع شدن هستند – بنابراین اجازه بدهید که بلافاصله به سراغ فروش بروم. بدین ترتیب که: چناچه شما بودجه روابط عمومی خودتان را در چنین شرایط دشوار اقتصادی قطع کنید،شما در حال ارتکاب اشتباه هستید. ترجیحا چیزهای دیگر را قطع کنید و روابط عمومی خودتان را حفظ کنید.

بدیهی ست که ما خواهیم گفت که – اما دلیلی به غیر از منفعت شخصی تجاری ساده وجود دارد. فعالیت روابط عمومی با کلیه زیر مجموعه هایش،عموما کاملا شفاف هستند و جزو مقرون به صرفه ترین و موثرترین ابزارها در نظام بازاریابی به شمار می روند. چرا؟ خب اجازه بدهید با روابط یا ارتباط رسانه ها که شامل رسانه های اجتماعی می شود شروع کنیم.این که رسانه ها قابل باورتر از تبلیغات هستند بر همگان مبرهن است – و آری ، حتی کلیه شایعات در تویتر، که قابل رویت در اخبار نیز هستند، به عنوان رسانه های شهروندان تلقی میشوند.رسانه ها نه تنها به ما اطلاعات ارائه می دهند، بلکه به ما می گویند که چه فکری راجع به آن اطلاعات و جهان مان بکنیم. ما از آنها برای پردازش، سفارش و یافتن حس نسبت به جهان به منظور شکل دادن به ایده هایمان استفاده می کنیم.

روابط عمومی

در سال 2010، یک مطالعه آکادمیک توسط دکتر روبرت دبلیو.مک کنزی، و نیکولز جان (خبرنگار) نشان داد که چهار نفردرحوزه روابط عمومی برای هر خبرنگاری در ایالات متحده وجود دارد. نسبت متخصصان روابط عمومی به خبرنگاران از 1.2 به 1 در سال 1980 به 4 به 1 در سال 2010 افزایش و پرش داشته است.86درصد از کل داستان های خبری که توسط رسانه بالتیمور در سال 2008 چاپ یا پخش شده اند بر گرفته از چیزی بود که نیکولز، سردبیر کپیتال تایمز، روزنامه دیلی در مدیسون، ویسکانسین، آن را«اختیارات بیشتر با مقامات بالاتری» نام نهاده بودند.مانند شرکت های روابط عمومی یا بیانیه های خبری.او گفت آن مطالعه یا تحقیق، که توسط مرکز تحقیقات پیو برای مردم و جراید تهیه شده بود نشان می دهد که خبرنویسی ها به شکل سنتی کاهش پیدا کرده و تبدیل به «کوتاه نویسی» شده و این مساله به عنوان تهدیدی به دموکراسی قلمداد می شود. شرائط در آفریقای جنوبی بسیار متفاوت تر است.کاهش هزینه های انبوه و توجیه منطقی در گروه های رسانه ای ضرباتی بر روزنامه نگاری وارد کرده است.

همه رسانه ها متکی و وابسته صرف بر مردم هستند همانند ما که  برای آنها محتوایی فراهم میکنیم و هرچه بیشتر ما درحال فراهم کردن محتوای خودمان باشیم به همان اندازه در حال تخریب محتوا هستیم.

تبلیغات؟ چه تبلیغاتی؟

هنگامی که ما آموزش رسانه ای را به مشتریان می دهیم در واقع ما در حال بازی کوچکی هستیم. ما به آنها یک روزنامه می دهیم و از آنها می خواهیم که صفحه پیش رو را برای مدت زمانی بخوانند –با اشاره به اینکه قصد داریم از آنها پرسش کنیم. ما سوالاتی از آنها می پرسیم و سپس از آنها می خواهیم که سه مورد تبلیغاتی که در صفحه در پیش روی شان وجود داشته، مشخص کنند.

بر اساس کارت های روزنامه نگاران، برای خرید آن سه تبلیغات باید روزانه 3000 دلار پرداخت می کردیم–تقریبا هیچ یک از ما حتی آنهایی که بسیار آموزش دیده هم بودند، متوجه آنها نمی شدند.

سپس ما با آنها، در خصوص منابع آن داستان ها در چاپ آن روز، وارد بحث می شویم. بیشتر آنها توسط اعلان ساختگی مردم آگاه شده اند و نه توسط روزنامه نگاران.

بحث روز این است که راجع به افت روزنامه نگاری صحبت کنیم چرا که روزنامه نگاری نوین چیزجدید و در عین حال بی مفهوم است.من پیش از آنکه به مدت 25 سال به سمت حوزه تاریک و مبهم روابط عمومی سوق داده شوم به مدت پانزده سال یک روزنامه نگار بودم– و به من اعتماد کنید که آن چیز جدیدی نیست. من به خوبی به یاد دارم رییس سابق شرکت منحل شده آرگوس که می گفت: «می توان یک روزنامه نگار را در هر ناودانی پیدا کرد»، این گفته وی ابراز علاقه مندی اش نسبت به کارکنانش سرچشمه می گرفت– و ما به اکراه، متکی به صنعت روابط عمومی بودیم. همانند بسیاری داستان ها که روزنامه نگاران امروزی به ما متکی هستند.

آنچه که تغییر کرده عبارت است از ....

رسانه های اجتماعی و تاثیرات عظیم آن که بیشتر از اینکه بر تبلیغات تکیه بر ارتباطات تکیه دارد. مهارت های مورد نیاز در برخورد با رسانه های اجتماعی،مهارت های روابط عمومی هستند، نه مهارت های تبلیغاتی. پرداختن به رسانه ها همگی یکسان هستند. عمر توقف در تبلیغات به سر آمده است. ما در عصر گفتمان با افراد قرار داریم که ما را و محصولات ما را و عملکرد ما را مورد قضاوت قرار می دهند...ما آن را عصر و یا دوره رفرنس یا مرجع می نامیم، نه تفاوت یا اختلاف.

·        شما با PVR خودتان چه کار می کنید؟ شما به سرعت با تبلیغات به جلو می روید.

·        شما با تابلوهای تبلیغاتی چه کار می کنید؟ شما فقط کوک آنها را خاموش می کنید.

·        شما هیچ گاه بعد از جستجوی گوگل،لینک ها یا پیوندهای حمایت مالی را باز نمی کنید: و شما دیر وقت به سینما می روید، ذرت بو داده می خرید. بنابراین شما مجبور نیستید تبلیغات خسته کننده قدیمی را تحمل کنید.

·        بنابراین در مجموع چرا در رکود اقتصادی یا اقتصاد رو به کاهش شما بخواهید هزینه های نجومی تبلیغات را ادامه بدهید، زمانی که جایگزین مقرون به صرفه ای «آزاد یا رایگان» یا عایدی رسانه ها می تواند معادل 10 برابر اعتبار را فراهم آورد؟

·        هیچ مفهومی ندارد که زمانی که می توانید تبلیغات را به کنار بگذارید، روابط عمومی را قطع کنید

·        به یاد داشته باشید که آژانس های تبلیغاتی، تبلیغات نمی کنند – آنها روابط عمومی انجام میدهند.و من به این نتیجه رسیده ام که روابط عمومی در زمانی که تبلیغات کار نمی کند، عملکرد بسیار خوبی دارد- مانند مکالمات موثر رسانه های اجتماعی، نقشه یا طرح سهامداران مناسب و مدیریت با پیام های ساختگی و ابزار برای هر مخاطب: بحران و مباحث مدیریتی، و هزاران چیز دیگر.

بنابراین خودتان را در اوج اینرکود سورپرایز کنید:

·        یک آژانس روابط عمومی را خودتان اداره کنید.آنها را به چالش بکشید تا استراتژی برای شما خلق کنند و آن را در مرکز اقدامات بازاریابی و تلاش های ارتباطی خود قرار دهید.

·        فقط زمانی که لازم استتبلیغات خریداری کنید.

شما از نتایج حاصله شگفت زده خواهید شد.

منبع:http://www.bizcommunity.com/Article/196/18/109214.html

 منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)