شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- با وجود ۸۰ درصد کاربر نوجوان اینترنت که بسیار زیاد و به صورت مکرر از سایت‌های رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند، دیگر جای تعجب نیست که زندگی اجتماعی ما در دنیای واقعی در حال مواجهه با برخی تغییرات است. اگرچه برخی والدین نگران دستور زبان‌های ضعیف و استفاده بسیار ازTextspeak درآینده هستند، بسیاری علائم اشاره به یک واقعیت امیدوار کننده تر دارد. استفاده از رسانه های اجتماعی نیاز به برخی انطباق‌ها وسازگاری‌های منحصر به فرد دارد و همچنین از سوی دیگر یک راه کاملا جدید برای برقراری ارتباط فراهم می‌سازد.
دراین مقاله تاثیر رسانه‌های اجتماعی برنحوه صحبت کردن و نوشتن افراد مورد کنکاش قرار می‌گیرد.

یادگیری یک زبان جدید
برخی ازسایت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند توییتر که تعداد کاراکترهای محدودی را تحمیل می‌کند( ۱۴۰ کاراکتر) کاربر را وادار می‌سازند تا افکار خود را در همان حد جمع و جور سازد.برای بسیاری از افراد، نتیجه این محدودیت نوشتار، در بیان شفاهی آنها آشکار می‌شود. این نوع از خلاصه نویسی دربرگیرنده یک زبان اختصاری کاملا جدیدمی‌باشد.
برخی از واژه های محبوب مانندLOL  (برای laugh out loud  به معنای خندیدن با صدای بلند) جزء واژه‌های منحصر به فردی هستند که معنایی بیشتر و گسترده‌تر از کلمه مخفف خود دارند. LOL در حال حاضر برای افزودن یک مطلب طنز و یا نشان دادن شادی و نشاط همانند یک نوع نشانه‌گذاری درمتن، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تنها نمونه‌ای بود ازاینکه چگونه اینترنت و خلاصه نویسی متن در حال تبدیل شدن به زبان خاص خود می‌باشد.

نوشتن برای مخاطبان بیشتر
نوشتن، زمانی یک فعالیت انفرادی بود اما درحال حاضر تبدیل به یک روش بسیار اجتماعی برای برقرای ارتباط شده است. قبل از پیدایش اینترنت، اکثر مردم تنها برای ارتباط  با یک فرد دیگر مطلبی را می‌نوشتند ولی اکنون صدها یا هزاران نفر می‌توانند به یک پست دسترسی داشته باشند. به منظوراتصال دائمی و برقراری ارتباط با مخاطبان جهانی در یک لحظه، نحوه معاملات لپ تاپ را با نگاهی به  قابلیت اتصالات بی‌سیم مورد جستجو قرار دادیم. بیشتر از اینکه مهارت‌های نوشتاری ما فرسایش یابد، این موضوع آنها را قوی‌تر ساخت. وبلاگ نویسی، به طور خاص، یک روش قدرتمند برای افرادی است که می‌خواهند نوشتن خود را بهبود بخشند.

ضرورت تشخیص بین Textspeak و دستور زبان مناسب
انواع مختلف بسیاری از ارتباطات در جهان رسانه‌های اجتماعی وجود دارد.Textspeak (اصطلاح غیررسمی برای خلاصه کردن کلمات در پیام‌های متنی مانند  B4 = before ) و استفاده بیش از حد از اختصارات و یا اصطلاحات برای هر محیطی مناسب نیست. کاربران رسانه‌های اجتماعی باید زمان و مکان مناسب برای انواع مختلف شیوه‌های نوشتن را یاد بگیرند. در حالی که توییترارایه دهنده شیوه نوشتاری textspeak است، امکان نوشتن متن‌های طولانی در فیس بوک، رعایت دستور زبان صحیح را تشویق می‌کند. در حالیکه خلاصه نویسی به فیس بوک، ایمیل‌ها، وبلاگ‌ها و حتی برخی ازمقالات نوشته شده سرایت پیدا کرده، بسیاری از نویسندگان هنوزهم به اینکه چگونه به درستی بنویسند، آگاه هستند وغالبا این کار را انجام می‌دهند.

اشتراک گذاردن بیش از حد
رسانه‌های اجتماعی به سرعت موانع شخصی را درهم می‌شکنند. کاربران و مردم مطالبی را در حساب فیس‌بوک خود قرار می‌دهند که احتمالا هرگز، دهها نفر از مردم در تماس‌های تلفنی خود به اشتراک نمی‌گذارند. این چیزهای خرده ریز و جزیی یک دنیای کاملا جدید از فرصت‌های محاوره‌ای را به روی ما باز می‌کند.

پیش از رسانه‌های اجتماعی، شروع کردن یک گفتگو درمورد تغذیه با شیرمادر با یک همکار ممکن بود زشت و غیراستادانه تلقی شود. بعد از دیدن تصویرهایی در این خصوص و پست‌های آنلاین کاربران، مطرح نمودن و صحبت درباره این موضوع بسیار آسان‌تر بود. در حالی که قطعا oversharing  ( اشتراک گذاری بیش از حد اطلاعات با افراد دیگر) موافقان و مخالفانی دارد، اما ثابت میکند که رسانه‌های اجتماعی آنگونه که برخی بیان می‌کنند باعث منزوی ساختن افراد نمی‌گردد.

خلاصه گویی بیشتر
یکی دیگر ازعوارض جانبی محدودیت نوشتاری در توییتر، توانایی رسیدن سریعتر به یک نقطه است. نثرگسترده و طویل نسل‌های گذشته جای خود را به یک روش جدید برای نوشتن داده که بسیارکوتاه‌تراست و درست به همان نقطه اصلی می‌پردازد. وبلاگ نویسی بخوبی به این روند کمک کرده است؛ زمانیکه بسیاری از وبلاگنویسان موفق متوجه شدند که برای جلب نظر خواننده، فقط چند ثانیه زمان دارند پیش از اینکه او با یک کلیک از آنها دور شود. جملات کوتاه و موثر و صدای پویا به عنوان محبوبترین راه، وظیفه برقراری ارتباط  در نوشتن را به عهده گرفته‌اند.

چشمان کمتر در سخنرانی‌های عمومی
سخنرانان عمومی متوجه شدند که تغییرات واقعی در روش آنها  برای برقراری ارتباط با مخاطبانش بوجود آمده است. آنجا که سخنرانان در گذشته به چشمان شنوندگان خود نگاه می‌کردند، امروزه درحال نگاه کردن به پشت لپ‍تاپ‌ها و یا فرق سرافراد هستند چراکه بسیاری از شرکت‌کنندگان درتمام مدت ارایه سخنرانی درحال تایپ‌کردن یادداشت‌ها و یا به روز رسانی توییت‌ها هستند. صحبت کردن برای این نوع ازمخاطبان برای برخی افراد تجربه ناگواری است اما این فقط یکی از تغییراتی است که ما باید با آن سازگار شویم.

پریشانی در موقعیت‌های اجتماعی

با رواج گوشی‌های هوشمند و محبوبیت پیام‌کوتاه، این مجال بدست می‌آید که شما با کسی باشید که با او ارتباط برقرارمی‌کنید اما نه به طور کامل. این غیرعادی نیست که شما با افرادی روبرو می‌شوید که  حتی در محیط‌های اجتماعی به فناور‌ی‌های خود چسبیده‌اند. اگر شما نمی‌توانید زمانی که این اتفاق افتاده است را بیاد بیاورید، احتمالا مقصر خودتان هستید. هرچه ما بیشتر اجتماعی باشیم بیشتر گیج و پریشان می‌شویم. قراردادن ارتباطات رسانه‌های اجتماعی برای تمرکز بر روی آنهایی که درست درمقابل ما هستند چیزی است که نیاز به تلاش و کوشش واقعی دارد.

رسانه‌های اجتماعی است قطعا درحال ایجاد تغییردر روش برقراری ارتباط ما هستند. اما در بسیاری موارد برای گسترش محافل اجتماعی ما مفید است و از طریق ارتباطات آنلاین، افق‌های جدیدی به روی ما گشوده می‌شود. نظر شما چیست؟ آیا رسانه‌های اجتماعی شیوه گفتار و نوشتار ما را تغییر داده‌اند؟

http://socialmedia.ir/social-media/sm-speak-and-write.html