شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| در جامعه کنونی چندگانگی ها، تعارض‌ها و تضادهای اجتماعی در تمامی سطوح زندگی نمایان هستند. در بحران حال حاضر اثرات آن در تمامی زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه به خوبی دیده می‌شود. تناقض‌هایی که در بطن ساختار طبقاتی جامعه، طرح‌های اقتصادی، نقش بخش خصوصی در تولید، در شکل‌گیری تولیدات هنری، در بسیاری از آثار فکری و هنری و هر کوشش نوآورانه‌ای به چشم می‌آید. جامعه کنونی آمیزه‌ای از کهنه و نو است که باید هر دو را بررسی و به نکات مثبت و منفی آن‌ها توجه کرد.

از نظر شاخص‌های اجتماعی مانند توزیع درآمد، شاخص توسعه انسانی، امید به زندگی، بهره مندی از تکنولوژی‌های ارتباطی و گسترش آن در میان مردم به خوبی عمل انجام نشده است. اگر از سال‌های قبل به منشور حقوق شهروندی توجه و عمل می‌شد حداقل بخشی از نیازهای شهری جامعه حل میشد و مردم هر روز گرفتار رفتن به سرکار با ترافیک و آلودگی هوا، استرس، رانندگی‌های کشنده و برگشت به خانه با شرایط بدتر از صبح نمی‌شدند. این چرخه زنگ زده هر روز ادامه دارد و توانی برای یک نیروی کارآمد و موثر برای انجام کارهای مفید روزانه باقی نخواهد گذاشت.

بسترسازی و فراهم کردن مشارکت شهروندان در سرنوشت سیاسی و اجتماعی خود می‌تواند یکی از مهمترین و شاید پیچیده‌ترین مسائل هر دولتی در سراسر جهان کنونی باشد که باید به خوبی برنامه ریزی و اجرا شود. کارآمدی مجموعه یک دولت مانند هر سازمانی دیگر بسته به آن است که تا حد زیادی از رضایت یا نارضایتی شهروندان و حامیان خود به طور مستمر با خبر باشد. بنابراین ابراز نظر انتقاد به اعتراض شهروندان تنها حق آن‌ها در سرنوشت خود نیست بلکه موهبتی است برای دولت که از نواقص خود پیش از بحران باخبر شود.

ما به وعده‌های داده شده زیر عمل نکردیم:
بهره‌گیری از نشاط اجتماعی، از بین بردن بی‌اعتمادی جامعه، توجه به منشور حقوق شهروندی، حق مشارکت شهروندان در سرنوشت اجتماعی، از بین بردن تبعیض دل زدگی و دلسردی جامعه از وعده‌های توخالی، رضایت عمومی جامعه، مهندسی هنجارهای اجتماعی، بسته بودن دریچه اعتراض از کنش‌های اجتماعی، ایجاد شادابی سیاسی، باز بودن برگزاری یک نشست دانشگاهی یا اعتراض مدنی که اصلاً اجرا نشد، آزاد بودن سیاست‌های انتخاباتی. مردم وفاداری خود را طی این سال‌ها به خوبی نشان دادند و در مشارکت سیاسی- اجتماعی همه جا حضور ارزشمند داشته‌اند که متاسفانه حاصل آن محرومیت و نارضایتی از طرف بعضی از مدیران بی‌اطلاع بوده است. در شرایط کنونی شاید تغییرات اساسی در همه سطوح جوابگوی نیازهای جامعه بحران‌زده ما باشد.