فراخوان نوزدهمین دوره «جایزه صنعت روابط‌عمومی ایران»

27 اردیبهشت 1401

انسان می‌خواهد شناخته شود و بخصوص می‌خواهد به‌عنوان یک انسان شناخته شود و شان، منزلت، ارزش و اعتبار خاص خود را داشته باشد. این اعتبار نخستین علت خواست انسان برای به خطر انداختن زندگی خود در مبارزه برای پرستیژ، حیثیت و شهرت ناب است. (فرانسیس فوکویاما)

هر سازمانی متشکل از یک مجموعه اجتماعی است که انسان‌هایی در کنار هم برای رسیدن به هدف‌هایی مشترک گرد هم آمده‌اند با تمامی خصایص فردی و شخصیتی که دارند و در کنار هم معنا و مفهومی به سازمان به‌عنوان یک شخصیت حقوقی می‌بخشند. نظام در هم تنیده‌ای که خلقیات و روحیات فرد فرد اجزای تشکیل دهنده آن می‌تواند اثرات مثبت و منفی شگفت‌انگیزی بر این پیکره واحد برجای بگذارد.

به‌طور عام سازمان‌ها برای خلق و توزیع خدمتی یا محصولی در کشاکش دایمی با سایر رقبای خود هستند. همانگونه که زندگی عرصه مبارزه است، تلاش برای بقا و کسب منفعتی و یا خدمت به خلقی به‌طور مستمر در جریان است. برای گریز از یکنواختی و روزمرگی، برای دیده شدن و برای شناخت بیشتر خود و کشف و شهود نقاط ضعف و قوت گاه نیاز به ارزیابی و سنجش افعال و کردار فردی و سازمانی قوت می‌گیرد.

آدمی دوست دارد تا رقابت کند و ثمره تلاش‌های خود را با حس خرسندی ناشی از کسب موفقیتی در قالب پاداش و جایزه و یا جشنی ویژه خود، به‌طور ملموسی نظاره کند. کرامت انسانی گاه با قدردانی از زحمات و تلاش‌ها و گاهی با لبخندی پاس داشتهجشنواره می‌شود و شور و شعفی دیگربار تزریق می‌شود بر کالبد سازمانی که آدم‌هایش با نهایت رضامندی چرخ فعالیت‌های سازمان را به گردش در می‌آورند.

پس بیهوده نیست که پاداش و جایزه در پی رفع نیاز فطری انسان پدیدار شده است تا مشوقی باشد برای تداوم نیکوتر افعال و کردار آدمی. در گذر تاریخ چو نیک بنگریم جوایز متعددی را شاهد خواهیم بود که علاوه بر برخورداری از بار مادی، ارمغان‌آور جایگاه‌های معتبر معنوی برای دریافت‌کنندگانش است.

قدردانی‌هایی که موجب می‌شود جریانات علمی، فرهنگی و هنری بشر مورد حمایت قرار گرفته و برترین‌ها مورد ستایش قرار گیرند خواه در عرصه‌های جهانی و یا در قلمروهای جغرافیایی کوچک‌تری چون یک کشور.

نفس جایزه دادن و جایزه گرفتن مبتنی بر همین ویژگی‌های ذاتی انسان از یک سو و از سوی دیگر مبتنی بر میل کمال‌جو و رو به تکامل بشریت است که موجب می‌شود گاه سازمان‌ها و نهادها و حتی اشخاصی نظیر آلفرد نوبل تمامی داشته‌های مادی خود را مصروف معنویتی نهفته در اعطای جایزه کنند.

وصیتنامه نوبل مرتبط با موضوع مورد بحث است که خواندنش خالی از لطف نیست: تمامی دارایی‌های نقدشدنی اینجانب باید صرف امور زیر شود: این سرمایه باید توسط مجریان وصیتنامه اینجانب، برای خرید اوراق بهادار مطمئن سرمایه‌گذاری شود تا از سود آن هر ساله به افرادی که در سال‌های آینده به حال بشریت بهترین بهره‌ها را به ارمغان می‌آورند جوایزی اعطا شود.

سود حاصل از سرمایه مذکور باید به پنج قسمت مساوی تقسیم شده و به پنج مورد زیر اختصاص یابد: یک قسمت به شخصی که به مهمترین کشف یا اختراع در زمینه فیزیک دست زده باشد؛ یک قسمت به شخصی که به مهمترین کشف یا پیشرفت در زمینه شیمی دست زده باشد؛ یک قسمت به شخصی که به مهم‌ترین کشف در زمینه فیزیولوژی یا پزشکی دست زده باشد؛ یک قسمت به شخصی که در عرصه ادبیات باارزش‌ترین اثر را با گرایشی آرمان‌گرایانه خلق کرده باشد؛ و یک قسمت به شخصی که برای ایجاد برادری در میان ملت‌ها و انحلال یا کاهش نیروهای نظامی یا برگزاری یا حمایت از همایش‌های صلح‌طلبانه بزرگترین و بهترین کار را انجام می‌دهد.

جوایز فیزیک و شیمی باید توسط فرهنگستان علوم سوئد؛ جوایز فیزیولوژی و پزشکی توسط مؤسسه کارولین در استکهلم؛ جوایز ادبیات توسط فرهنگستان استکهلم و جوایز قهرمانان صلح توسط کمیته‌ای که توسط استورتینگ انتخاب شده اهدا شوند. خواسته آشکار من این است که در اهدای این جوایز، ملیت شخص مورد توجه قرار نگیرد تا صرف‌نظر از آنکه او اهل اسکاندیناوی است یا نه، شایسته‌ترین فرد این جایزه را دریافت کند.

اهمیت قدردانی

اصطلاح قدردانی می‌تواند معنی‌های متفاوتی داشته باشد. بعضی‌ها قدردانی را پاداش گرفتن یا جشن گرفتن موفقیت در محل کار تعریف می‌کنند. سازمان‌های دیگر، تشویق کارمند برای رسیدن به هدف را قدردانی می‌نامند. تمام این تعاریف به طریقی به قدردانی مرتبط هستند. با این وجود تعریف کاملی از آن را ارائه نمی‌دهند.

بر اساس تعریف انجمن بین‌المللی قدرشناسی حرفه‌ای، قدردانی یعنی ابراز سپاسگزاری به افراد و گروه‌ها یا تصدیق رفتار و تلاش یا نتایج اقدامات آنها که به اهداف و ارزش‌های سازمان کمک می‌کند. قدردانی، فراتر از جشن گرفتن، هدیه دادن به کارمندان یا تشکر کردن است. تصدیق کار کارمند است که رفتار او را با اهداف سازمان همسو می‌کند. برنامه قدردانی خوب شامل پاداش، جایزه، تشویق و جشن می‌شود.

در زیر تعریف این کلمات آمده است:

پاداش: چیزی که به یک فرد یا گروه به علت رسیدن به هدف از پیش تعیین شده داده می‌شود و بعضا نقدی است.

جایزه: هدیه‌ای که به عنوان یادبود آن دستاورد به فرد یا گروه داده می‌شود که معمولا غیر نقدی است.

تشویق: نوعی پاداش مشروط است که برای رسیدن به هدف تعیین شده در زمان معین به فرد یا گروه اهدا می‌شود.

جشن: رویدادی برنامه‌ریزی شده یا از پیش تعیین نشده که برای قدردانی از فرد یا گروه برای دستاورد آنها برگزار می‌شود.

قدردانی موجب می‌شود کارمندان بیشتر به کار خود تعهد داشته باشند و در نتیجه سودآوری شرکت افزایش پیدا می‌کند. کارمندان متعهد بهتر کار می‌کنند و خدمات بهتری ارائه می‌دهند. بر اساس گفته جان ناتر، نویسنده کتاب فرهنگ و عملکرد، شرکت‌هایی که به جای سود و زیان خود به کارمندان توجه می‌کنند نسبت به شرکت‌هایی که فقط به سود و زیان فکر می‌کنند از سوددهی فوق‌العاده‌ای بهره‌مند می‌شوند. چون رضایت کارمندان موجب رضایت ارباب رجوع می‌شود و آنها تمایل پیدا می‌کنند بیشر با شما کار انجام دهند.

علاوه بر آن، قدردانی رابطه‌ای مستحکم‌تر بین مدیر و کارمند ایجاد می‌کند. وقتی این رابطه رشد می‌کند، کارمندان نسبت به مدیر و سازمان وفادار می‌شوند.

جایزه صنعت روابط‌عمومی‌ ایران

جایزه صنعت روابط‌عمومی‌ ایران، راوی داستان تلاش‌های متخصصان روابط‌عمومی و مهر تاییدی بر عملکرد و دستاوردهای مدیران و شاغلان خلاق این حوزه است و درهای جدیدی برای افزایش آگاهی، بهبود فرصت‌های شبکه‌ای، برجسته‌سازی فعالیت‌ها، آموزش و توسعه مهارت‌ها، ایجاد فرصت‌های اطلاع‌رسانی، مستندسازی، انتقال تجارب و الگوهای موفق و به‌طورکلی ارتباطات باز می‌کند.

فراخوان نوزدهمین دوره «جایزه صنعت روابط‌عمومی ایران»

27 اردیبهشت 1401