شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| بازگشت به محل کار پس از دو سال دورکاری، موضوعی بحث برانگیز است. در نظرسنجی اخیر موسسه Angus Reid که با مشارکت CBC News انجام شد، بیش از نیمی از شرکت کنندگان در پاسخ به این سوال که اگر کارفرما آنها را مجبور به بازگشت تمام وقت به دفتر کند، چه می کنند، گفتند که احتمالا استعفا داده و به دنبال کار دیگری خواهند رفت. 

این نظرسنجی در فاصله 1 تا 4 مارچ با شرک 2550 کانادایی بزرگسال انجام شد. 

یک سوم (33 درصد) از پاسخ دهندگان گفتند که با اکراه این کار را انجام می دهند، اما همزمان به دنبال یافتن شغلی دیگر خواهند بود. حدود یک چهارم (23 درصد) گفتند که بلافاصله استعفا می دهند. 29 درصد نیز گفتند با آن مشکلی نخواهند داشت. مابقی شرکت کنندگان نظر خاصی نداشتند. 

پروفسور لیندا داکسبری، از دانشگاه کارلتون-اتاوا، می‌ گوید که پاسخ به این سوال که یک مدل ترکیبی (حضوری و دورکاری) چگونه خواهد بود، چندان روشن نیست. 

داکسبری در طول همه گیری کرونا در حال تحقیق در مورد دورکاری بوده است و داده های 26 هزار کارمند کانادایی را بررسی کرده است. به گفته او حدود یک چهارم از کارمندان می خواهند به صورت تمام وقت به دفتر بازگردند، در حالی که تقریبا به همین نسبت ترجیح می دهند هرگز پا به دفتر نگذارند.

داکسبری می گوید مردم دیگر حاضر نیستند روح خود را فدای شرکت و سازمان کنند. به همین دلیل انعطاف پذیری می تواند برای کارکنان و کارفرمایان مهم باشد. 

هانا گلد، مشاور استخدام در شرکت پرسنل TDS، با این نظر موافق است. اکثر مشتریان او مدل ترکیبی را دنبال می کنند. از نظر او کارفرمایانی که بر کار تمام وقت در دفتر اصرار دارند، با چالش روبرو خواهند شد، زیرا همه کارکنان مایل به رفت و آمد روزانه به دفتر نیستند.  

داکسبری می گوید در بازار کار فعلی، کارفرمایان باید خطر از دست دادن یک چهارم نیروی کار به دلیل امتناع از بازگشت به کار حضوری را جدی بگیرند. از نظر او اجبار کارکنان به بازگشت به کار، در نهایت نزد کارکنان نارضایتی ایجاد کرده و بهره وری را کاهش می دهد.

منبع: iranjavan.net