شارا، مهران بهروز فغانی، روزنامه نگار و پژوهشگر رسانه، در رابطه با کثرت مطبوعات و تاثیر آن بر فضای رسانه ای کشور گفت: از دیدگاه ارتباطی، تعداد بیشتر رسانه در یک کشور نشان دهنده فضای آزاد و به طور کلی آزادی در بیان است، زمانی که مطبوعات یک کشور( رسمی یا غیر رسمی ) در فضای رسانه ای کشوری افزایش می یابند، این امر نشان دهنده وسعت دید افراد یک جامعه است.

وی تصریح کرد: اما باید توجه داشت که این کثرت در همه شرایط نمی تواند مفید و مطلوب باشد. برای اینکه این کثرت بتواند برای فضای مطبوعاتی کشور فایده ای داشته باشد، باید آن را با نظم و انضباط همراه کرد، به این منظور که هر کسی نباید بدون جلب اعتماد مردم خبر منتشر کند. چرا که بدون نظم مطبوعات کشور دچار آفت می شوند و سازمان‌های مسوول نمی توانند نظارت درستی بر این امر داشته باشند.

فغانی ادامه داد: علاوه بر این موارد، رسانه ها هم در دوران کثرت نمی دانند که باید خبرهای جدید خود را از کجا بیاورند، به همین دلیل شروع می کنند به کپی برداری و از روی دست هم نوشتن، که این امر یک معضل بزرگ برای مطبوعات بوده که متاسفانه در ایران این اتفاق افتاده است. 

کثرت مطبوعات باید توسط افراد حرفه ای انجام شود

این پژوهشگر رسانه در خصوص حرفه ای بودن روزنامه نگاران در ایران، اظهار کرد: متاسفانه در چند سال اخیر کار  بیشتر روزنامه نگارن و خبرنگاران کشور حرفه ای نبوده، به این معنی که افراد شاغل در این حوزه خوب تربیت نشده اند و دانشگاه ها و دیگر مراکز آموزشی هم نتوانستند در این حوزه مفید باشند، چراکه افراد شاغل این حوزه فرصت آموزش و بازآموزی ندارند. در واقع مسوولان باید توجه کنند که کثرت بدون حضور فراد حرفه ای یک آفت برای روزنامه نگاری ایران است.

بهروزفغانی ادامه داد: البته یکی دیگر از علل نبود افراد حرفه ای در چند سال اخیر این است که معمولا این افراد با دستمزدهای این شغل که بسیار پایین است حاضر به کار نبوده و به این دلیل از فضای رسانه فاصله می گیرند.

وی در مورد ارایه راه حلی برای این مشکل، عنوان کرد: به عقیده من برای رفع این آفت باید فرصت بازآموزی را برای افراد فراهم کرد، همچنین افراد باید توجه کنند که هر کس می تواند بخواند و بنویسد، نمی تواند یک روزنامه نگار شود، بلکه یک روزنامه نگار نسبت به مسایل باید دیدی فراتر از افراد عادی داشته باشد. حتی افراد تحصیل کرده در این رشته هم قبل از اینکه وارد این رشته شوند باید آموزش کافی ببینند. برای رفع تمام این مشکل‌ها باید مانند بسیاری از شغل‌های دیگر، به افرادی که می خواهند در این حوزه مشغول به کار شوند، گواهینامه حرفه ای داد. یعنی اینکه افراد بعد از گذراندن آموزش های لازم و گرفتن گواهینامه بتوانند در این رشته مشغول به کار شوند.

ندانستن قانون، خط قرمز مدیران رسانه ها و روزنامه نگاران است

این پژوهشگر رسانه ادامه داد: در چند دهه اخیر در کشور سه حوزه روزنامه نگاری به وجود آمد، حوزه اول روزنامه نگاری مصلحت اندیشی است که کارکرد حزبی دارد، حوزه دیگر روزنامه نگاری عافیت اندیشی است که روزنامه نگار به نوعی کارمندی فکر می کند، اینکه چیزی ننویسد که مسوولان از آن خوششان نیاید. حوزه آخر هم روزنامه نگاری تجربه اندیش است که ما در یک دهه اخیر بسیار شاهد آن بودیم، اینکه همه فکر می کنند نمی توانند چیزی بنویسند، چون ممکن است توقیف یا دستگیر شوند، اما واقعیت این است چون اصول روزنامه نگاری را نمی دانند، نمی توانند بنویسند.

وی در ادامه بیان کرد: در صورتی که می توان از واژه های سازگار با رسانه و فضای فرهنگی کشور استفاده کرد و به راحتی هم انتقاد کرد. این سه حوزه در رسانه ایران وجود دارد که هر زمان ما از آنها بهترین استفاده را کنیم، پیروز رقابت بوده ایم.

بهروزفغانی در رابطه با خط قرمزهای مطبوعات کشور گفت: از نظر من دست و پای مطبوعات کشور به هیچ عنوان بسته نیست، بلکه مدیران رسانه ای به قوانین مطبوعات آشنا نیستند و نمی توانند از رسانه استفاده درست کنند، به نوعی باید گفت، کار افتاده است دست کسانی که کار را بلد نیستند، در صورتی که فضا برای کار کردن بسیار باز است. به جای اینکه از قوانین رسانه ای ایراد بگیریم، بهتر است باورهای رسانه ای را در کشور عوض کنیم. ما عادت کرده ایم که در زمان کاستی از دیگران و به خصوص دولت ایراد بگیریم و مشکلات را بر گردن دولت بگذاریم، در صورتی که اول باید آگاهی و معلومات خود را بالا ببریم و بعد از دیگران عیب جویی کنیم.

منبع:  خبرگزاری دانا

باز انتشار: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران(شارا)