شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| اگر روپرت مرداک می‌توانست کارش را از پیش ببرد، شما اکنون نمی‌توانستید این کلمات را بخوانید.

سه دهه پیش آقای مرداک یک جنگ قیمت‌های شریرانه را به هدف ورشکست کردن نشریه ایندیپندنت آغاز کرد و در این راه بهای هر شماره روزنامه‌‌اش را به ۱۰ پنس تقلیل داد. او متوجه موفقیت یک نشریه جدید در بازار نشریات معتبر شده بود و درصدد برآمد از برتری تجارتیش برای نابود کردن آن استفاده کند.

هرچه شد، به هر حال ما به لطف خوانندگانمان هنوز این جا هستیم.

نخستین شماره مستند شبکه دوی بی‌بی سی به نام «عروج خاندان مرداک» نشان می‌دهد که ممکن است فکر کنیم مرداک را می‌شناسیم اما «داستان او به ندرت گفته شده است».

از کلیپ مصاحبه نادری با آنا، همسر دوم مرداک که او را «بسیار آرام و ایده‌آلیست» می‌خواند گذشته، این ادعایی است که باقی محتوای این مستند آن را دور از واقعیت نشان می‌دهد.

همه ما با سابقه این «شَرخر» که از یک روزنامه کوچک استرالیایی به یک غول رسانه‌‌ای و صاحب نشریات «سان»، «تایمز»، «ساندی تایمز»، «نیویورک پست»، «وال استریت ژورنال» و «فاکس نیوز» تبدیل شد آشنا هستیم. داستان شنود تلفنی که به تعطیل نشریه «نیوز آو دِ وُرلد» انجامید و اعمال نفوذ سیاسی او هم یادمان هست. حتی درباره زندگی خصوصی‌‌اش از جمله چهار همسر و شش فرزند «خاندان» مرداک نیز می‌دانیم.

مرداک گاه به گاه دوربین‌ها را به حریم خصوصی‌‌اش راه داده، اما نه این بار. در نتیجه، تهیه کنندگان این مستند ناگزیر اما هوشمندانه از مقدار زیادی اطلاعات آرشیو شده استفاده کرده‌اند. ما مرداک جوان‌تر را در عصر پر شور و شر تازه ثروتمندشدگان می‌بینیم که سیگار به دست از این سو به آن سوی اتاق‌های خبر می‌رود؛ او را در حال آب‌بازی با خانواده‌‌اش در استخر تماشا می‌کنیم از جمله وقتی الیزابت نوجوان (یکی از قرزندانش) به شوخی سعی می‌کند غول پیر را در آب غرق کند.

کلیپی از یک مصاحبه خارق‌العاده با خودش و وندی دِنگ باردار می‌بینیم که درباره زبانی که فرزندشان باید به آن صحبت کند، حرف می‌زنند، و کلیپ دیگری از این پیرمرد درحال بوکس‌بازی! مرداک با وندی دنگ زمانی که او یک کارآموز بود آشنا شد و سپس ازدواج کرد. این مستند هم‌زمان مردی را نشان می‌دهد که بی‌نهایت معمولی و در عین حال دارای یک رگه خودپسندی شریرانه است که سایر جنبه‌های ناخوشایند شخصیتش را تکمیل می‌کند. او از جمع‌آوری مجموعه رسانه‌های بی‌کیفیت لذت می‌برد اما را همه می‌دانند. این مستند داستانی آشنا را بازگو می‌کند، اما این تصویر فریبنده مردی است که دنیا نیز برایش کافی نیست.

باوجود این، داده‌های تازه‌‌ای هم در سه شماره نخست زندگی‌نامه مرداک گنجانده شده از جمله مصاحبه با سردبیران مختلف او مثل اندرو نیل، پیرس مورگان و دیوید یِلاند و دیگر شخصیت‌های معروفی که در راه او قرار گرفته اند. بهترین نظرات از طرف لِز هینتون، دست راست مرداک در سال‌های میان ۱۹۵۹ تا ۲۰۱۱ نقل شده که طولانی‌ترین ارتباط‌های حرفه‌‌ای را با او داشته است. هینتون شرح می‌دهد چگونه تنها چهار روز پس از یکی از مراسم ازدواج مرداک، از او خواسته می‌شود در ویلای محل ماه عسل او یک کنفرانس کاری برگزار کند: «تجارت بهترین دوست اوست. او زندگیش را وقف آن کرده. هرگز دست از کار برنمی‌دارد. فکر نمی‌کنم روپرت هرگز فرق میان بر سر کار بودن یا نبودن را درک کرده باشد.»

مرداک از مرداک بودن بیشتر از آن لذت می‌برد که بخواهد بازنشسته شود. او می‌خواهد برای همیشه زنده باشد و راستش را بخواهید از او بعید هم نیست.

بخش عمده‌‌ای از این مستند به رابطه نزدیک و ناسالم میان سازمان مرداک و دولت تونی بلر (نخست وزیر اسبق بریتانیا) اختصاص دارد که به خوبی اثبات شده است. از آن چه اَلِستر کمبل به نقل از مرداک گفت لذت بردم که این دو مثل دو جوجه تیغی در حال معاشقه‌اند (هرچند کلمات واقعی آن از این تحت اللفظی‌تر بوده است). شخص کمبل، مرداک را یک سگ بزرگ خطرناک در گوشه اتاق می‌بیند که می‌خواهید آرام نگاهش بدارید.

نیل «وولف من» والیس که زمانی معاون سردبیر نشریه «سان» بود هم به این اسطوره که مرداک هرگز مستقیما به سردبیرهای روزنامه‌هایش نمی‌گوید چه بکنند، پایان داده است. او می‌گوید اوایل انتخابات سال ۱۹۹۷ بوده که مرداک به والیس ترسیده گفت: «امروز صبح از روزنامه‌‌ات خیلی بدم آمد… به کلی اشتباه می‌کنی. اشتباه کرده‌ای. ما تنها از تونی بلر حمایت نمی‌کنیم، ما از حزب کارگر و هرچه در این کارزار انتخاباتی می‌کند ۲۰۰ درصد پشتیبانی می‌کنیم. و تو باید این را بفهمی.» تونی بلر نهایتا پدر تعمیدی یکی از فرزندان مرداک شد، اما شاید مرداک این روزها به تونی بلر به همان دیده نگاه نمی‌کند.

درست است که خانواده مرداک کمی بیشتر از رقیبش در گذشته، (پدر گِیلین ماکسول) موفق بوده، اما «پرو» (فرزند ارشد مرداک از ازدواج اولش)، الیزابت، لاکلَن، جیمز، گریس و کلوئه همچنان در سایه پدرشان قرار داشته و هیچ یک جانشین خلف او نیست. به نظر می‌رسد مرداک در آستانه ۹۰ سالگی قصد دارد تا آخرین شماره شخص خودش ادامه دهد.

گزارش بیشتر از ایندیپندنت