شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| جایگاه روابط‌عمومی در ایران با آنکه بیش از نیم قرن از تاسیس آن می گذرد هنوز هم به خوبی روشن نیست و سازمان های دولتی و عمومی هر یک به نوعی با این چالش دست و پنجه نرم می کنند.

برای مثال، شهرداری و شورای شهر تهران در اقدامی عجیب در دوره گذشته نام روابط‌عمومی خود را به "اداره کل ارتباطات و روابط بین الملل" تغییر دادند. نامی که بکار بردن و شنیدن آن فقط حظ خاصی در مدیران آنجا ایجاد می کند وگرنه هیچ توجیه منطقی برای آن وجود ندارد. چرا که روابط عمومی دارای استانداردهای بین المللی و علمی است و نام عنوان شده در این قاموس نمی گنجد.

 اندیشمندان معاصر، چهار رکن برای روابط عمومی معرفی می کنند:
دانش، مهارت، ارتباطات و عشق به کار
در واقع دانش ارتباطات، دانش حل مسئله است. نماندن در بن بست هایی که در مسیر فعالیتها بوجود می آید، دانش پیدا کردن راه های جدید و بهتر.

به عبارتی دیگر، عقلانیت توام با صمیمیت است که راهگشاست، نه عقلانیت محض و نه صمیمیت صرف، هیچکدام به تنهایی قدرت آن را ندارند که ما را از این بن بست ها خارج کنند.

ارتباطات حضوری و شفاهی
نکته ای که وجود دارد، کاربرد فناوری نوین ارتباطی نباید به قیمت از بین رفتن یا کمرنگ شدن ارتباطات‌ طبیعی و دوستانه تمام شود. چرا که هیچ چیزی نمی تواند از اهمیت ارتباطات حضوری و شفاهی کم کند.

خوشنامی سازمان
ایجاد و حفظ خوشنامی سازمان از اهداف اصلی روابط عمومی هر سازمانی است. شاید بهتر باشد بگوئیم "روابط عمومی برای همه" چرا که خوشنامی سازمان نیز در رضایت مندی مخاطبان درون و برون سازمانی ریشه دارد.

خلاصه اینکه نباید غرق ظواهر شویم، انسان محور بودن برنامه های روابط عمومی هیچگاه نباید فراموش و مورد غفلت واقع شود.

مسئول روابط عمومی شورای اسلامی شهرستان تهران