شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| اینترنتی که ما استفاده می کنیم عملا بی سیم نیست. بیش از ۳۰۰ کابل اطلاعات اینترنتی از طریق اقیانوس ها به دست چندین میلیارد انسان می رسد.
 
 جد اصلی این شیوه انتقال برای اولین بار بعد از اختراع تلگراف، حدود ۲۸۰ سال پیش صورت گرفته است. اولین بار استفاه از سیم ها در زیر اقیانوس اطلس برای تماس تلگرافی، با همکاری انگلیسی و امریکا به کار گرفته شد.
 
 کشتی های مخصوص حمل و اتصال کابل اینترنت این روزها به طور مداوم در حال نصب و توسعه ارتباط مجازی جهان هستند. قطر کابل در نواحی کم عمق به قطر یک قوطی نوشابه گازدار است ولی در اعماق هزاران متری اقیانوس ها کابل ها، قطرشان در حد یک ماژیک نقاشی است، چون خطر صدمه دیدن شان، کمتر است.
 
 کشتی های نصب کابل اینترنت باید متوجه صخره ها، مناطق دارای جمعیت انبوه ماهی ها، سنگواره دریایی و عوامل مختلف دیگر باشند. کشتی های غرق شده که می توانند به مرور زمان فرو بریزند و کوسه ها که عاشق جویدن کابل ها هستند از تهدیدهای اساسی برای قطع شدن کابل ها است.
 
 خود کابل ها هم مدام افزایش می یابند و همزمان و به مرور به خاطر توسعه تکنولوژی حمل اطلاعات، مدام تعویض می گردند. در حال حاضر ۹۹ درصد اطلاعات اینترنتی از طریق کابل های زیر اقیانوس ها تامین می شود.
 
 هفت سال پیش، مقدار مصرف هر انسانی که اینترنت داشت ۵ هزار مگا بایت بود ولی این روزها مصرف سرانه هر فرد به ۱۴ هزار مگابایت رسیده است.
 
 برای همین مقدار اطلاعات اینترنتی قابل حمل هر کابل زیر دریا تا همین دو سال پیش ۸ هزار مرتبه بیشتر شده است و این بر ترافیک و مقدار کابل های شرکت های بزرگ اینترنتی مدام می افزاید.
 
 کابل ها معمولا در فاصله چند کیلومتری شهرها با استفاده از تونل های زیرزمینی مخصوص، وارد شهرها می شوند و از آنجا توسط کمپانی های مختلف ارتباطات به ایستگا های هر کدام، کشیده می شوند.
 
 کابل های اینترنت در بین شهرها معمولا از کنار بزرگراه ها به شهرها و روستاها متصل می شوند.
 
 منبع: http://mentalfloss.com
 https://marde-rooz.com