شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| بدون تردید استاد هوشنگ عباس زاده را می توان از معدود پیشکسوتان در عرصه روابط عمومی کشور دانست که چهار دهه از عمر ارزشمند خود را در راه اعتلای دانش روابط عمومی در کشور صرف کرد.

 یکی از ویژگی های بارز استاد عباس زاده که وی را به متمایز می کرد، تدریس و فعالیت های علمی و آموزشی بود که ایشان صرفاً درحوزه تخصصی روابط عمومی داشت و طی این چهار دهه فعالیت هیچگاه پا را از این عرصه بیرون نگذاشت و یک استاد تمام عیار روابط عمومی شناخته می شد.

تمام توجه، دغدغه و انگیزه اش رفع مشکلات و تنگناها و توسعه دانش روابط عمومی در کشور بود، در کلاس های درس، سخنرانی در همایش ها و کارگاه های آموزشی و.. با یک دلسوزی و اعتقادی خاص و دردمندانه همواره از لزوم ارتقاء جایگاه روابط عمومی ها در سازمان ها می گفت و از بی توجهی اکثر مدیران ارشد سازمان ها نسبت به عدم حمایت لازم از واحدهای روابط عمومی کشور گلایه داشت و خواستار آن بود که مدیران ارشد سازمان ها بایستی اهمیت، جایگاه و کارکرد و نقش روابط عمومی را در سازمان ها بیش از پیش درک کرده و آن را جدی بگیرند.

ازدیگر خصوصیات بارز استاد عباس زاده که به واقع مثال زدنی بود، متانت، خوش رویی و حضور فعال وی در تمامی همایش ها،جشنواره ها، داوری ها و مراسم هایی بود که در حوزه روابط عمومی برگزار می شد،استادی همه جا حاضر، متواضع و بی ادعا، که همگان را برای کمک به علم،فن و هنر روابط عمومی حرفه ای در کشور تشویق می کرد، استاد عباس زاده همچنین نقش بی بدیلی نیز در تاسیس و راه اندازی تشکل ها و انجمن های روابط عمومی در کشور داشت و در این در راه نیز از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نمی کرد،

آری استاد عباس زاده هم پس از یک دوره بیماری طاقت فرسا ازجمع خانواده روابط عمومی ایران پر کشید و در جایگاه ابدی آرام گرفت و جامعه روابط عمومی کشور یکی دیگر از اساتید به نام و پیشکسوت خود را از دست داد، استادی با اخلاق و متین که همه دغدغه اش روابط عمومی بود و دیگر هیچ، یاد و نامش، همواره ماندگار و گرامی باد.