شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| یک سازمان خلاق که خلاقیت و نوآوری را به عنوان یکی از اهداف مهم خود ترسیم می ‏کند، در حقیقت در حوزه توسعه انسانی گام بر می ‏دارد. در این زمینه باید گفت که سازمان خلاق، سازمانی است که بتواند ایده ‏های جدید را خلق کند و توانایی به کارگیری مناسب آنها را داشته باشد. بنابراین برای تحقق خلاقیت برای یک سازمان تنها خلق ایده ‏های نو کافی نیست، بلکه چگونگی بکارگیری آنها و تحقق آنها بسیار حائز اهمیت می ‏باشد.

رابینسون و استرن (Robinson & Stern, 1997) برای خلاقیت سازمان شش عنصر کلیدی را نام می‏ بردند که بدین شرح می ‏باشند:

1. همترازی (Alignment): حدودی که منافع و اقدامات هر کارمند با اهداف سازمانی همخوانی دارد. فقدان همترازی یکی از دلایل اصلی برای فقدان خلاقیت در سازمان است. همترازی هم غیرملموس بوده و هم دستیابی به آن مشکل است.

2. فعالیت خود-ابتکار ((Self-Initiated Activity: خودابتکاری یکی از اقدامات مهم و غیرمنتظره خلاقیت است که بدون آن نمی توان به خلاقیت دست یافت. تمایل به ابتکارات خلاق در درون افراد وجود داشته و نوعی از نیاز برای تحول به حساب می ‏آید که یک ضرورت انسانی به شمار می ‏رود. یک سازمان موفق، سازمانی است که برای ارتقای خلاقیت خود- ابتکار بتواند فضای لازم و مناسب را ایجاد نماید.

3. فعالیت غیررسمی Unofficial Activity)): فعالیت‏های غیر رسمی قانونی، سازمان را قادر می سازد تا به بهبود غیر قابل تصوری برسد. اصولاً کلیه کارهای یک سازمان از طریق شیوه ‏های رسمی قابل اجرا نیست، اما فعالیت‏های غیر رسمی که می ‏توانند پیشرفت‏هایی را برای سازمان ایجاد نمایند باید در چارچوب‏های قانونی صورت گیرند.

4. خوشبختی Serendipity)): احساس خوشبختی میان افراد یک سازمان در تقویت روحیه خلاقیت در آنان تاثیر فراوان دارد.

5. محرک‏های گوناگون (Diverse Stimuli): ایجاد انگیزه‏های مختلف برای تقویت خلاقیت با محرک‏های گوناگون تاثیرگذار می‏ باشد.

6. ارتباطات درون سازمانی (Within-Organization Communication): بیشتر اقدامات خلاق، حاصل پیوند‏ها و صمیمیت افراد در واحدهای مختلف یک سازمان است. ارتباطات رسمی، گزینه مناسبی برای خلاقیت نیست.

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)