شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، تاکتیک مهم‌تر از استراتژی و کم‌اهمیت‌تر از بینش است. به نظر می‌رسد این قانون جدید دنیای کسب‌وکار امروز باشد.کسب‌وکارها نمی‌توانند به سادگی ردپای رقبای بزرگ‌تر خود را دنبال کنند و باید مسیر خودشان را پیش بگیرند. در گذشته، قهرمانانی که در مناطق جغرافیایی مختلف فعالیت می‌کردند در صدر اقتصاد بازار جهانی در رقابت با هم بودند، اما در دنیای کسب‌وکار امروز جایگاه دومی وجود ندارد و بنابراین دنبال کردن غول‌های بزرگ گزینه پیشنهادی نیست. سال گذشته مشخص شد که شرایط چقدر تغییر کرده است. برای اولین بار، پنج شرکت ارزشمند دنیا همگی شرکت‌های تکنولوژیک بودند: اپل، الفبت، مایکروسافت، آمازون و فیس‌بوک. پس چه چیزی غول‌های تکنولوژی را آن‌قدر متفاوت کرده است؟

اول از همه باید گفت ارزش بازار این شرکت‌ها سهم بسیار بزرگی از اقتصاد جهانی را در دست دارد. در سال 2007، تنها یک کسب‌وکار تکنولوژیک – یعنی مایکروسافت – جزو 10 شرکت برتر دنیا قرار داشت. 10 سال پس از آن، نیمی از 10 شرکت برتر دنیا از دنیای تکنولوژی هستند. این به آن معنا نیست که شرکت‌های فعال در صنایع دیگر تنزل کرده‌اند، بلکه یعنی شرکت‌های تکنولوژیک به سرعت در حال رشدند. کسب‌وکارهای امروز باید سریع حرکت کنند؛ نه فقط به این خاطر که نسبت به رقبای خود مزیت به دست بیاورند، بلکه در تلاش برای بقای خود باید این کار را انجام دهند. شرکت‌های تکنولوژیک در به دست آوردن سهم بازار، کنترل هزینه‌ها و تصمیم‌گیری براساس توانمندسازی کارکنان خود برای ایجاد نوآوری مداوم، بسیار سریع‌تر از شرکت‌های فعال در صنایع دیگر عمل می‌کنند.

به علاوه، نوآوری امروز آن‌قدر سریع به کار گرفته می‌شود که خیلی زود به یک هنجار عادی تبدیل می‌شود. زمان به سرعت می‌گذرد و سرمایه‌ای از فرصت‌های مختلف را در اختیار افراد خلاق قرار می‌دهد. دیگر نیازی نیست یک قرن بگذرد تا شرکتی جزو پنج شرکت برتر دنیا قرار بگیرد. این اتفاق می‌تواند در دوره عمر یک انسان رخ دهد. میانگین سن این شرکت‌ها در حال حاضر 28 سال است. همه این شرکت‌ها توسط کارآفرینان ایجاد و مدیریت شده‌اند، حتی اگر شرکت‌های سهامی عام بزرگی باشند. در بیشتر موارد، بخش عمده سهام واگذار شده این شرکت‌ها در اختیار خود بنیان‌گذاران آنها است.

این تحولی چشمگیر نسبت به 10 سال گذشته است؛ زمانی که دنیای کسب‌وکار تحت تسلط شرکت‌های انرژی و معدنی با مالکیت مشترک؛ بانک‌هایی با قوانین نظارتی بوروکراتیک؛ غول‌های دولتی یا شرکت‌های خانوادگی متمرکز بر کالاهای مصرفی بود. بنابراین، کنترل دولتی بر بزرگ‌ترین شرکت‌های دنیا، جای خود را به کنترل خصوصی توسط عده‌ای از کارآفرینان داده که بیشترین ادعای آنها مسوولیت اجتماعی و بشردوستی است. کل ساختار ثروت، نظارت و مسوولیت بازسازی شده است. از آنجاکه سرعت تغییرات بی‌امان بالا است، پیش‌بینی اینکه 10 سال آینده چه برای ما به همراه خواهد داشت، دشوارتر شده است.

منبع: روزنامه دنیای اقتصاد - شماره 4044