شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، در سال جدید ارتقای شغلی یافته‌ام و قرار است جایگزین مدیر مستقیم خودم که او هم ارتقا یافته شوم. پیش از تعطیلات سال نو، او در مورد کارها و وظایفش به من آموزش داد و گفت که خودش به مدیران ارشد شرکت پیشنهاد کرده من جایگزینش شوم. چند بار از او خواسته‌ام در مورد افزایش حقوق و دستمزدم به من اطلاع دهد، اما هر بار می‌گوید: مدیران برای تایید نهایی این موضوع هنوز در حال مذاکره هستند. با شروع سال جدید، او کار در سمت جدید را شروع کرده و من همچنان بلاتکلیف مانده‌ام. مطمئن نیستم چگونه باید در مورد این موضوع وارد صحبت شوم. این شرکت را دوست دارم، اما موضوع ارتقا و صحبت درباره افزایش حقوق نگرانم کرده است.

پاسخ:

تعداد نامه‌های مشابهی که در این باره دریافت می‌کنم حیرت‌انگیز است. همه آنها می‌گویند که ارتقا گرفته یا در پست جدیدی مشغول به‌کار شده‌اند، اما هنوز نمی‌دانند حقوق‌شان چقدر قرار است تغییر کند. این موضوع برای من عجیب و ناراحت‌کننده است. فرمول آن ساده است: اگر شغلی را قبل از چانه زدن بر سر حقوق می‌پذیرید، یعنی عملا مذاکره را ترک کرده‌اید. با این کارتان این پیام را منتقل می‌کنید که «من حاضرم این کار را در ازای هر مبلغی که به من بدهید انجام دهم.»

در مورد شما، باید بگویم اگرچه رسما چنین چیزی را قبول نکرده‌اید، اما با کارهایی که انجام می‌دهید، چنین چیزی را القا می‌کنید.اگر پذیرفته‌اید که در مورد کار جدید به شما آموزش دهند و حتی مقدماتی از کار را شروع کرده‌اید، اما وقتی چیزی در مورد حقوق جدیدتان گفته نشده، کارفرمای شما فکر می‌کند در هر صورت و با هر شرایطی کار جدید را پذیرفته‌اید. قبل از پذیرفتن شغل جدید و قبل از اینکه دست به هر کاری بزنید، اول باید در مورد حقوق‌تان مذاکره کنید.

برای این کار، قبل از اینکه حتی بخواهید برای آن آموزشی ببینید، باید بگویید «من قطعا علاقه‌مند به این ارتقای شغلی هستم، اما قبل از اینکه بخواهیم جلوتر برویم، ترجیح می‌دهم در مورد تغییراتی که در حقوقم صورت می‌گیرد صحبت کنم.» اگر مافوق‌تان می‌گوید مدیران ارشد شرکت هنوز برای تایید نهایی این ارتقای شغلی در حال مذاکره هستند، بگویید «درک می‌کنم. پس لطفا اجازه بدهید پس از تایید نهایی آنها و وقتی آماده صحبت در مورد حقوقم شدند، کارهای بعدی را شروع کنیم. اگر صلاح می‌دانید تا آن موقع من آموزش‌های لازم را ببینم مساله‌ای نیست، اما باید مطمئن شوم اگر از شرایط حقوقم راضی نبودم، می‌توانم این شغل را نپذیرم.»

سپس کار مهمی که باید انجام دهید این است که برای خودتان تصریح کنید ارتقای شغلی صورت‌گرفته یک توافق نهایی‌شده نیست چون هنوز مهم‌ترین بخش آن، یعنی گفت‌وگو در مورد حقوق، قطعی نشده است. اگر خودتان آن را نهایی بدانید، چون در حال آموزش دیدن هستید، پس دیگران هم همین فکر را می‌کنند. این شرایط اقدامات بعدی را برای صحبت کردن در مورد حقوق در آینده دشوار می‌کند، چون اگر حقوق مناسبی به شما پیشنهاد نشود، مجبورید کنار بکشید. و نکته‌ای کلیدی که در اینجا باید به آن اشاره کرد این است: اگر حقوق نهایی پیشنهاد شده متناسب با حجم کاری که در شغل جدید باید انجام دهید نبود، به هیچ وجه در رودربایستی نمانید و آن را رد کنید.

کارفرمای شما باید این موضوع را بداند، اما پیش از آن باید با خودتان این موضوع را حل کنید، در غیر این‌صورت، اصلا مذاکره‌ای در مورد حقوق صورت نمی‌گیرد و آنها مبلغی را خودشان تعیین می‌کنند و شما هم باید آن را بپذیرید. چیزی که باید بدانید این است که هیچ وقت منتظر کارفرما نمانید که به شما برای صحبت کردن در مورد حقوق مهلت دهد. خودتان باید این مهلت را بگیرید.

بنابراین، حالا که دانسته‌اید چه کاری باید انجام دهید، هر چه زودتر با مدیران ارشد شرکت یا هر کسی که مسوول تصمیم‌گیری برای ارتقای شما است ارتباط برقرار کنید و بگویید: «از اینکه قرار است جایگزین باب شوم خیلی خوشحالم، چون از او چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام، اما متاسفانه تاکنون فرصت نشده رسما در مورد شرایط این پست جدید صحبت کنیم. دوست دارم هرچه زودتر در این مورد و به‌خصوص حقوق و مزایای جدید با شما مذاکره کنم. شما چه زمانی را مناسب می‌دانید؟»

اگر آنها باز هم از این موضوع شانه خالی کردند و گفتند بهتر است فعلا آموزش را شروع کنی، مقاومت کن و بگو: «راستش را بخواهید خیلی راحت نیستم که قبل از مذاکره در این مورد، اقدامی انجام دهم. می‌خواهم مطمئن شوم در این مورد به توافق می‌رسیم یا نه. اگر برای شما امکان دارد، زمانی را برای این موضوع تعیین کنید.» این را بدانید که اگر به هر طریقی کوتاه بیایید، قدرت چانه‌زنی را از دست خواهید داد، چون نشان می‌دهید با هر شرایطی حاضر به پذیرفتن نقش جدید هستید. همیشه، همیشه، همیشه قبل از اینکه وظایف شغل جدید و ارتقایی را که گرفته‌اید بپذیرید، رسما در مورد حقوق صحبت کنید.

منبع: روزنامه دنیای اقتصاد - شماره 4012