شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب به عنوان بزرگ ترین شرکت تابع شرکت ملی نفت ایران با بیش از 60 میدان هیدروکربوری بزرگ و کوچک در گستره ای افزون بر 400 هزار کیلومتر مربع از استان بوشهر تا شمال خوزستان، حدود 80 درصد نفت خام و 16 درصد گاز کشور را تولید می کند. در این قلمرو وسیع نفتی میدان های بزرگی همچون اهواز، گچساران، مارون، آغاجاری،کرنج و پارسی، و بی بی حکیمه قرار دارند.

اهداف و برنامه های کلان     
1. تولید صیانتی از مخازن
2. حفظ کیفیت نفت خام تولیدی
3. مدیریت یکپارچه منابع هیدروکربوری
4. جلوگیری از سوزاندن گازهای همراه نفت
5. اقدامات مؤثر در جلوگیری از آلودگی محیط زیست
6. برنامه ریزی جهت حفظ حریم تاسیسات استراتژیک
7. تامین وضعیت ایمن تولید نفت صادراتی و پالایشگاهی
8. بهینـه سـازی تاسیسـات فرآورشی، کنترل و انـدازه گیری
9. برنامه ریزی و انجام عملیات حفاری چاه های جدید نفت و گاز و تعمیر چاه های موجود
10. استحصال حداکثر مایعات گازی و تامین اتان مورد نیاز واحدهای پائین دستی و گاز موردنیاز تزریق

مدیریت های ستادی
ستاد مرکزی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب دارای 8 مدیریت به شرح زیر می باشد.

مدیریت تولید
مدیریت تولید به عنوان یکی از ارکان اصلی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب رسالت برنامه ریزی و نظارت بر تولید و صیانت از منابع نفت و گاز را برعهده داشته و نقش تعیین کننده ای در رشد شاخص های کمی و کیفی تولید را ایفا می کند.

مدیریت امور فنی
مدیریت فنی با سه معاونت مهندسی نفت، حفاری و زمین شناسی گسترشی و اداره شیمیایی و آزمایشگاه های مرکزی و بازرسی فنی و خوردگی فلزات شامل بزرگترین سازمان های تخصصی کشور است که بنا بر مسئولیت  های سازمانی جایگاه و نقش زیر بنایی و مبنایی در مدیریت بهینه تولید و توسعه میادین هیدروکربوری دارد.

مدیریت امور مالی
کنترل و نظارت بر دریافت ها و پرداخت های سرمایه ای و جاری، پایش و اندازه گیری بودجه مورد نیاز شرکت از اهم وظایف مدیریت مالی می باشد.

مدیریت مهندسی و ساختمان
مدیریت مهندسی و ساختمان با معاونت های طرح های نفت و گاز، طرح های عمده، راه و ساختمان، خدمات فنی و خدمات پشتیبانی، انجام تمام امور زیربنایی این شرکت اعم از راه و ساختمان، تاسیسات نفت و گاز و تاسیسات جنبی را در قالب اجرای پروژه ها به عهده دارد.

مدیریت منابع انسانی
حفظ و توسعه سرمایه های انسانی و آموزش در راستای برنامه های شرکت، از اهم وظایف مدیریت منابع انسانی است. در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب هم اکنون حدود 40 هزار نیروی رسمی و غیررسمی مشغول به کار هستند.

مدیریت برنامه ریزی تلفیقی
تعیین و تدوین اهداف، برنامه ها و استراتژی ها، شناسایی مسائل کلان و راهبردی و بررسی های فنی و اقتصادی طرح ها و پروژه ها و مبادله اطلاعات مربوط به توان تولید و توزیع نفت خام و گاز و گاز مایع با سازمان های بالادستی به منظور تعیین اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت از جمله وظایف مدیریت برنامه ریزی تلفیقی محسوب می شود.

مدیریت عملیات غیرصنعتی
برنامهریزی و اجرای فعالیت های غیرصنعتی، از جمله ارائه خدمات رفاهی، فرهنگی، هنری، ورزشی، به کارکنان و خانواده های آنان

مدیریت تدارکات و امور کالا
مدیریت تدارکات و امور کالای شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب نقش تعیین کننده ای در تدارک و تأمین به موقع کالای موردنیاز عملیات تولید و بهره برداری از منابع عظیم نفت و گاز و اجرای طرح ها و پروژه های صنعت نفت در جنوب کشور دارد.

      شرکت های تابع
شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب دارای 8 شرکت تابع می باشد: 5 شرکت بهره برداری نفت و گاز و 3 شرکت خدماتی    ـ تخصصی. شرکت های تابع بهرهبردار مناطق نفت خیز جنوب بر اساس موقعیت جغرافیایی و میدان های اصلی تحت الارضی شامل کــارون، مــارون، آغاجاری، گچساران و مسجدسلیمان است. شرکت های خدماتی  ـ     تخصصی نیز عبارتند از: شرکت خدمات مهندسی توربین جنوب، شرکت پیــراحفـاری ایــران و شرکت خدمات ترابری و پشتیبانی نفت.

     روابط عمومی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب
"افزون بر یکصد سال تلاش و تجربه در خدمت تولید"
اگرچه نخستین واحد روابط عمومی ایران، سال 1330 به همت پروفسور نطقی در شرکت ملی نفت (آبادان) راه اندازی شد، اما زمینه ها و مقدمات این کار در قالب فعالیت های برون سازمانی در مناطق نفت خیز و در شهر مسجدسلیمان از همان سال های اولیه کشف نفت آغاز شده بود.

وظیفه روابط عمومی در دهه های نخست اکتشاف نفت عمدتاً تسهیل در ارتباطات برون سازمانی، و کاهش مشکلات شرکت با صاحبان اراضی مورد نیاز برای توسعه و احیاناً رفع اختلاف با معارضین و متصرفین املاک شرکت بود که به سبب سیطره این گونه چالش ها، همواره اداره روابط عمومی با بخش های حقوقی و حراست شرکت در هم آمیخته و فعالیت های انتشاراتی، رسانه ای و آنچه امروز جزء اصلی و ذات روابط عمومی ها می باشد که در بخش های دیگر با عنوان اداره انتشارات به سامان می رسید.

پس از ملی  شدن صنعت نفت و در دوره کنسرسیوم که مرکزیت مناطق نفت خیز به تدریج از آبادان به اهواز منتقل شد، اداره روابط عمومی با عنوان (Head of External Relations & Security)) نیز یکی از سازمان های ستادی زیرمجموعه مدیر عامل بود که همچنان، وظایف مشخص و گاه پیش بینی نشده ای را در حوزه ارتباطات، امور حقوقی و حفاظت به انجام می رساند.

با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی و طی آن خروج خارجیان، بخش برون سازمانی روابط عمومی (Liaison) که تا این زمان مشغول رایزنی و فعالیت های ویژه حقوقی برای رفع مشکلات فرآروی توسعه بود، با اداره انتشارات و روابط  اجتماعی در هم آمیخت و متناسب با نیاز آن دوره، به فعالیت های تبلیغاتی توسعه داد. با این وجود نوع کار و چالش های صنعت نفت در مناطق نفت خیز به گونه ای بود که سیطره فعالیت های اداری همچنان بر روابط عمومی سایه افکنده بود اما به هر روی جدا  شدن دو بخش"حقوقی" و "حفاظت" (حراست) از روابط عمومی را باید نخستین گام برای توسعه فعالیت های حرفه ای "روابط عمومی" در مناطق نفت خیزجنوب برشمرد. وقوع جنگ تحمیلی و ورود کشور به شرایط دشوار رزم و تهدیدهای خارجی از یک سو و تحریم و تحرکات گروهک های ضدانقلاب از سوی دیگر در داخل و خارج از کشور، این بخش از سازمان را که در این زمان با عنوان "روابط عمومی و ارشاد" شناخته می شد، به سوی فعالیت های فرهنگی و تبلیغات غیرتجاری سوق داد.

بدین ترتیب پایان جنگ تحمیلی سرآغاز فصلی نوین در توسعه و تکامل نهاد روابط عمومی در صنعت نفت است؛ طی حدود 10 سال پس از انقلاب اسلامی، این اداره که بنا به ضرورت شرایط اجتماعی، اقتصادی و درگیری کشور با بحران های ناشی از جنگ تحمیلی، اجرای فعالیت های وسیع تبلیغاتی در راستای حفظ ارزش های نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و خنثی نمودن تبلیغات و شیطنت های ضد  انقلاب را در دستور کار داشت، هم اینک با آغاز دوره بازسازی و ورود کشور به مقطع توسعه، با انبوهی از وظایف مدیریتی مرتبط با فعالیت های تولیدی و اقتصادی مواجه گردید؛ کمک به توسعه فرهنگ سازمانی، ارائه تصویری جذاب از شرکت با هدف جذب و نگهداشت نخبگان در داخل و تسهیل کار شرکت در محیط پیرامون، فراهم  نمودن زمینه تعامل بیشتر با نخبگان و بخش های تأثیرگذار جامعه در راستای اطلاع رسانی و اطلاع یابی و روی هم رفته گشودن درهای این سازمان به روی مخاطبان و علاقمندان، بخش های مهم مأموریت جدید و راهبردی روابط عمومی بود.