شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- از همان نخستین روز انتشار روزنامه «نیویورک سان دیلی» در چهارم سپتامبر سال 1833 که نخستین روزنامه یومیه بشمار می رود، حرفه ای به نام توزیع و «روزنامه فروشی» به وجود آمده و نخستین روزنامه فروش به نام بارنی فلاهرتیBarney Flaherty به ابتکار خودش از این چهارراه به آن چهارراه و از این رستوران به آن رستوران می دوید و با صدای بلند تیتر اول روزنامه را جار می زد تا مردم جلب شوند و بخرند و از همین روز واژه «نیوزبویNewsboy » برای روزنامه فروش مصطلح و «بارنی» با آن خطاب شد که تا به امروز موزعین جراید را با همین عنوان خطاب می کنند.

فروش روزنامه سپس علاوه برچهارراهها، در وسائل ثابت و متحرک (نیوز ـ ستند) از قبیل چهارچرخه، میز، کتابفروشی ها و ... فروخته می شد که به تدریج صندوقهای خودکار و توزیع خانه به خانه (هوم دلیوری) و خوارو بار فروشی ها جای آن را گرفته است و شمار نیوز ـ ستندهای خیابانی ـ جز در چند کشور ... ـ داردبه حداقل می رسد.

در کسب و کار روزنامه داری، برخلاف تصور، تحریریه و آگهی ها حرف نهایی را نمی زنند، این توزیع خوب و کارآمد است که یک نشریه را موفق می سازد. زیرا، وقتی که روزنامه توزیع خوب داشته باشد، همه می خواهند در آن مطرح شوند و هرکس می کوشد که آگهی اش در آن چاپ شود. علت پایین بودن تیراژ روزنامه ها در کشورهای معروف به جهان سوم؛ نارسایی توزیع و نبودن توزیع خانه به خانه جراید روزانه است.

ادیشن اینترنتی (آنلاین) روزنامه ها که از نیمه دهه 1990 باب شده تنها بر اهمیت روزنامه افزوده است و کمکی به درآمد آن نمی کند. روزنامه ای که ادیشن اینترنتی خوب داشته باشد مورد توجه مقامات و شخصیت هاست که می خواهند خود و افکارشان در آن مطرح شود، گرچه اخیرا برای ادیشن آنلاین روزنامه ها هم به طور جداگانه آگهی گرفته می شود ولی این قبیل آگهی ها از میزان آگهی های چاپی آنها می کاهد و نمی تواند یک منبع درآمد قابل ملاحظه بشمار آورده شود.

منبع: http://www.iranianshistoryonthisday.com