شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- این روزها هر جا می‌رویم صحبت از ضعف بخش رسانه‌ای و ناتوانی دستگاه روابط عمومی دولت و وزارتخانه‌ها در خبررسانی درست و پاسخگویی به حملات رسانه‌ای مخالفان و منتقدان است.

دلایل متعددی برای این امر بر زبان خیرخواهان دولت جاری شده که مهم‌ترین آن به تعلق خاطر نداشتن مسوولان این بخش از دولت به مشی اعتدالی جناب دکتر روحانی مربوط است. بنده چون اکثر این افراد را می‌شناسم و باور دارم که وجهه غالب اندیشه و شخصیت آنان را «اصولگرایی» تشکیل می‌دهد و در انتخابات هم در کنار نامزدهای دیگر ریاست‌جمهوری قرار داشتند و از آغاز به عنوان مدافعان جریان اصلاح‌طلبی یا اعتدالگرایی شناخته نمی‌شدند، مجبورم با این انتقاد همراهی کنم، ولی در همین‌جا باید تاکید کنم که بسیار بعید است این دوستان از سر عمد و خدای ناکرده کارشکنی، در انجام وظیفه خود کوتاهی کرده و به وظیفه خود عمل نکنند.

آنچه احتمالا آنان را در این مسیر ناتوان ساخته، اولا به حجم عظیم حملات رسانه‌ای مخالفان مربوط است و ثانیا به نگرش بسیاری از مدیران وزارتخانه‌ها و نهادهای وابسته به دولت بازمی‌گردد که اعتقاد راسخی به مقابله با این تهاجمات سازمان‌یافته نهادهایی خاص و جواب دادن به دیگران ندارند و به همین دلیل در تولید محتوای مورد نیاز با دست‌اندرکاران بخش رسانه‌ای همکاری نمی‌کنند و ثالثا به کم‌تجربگی مسوولان بخش رسانه‌ای دولت در این‌گونه جنگ تمام‌عیار رسانه‌ای مربوط است.

دلایل آن هر چه باشد اکنون باید به فکر چاره بود. قبل از همه باید به این امر معترف بود که دولت از انتخابات مجلس به بعد، فضای شبکه‌های رسانه‌ای را از دست داده است و منتقدان توانسته‌اند بر حجم تولیدات رسانه‌ای خود بیفزایند و با انتشار هزاران خبر و عکس و آمار و سند و فیلم و طنز و تحلیل، دولت را در موضع پاسخگویی قرار دهند.

مهم نیست که ما این سخنان را اتهام‌زنی و شبهه‌افکنی و دروغ‌سازی بدانیم و اصلا هم مهم نیست که چه کسانی در حال سازمان‌دهی و تدارک این حجم عظیم تهاجمات علیه دولت هستند. مهم این است که اگر دولت نجنبد و آسیب‌شناسی نکند و در این زمینه دست به مقابله جدی نزند، فرصت را از دست خواهد داد. مگر چقدر تا انتخابات ریاست‌جمهوری فاصله است؟

منبع: اعتماد