شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یکی از مباحث جدی این روزهای کشور در حوزه نظام بانکداری، تلاش مجلس و دولت محترم و مشخصا بانک مرکزی برای تشکیل بانکداری اسلامی است که از مدت ها پیش قرار بوده دولت محترم با تقدیم لایحه ای به مجلس شورای اسلامی سرنوشت این دغدغه جدی را به دست مجلس و نمایندگان محترم بسپارد تا درآنجا با استفاده از پتانسیل های کارشناسی خود نمایندگان، همچنین بهره گیری از ظرفیت های کارشناسی مرکز پژوهش های مجلس نقشه راه مناسبی را برای نظام بانکداری کشور ترسیم و تصویب بکنند.

البته، اکنون و با گذشت بیش از چهار دهه از فعالیت های بانکداری اسلامی شاید صحبت کردن از تلاش برای رفع دغدغه های که رهبر معظم انقلاب نیز بارها بر آن تاکید فرموده اند چندان خوشایند نباشد چرا که به هیچ وجه قرار نیست ابتکار تازه ای صورت گیرد و یا اتفاق جدیدی بیفتد.

 این موضوع (بانکداری اسلامی) که در سال 1963 اولین موسسه اش در مصر افتتاح شده ، در سال 1970 نیز در کنفرانس وزرای خارجه کشور های اسلامی اولین گام اصلی برای تاسیس بانکداری اسلامی برداشته شده و در سال 1975 بانک توسعه اسلامی در قالب یک موسسه مالی بین المللی کار خود را از 20 اکتبر همان سال به طور رسمی آغاز کرده است. حتی طی سال های 1997 تا 2008 تعداد بانک های اسلامی در دنیا از 176 به 267 بانک رسیده است به طوری که طی این سال ها دارایی های اسلامی نیز بین 15 تا 20 درصد رشد داشته و در پایان سال 2009 حجم کل دارایی های اسلامی منطبق بر شریعت اسلامی تقریبا به 500 میلیارد دلار رسیده است.

بنابراین با پذیرش این مفروضات که ماهیت روابط عمومی هر سازمان وابسته به ماهیت آن سازمان است و تخصص گرایی در زمینه فعالیت های روابط عمومی ضرورتی است اجتناب ناپذیر، پس می توان نتیجه گرفت که معرفی بایسته و شایسته بانکداری اسلامی و تحقق شرایط آن در کشور نیازمند طراحی یک برنامه ارتباطی و روابط عمومی جامع می باشد و لازم است این امر از سوی صاحبنظران، مدیران و کارشناسان واحدهای روابط عمومی مرتبط مورد توجه جدی قرار گیرد.

با توجه به این پیشینه و معرفی و اثبات یک نمونه ایده آل از بانکداری اسلامی از یک سو و نقش و سهم روابط عمومی ها در معرفی و تبیین سیاست های موسسات و بانک ها از سوی دیگر، لازم می نماید در یک مطالعه جدی دلایل رشد و توسعه بانکداری اسلامی و همچنین موانع و مشکلات موجود از دیدگاه ارتباطات و روابط عمومی نیز مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

اگر روابط عمومی ها بتوانند تبیین کنند که در بانکداری اسلامی انسان محوری جای سود محوری را می گیرد و به جای نقش آفرینی پول، کالا و سود، این انسان است که محور اصلی قلمداد می شود، نه تنها خود روابط عمومی در قامت یک روابط عمومی کاملا اخلاقی ظاهر خواهد شد بلکه در این قاموس، موجبات احیاگری ارزش های اعتقادی و انسانی را فراهم خواهد نمود.

با این دیدگاه، روابط عمومی ها نه تنها نقش پل و برقراری ارتباط بین درون و برون سازمان را به خوبی بازی خواهند کرد بلکه فراتر از آن با پیشگامی خویش در هموار کردن راه های تقنینی اسناد بالادستی کشور نقش جاده صاف کن های قانونی را نیز ایفا خواهند نمود.