شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- در چنین روزی به سال 1844 «ساموئل مورس» با دستگاه تلگرافی که ساخته بود نخستین پیام را از شهر بالتیمور به شهر واشنگتن فرستاد.

در سال ۱۸۳۷ مورس در نیویورک استاد نقاشی بود. مورس اوقات فراغت خود را از تدریس صرف اختراع دستگاه رمز خود می‌کرد. یکی از همکاران مورس به‌ نام آلفرد وایل (Alfred Vail) در فعالیت او شریک شد و ایجاد رمز الفبای مورس تایید شد که آن عبارت بود از اینکه در نتیجه قطع و وصل کوتاه و بلند بر نوار کاغذ نقطه و خط ایجاد می‌کرد و شکل حروف و اعداد به این شکل نمایش داده می‌شد.

جهان بلافاصله از مزایای تلگراف مورس آگاه شد و سازندگان دستگاه تلگراف به‌ منظور یافتن اولویت در تهیه آن با یکدیگر به منازعه برخاستند حقیقت آن است که تقدم آن بر دستگاه‌های کوک و ویتستون و اشتاینهایل چندان روشن نبود و این موضوع را با نظر خوش نمی‌نگریستند که نقاشی بی‌باکانه خود را وارد حریمی کرده است که خاص متخصصان و دانشمندان باشد.

انگلستان به شخص ویتستون اعتماد کرد. او مرد دانشمند و روشن فکری بود و به زودی شروع به کارهای فنی کرد. کوک تیره‌روزی را به کلی از یاد برد. در آلمان به اختراع اشتانیهایل اعتماد کردند. فرانسه همچنان به دستگاه شاپ وفادار ماند. در سال ۱۸۴۳ روش ویتستون مورد قبول بسیاری از کمپانی‌های راه‌آهن انگلیس قرار گرفت و از آن به منظور مخابرات مربوط به کار خویش استفاده کردند و تلگراف‌های مردم را هم می‌پذیرفت. در باوی‌یر دستگاه اشتانیهایل به‌طور رسمی به‌ کار می‌رفت.

در پروس دستگاه صفحه‌دار زیمنس‌هالسکه کار می‌کرد. در اطریش دستگاه بن مورد استفاده قرار می‌گرفت. اما در آمریکا مورس توانست مجلس سنا را مجاب سازد. مجلس جهت آزمایش این روش مبلغ سی‌هزار دلار اعتبار برای خطی به طول ۶۴ کیلومتر مابین واشنگتن و بالتیمور را تصویب کرد. تاریخ افتتاح فرا رسید و در روز ۲۴ ماه مه‌۱۸۴۴ به اتفاق هیات قضات و میهمانان در واشنگتن و بالتیمور دستگاه تلگراف به‌ کار افتاد. در این هنگام دختر جوانی کتاب مقدس را باز کرد و آیه‌ای بدین صورت قرائت کرد.

«آیا خداوند چه چیزی را از کوه درآورد» این کلمات برای اولین بار با رمز مورس به بالتیمور رسید و ویل مدیر خط تلگراف در بالتیمور همین جمله را بلافاصله با رمز مورس به آنان بازگشت داد. سرعت این انتقال آثار شک و تردید را برطرف کرد و تلاش‌ها برای مبارزه با روش مورس بی‌فایده ماند و تمام کشورها دستگاه‌های خود را به روش مورس مجهز کردند.

خطوط تلگراف با سرعتی سرسام‌آور مثل تار عنکبوت زمین‌ها را درمی‌نوردید. در سال ۱۸۵۰ طول خطوط از ۲۴۰۰ کیلومتر تجاوز کرد. در سال ۱۸۴۵ خطی میان آمستردام و روتردام افتتاح شد. در سال ۱۸۵۵ امتداد خطوط تلگراف به ۴۵هزار کیلومتر می‌رسید. تمام اروپا غیر از انگلستان و قسمت بزرگی از سایر نواحی جهان به تلگراف مورسی مجهز شدند و دوران پیری مخترع با ثروت و افتخار سپری شد در حالی‌که غرق در افتخارات پوشیده از مدال‌ها و نشان‌هایی بود که از طرف آکادمی‌ها و کشورها به او داده می‌شد. مورس شخصا در مراسم افتتاح مجسمه خود حضور یافت و بدین‌سان روش او تا سال ۱۹۰۶ به انتقال اطلاعات در امر تلگراف به دنیا خدمت کرد.

منبع:دنیای اقتصاد