شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- روابط عمومي، منافع سازمان از يك سو و از طرف ديگر منافع مخاطبانش (فرهنگيان و اولياي دانش‌آموزان) را در هم ادغام مي‌كند و در پرتو توسعه پايدار، جامعه فرهنگيان را تكامل مي‌بخشد. واقعيت اين است كه در عصر جديد منافع هر دو طرف در فضايي آزاد و در پرتو برنامه‌ها امكان ارائه خدمات و تشويق فرهنگيان به ايفاي نقش اصلي‌شان در جامعه مي‌شود. اين شرايط به معناي شكل‌گيري مسئوليت اجتماعي مشترك بر اساس تكوين روابط عمومي پويا در ساختار آموزش و پرورش خواهد بود.در يك ساختار منسجم و حرفه‌اي نقش روابط عمومي، پاسخگويي به نيازهاي زمانه با بخش‌هاي مختلف آموزش و پرورش در قبال آگاهي به جامعه فرهنگيان و مردم است و به آن وجهي قانونمند و تشكيلاتي مي‌دهد. به عبارت ديگر در عصر جديد حرفه روابط عمومي به عنوان يكي از وظايف مديريت كلان در آموزش و پرورش ماموريت دارد تا پيام هاي گوناگون و بازخوردهاي مختلف را طبقه‌بندي و تفسير كرده و رابط گروه‌ها، تشكل‌ها و زبان‌هاي مختلف شود تا بدين‌ترتيب براساس تعامل تفاهم‌آميز با گروه‌هاي مختلف در فرهنگيان و اولياي دانش‌آموزان به سوي توسعه پايدار اجتماعي‌گذار كند.
هدايت و ارزيابي برنامه‌هاي اجرايي و ارتباطي براي دستيابي به تفاهم گروه‌هاي تاثيرگذار و تحقق اهداف سازماني يكي از وظايف روابط عمومي است. اجراي برنامه‌هاي وزارتخانه و سياستگذاري‌هاي كلان اعم از تعيين هدف‌ها، برنامه‌ريزي، بودجه‌ريزي، بودجه‌بندي، استخدام و آموزش كاركنان اداري و آموزشي، تهيه ساير تجهيزات و اداره منابع مورد نياز براي اجراي تمامي اين برنامه‌ها همگي در گرو مشورت‌پذيري، دخالت گرايش‌هاي مختلف و به رسميت شناختن آنها در فرآيند تصميم‌گيري در امور است.
با اين وجود بايد جايگاه روابط عمومي در آموزش را از يك بنگاه صرفا خبر پراكني و صرفا مطبوعاتي و پخش آگهي ارتقاء داده و آن را به مثابه يك واحد عملياتي سازماني قدرتمند كه برخلاف كالا فاقد تجلي عيني است برسانيم كه نتيجه عملياتش بر متغيرهاي ذهني مخاطبانش رنگ و تاثير مي‌گذارد. با توجه به تعدد كانال‌ها و شيوه‌هاي اطلاع‌رساني در جامعه روابط عمومي در آموزش و پرورش بايد براي مخاطبانش خوراك فكري و فرهنگي را در قالب وعده‌ها و افزارهايي فراهم كند كه حاوي انتظارات واقع بينانه بوده و بايد قيد احتياط، مشروط و يا تعديل برنامه‌ها باشد. به عبارت ديگر در نگاه امروزي كار كرد روابط عمومي بايد در جهت جلب مشاركت عمومي صاحبان فكر و انديشه در راستاي پيشبرد برنامه‌ها و نظارت موثر و پايدار آنها در عملكرد دستگاه و پيگيري امور باشد كه رسيدن به اين مهم در دولتي كه مزين به نام «دولت تدبير و اميد» است نياز به عزم تمام نيروهاي موجود در آموزش و پرورش از يك سو و تدبير و درايت مسئولان عالي وزارتخانه دارد.
منبع: روزنامه رسالت