جرات و توانايي زيادي مي‌خواهد كه اولين باشي و تمام تلاشت را هم براي ادامه راه به كار بگيري. زهره هاشمي گوينده جوان راديويي است كه چند سال پيش براي اولين بار مسابقه فوتبال بين دو تيم استقلال و صبا را گزارش كرده است. اتفاقي كه مي‌تواند راهي براي حضور بيشتر زنان در عرصه گزارش باشد. با او به گفت‌و‌گو نشستيم تا هم از تجربه‌اش بپرسيم و هم نظرش را در مورد توانايي زنان در اين عرصه جويا شويم.
شما اولين زني هستيد كه گزارش فوتبال را انجام داده‌ايد، حس و حال‌تان در آن لحظه چطور بود؟
تصور اين‌كه بخواهيد يك مسابقه ليگ فوتبال را گزارش كنيد، هيجان‌انگيز است چه برسد به اين‌كه در واقعيت اين اتفاق بيفتد. اين اتفاق براي من هم خيلي هيجان‌انگيز بود. من توانسته بودم يك كار كاملا متفاوت انجام بدهم كه تا پيش از اين هيچ خانمي شانس انجام دادن آن را نداشته است. اما بايد اين را هم بگويم كه در آن لحظه واقعا استرس داشتم، تمام ترسم از اين بود كه نتوانم آن‌طور كه بايد از عهده‌اش بر بيايم. وقتي گزارش بازي صبا و استقلال را انجام دادم در حقيقت در عمل انجام شده قرار گرفته بودم. من بايد در همان لحظه و بدون هيچ آمادگي اين كار را انجام مي‌دادم. براي همين نفسم بند آمده بود و قلبم تند مي‌زد. شايد براي من كه سال‌ها در راديو و تلويزيون تجربه دارم گفتن اين موضوع خيلي خوب نباشد، اما واقعيت اين است كه من ترسيده بودم! همين كه فكر مي‌كردم من اولين كسي هستم كه گزارش يك مسابقه فوتبال را انجام مي‌دهد، استرس‌زا بود.
اين تجربه برايتان در گزارش مسابقه فوتسال تكرار شد، جدا از اين‌كه خيلي رسانه‌اي نشد، اما آيا استرسي كه در اولين گزارش تجربه كرديد برايتان تكرار شد؟
نه، در مورد گزارش فوتسال قضيه كاملا متفاوت بود. اين كار كاملا حرفه‌اي و البته براي جشنواره صورت گرفت. من فرصت اين را داشتم كه اشتباهاتم را اصلاح كنم و ديگر خبري از پخش زنده نبود.
همان‌طور كه مي‌دانيد در دنيا زنان كمي هستند كه اين حرفه را انتخاب مي‌كنند. دلايل زيادي هم براي استقبال نشدن از اين حرفه وجود دارد. شما چطور فكر مي‌كنيد؟ به نظر شما طبيعت زن و شرايط روحي او اجازه مي‌دهد اين كار را انجام بدهد؟
فكر مي‌كنم هيجان بخشي از فطرت زن است و اين‌كه بخواهيم به دليل استرس يا هيجاني كه در طول يك مسابقه وجود دارد، تفكيك جنسيتي داشته باشيم، عاقلانه نيست. همان‌طور كه فوتباليست زن، مربي زن و داور زن داريم طبيعتا مي‌توانيم گزارشگر زن در رشته‌هاي مختلف ورزشي داشته باشيم. البته اين نكته را بايد اضافه كنم نگاه جنسيتي به فوتبال در شرايطي كه نيمي از طرفداران هر تيم را بانوان تشكيل مي‌دهند، اصلا درست نيست.
بيراه نيست بگويم تجربه‌اي كه شما داريد كمياب يا بهتر است بگوييم بي‌سابقه است. اين را شانس مي‌دانيد يا توانايي كه در طول سال‌ها اجراي زنده به دست آورده‌ايد؟
در ايران و بخصوص راديو اين فرصت به خانم‌ها داده مي‌شود كه برنامه زنده در حوزه ورزش داشته باشند. براي مثال اجراي ايستگاه ورزش راديو جوان چند سال در اختيار من و چند همكار ديگرم بود. يا راديو تهران و بخصوص راديو ورزش. از اين منظر اين يك فرصت است كه به بانوان زيادي هم داده شده است. من هم اين فرصت را داشتم، ولي به نظر من جايي اين فرصت به شانس تبديل مي‌شود كه صفر تا صد اجراي يك برنامه در اختيار شما قرار بگيرد. يعني شما فقط ملزم به خواندن خبر نيستيد. يا صرفا پرسش برنامه يا تلفن‌ها را اعلام نمي‌كنيد. يك نفر در مقام كارشناس كنار شما نمي‌نشيند تا شما در بحث‌هاي تخصصي فقط ناظر يا شنونده باشيد، بلكه تمام گفت‌وگوهاي تخصصي برنامه به عهده شما قرار مي‌گيرد.شبيه آنچه در برنامه‌هاي معروف آقايان صورت مي‌گيرد. متاسفانه در اين برنامه‌ها ما فقط در استوديو در كنار مهمان برنامه حضور داريم و حق پرسش، چالش، تحليل و اظهارنظر محدودي را هم داريم. اما من شانس بزرگي داشتم كه تجربه‌اي متفاوت و كاملا حرفه‌اي را در كارنامه كاري‌ام درج كنم؛ از آناليز جام‌جهاني فوتبال تا بررسي ليگ كشتي آزاد و فرنگي.
زهره هاشمي گوينده جوان راديو
چقدر معتقديد زنان مي‌توانند از عهده اين كار بر بيايند؟
من فكر مي‌كنم اگر خانم‌ها در اين حوزه جدي گرفته بشوند و فرصت كافي در اختيارشان قرار گيرد مي‌توانند پا به پاي آقايان اين كار را انجام بدهند. ما اكنون هم خانم‌هاي بسيار توانمندي در عرصه برنامه‌سازي حوزه ورزش داريم. مثلا در راديو جوان، سميرا سلطاني كه گزارش فوتسال حاصل جسارت و تلاشش بود و هنوز هم به صورت فعال كارش را ادامه مي‌دهد يا شكوفه موسوي و مهتاب رستمي كه من معتقدم توانايي بسيار زيادي دارند.