شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- وي با ارائه تعاريفي از روابطعمومي، تأكيد كرده: وظيفه اصلي روابطعمومي، شناساندن درست سازمان به مردم در جهت دستيابي به اهداف سازمان است. به عبارت ديگر، روابطعمومي جايگاه درست سازمان را به مردم نشان ميدهد. ارائه تصوير مناسب و مطلوب از جايگاه سازمان به مخاطبان آن و حتي كمك به رشد و ارتقاي آن، مستلزم انسجام و هماهنگي اجزاي درون سازماني خواهد بود.
همه افراد و اجزاي يك سازمان بايد در ارتباطي موزون و هماهنگ به منظور دستيابي به هدف مشترك فعاليت داشته باشند. يكي از مهمترين اجزاي تأثيرگذار در اين مجموعه منابع انساني است. نقش اساسي روابطعمومي در درون سازمان همان تلاش براي ايجاد هرچه بيشتر تفاهمجمعي و افزايش انگيزه در بين كاركنان است.
دكتر سيف تأكيد كرده: براساس نقش روابطعمومي و ارتباط آن با انگيزههاي فردي و بهرهوري نيروي كار، مدلي را ميتوان طراحي كرد؛ مدلي كه در آن تلاشهاي روابطعمومي، انگيزش پرسنل و بهرهوري آنها با هم مرتبط ميشوند.
رئيس كل بانك مركزي در مقاله خود با ارائه تعريف از انگيزه و تشريح ويژگيهاي كاركنان باانگيزه و بيانگيزه در مورد مؤثرترين عوامل افزايش بهرهوري سازمان نوشته:
رفتار مطلوب و كردار درست رهبران و مديران
فراهم كردن شرايط لازم پيشرفتهاي شغلي براي همه افراد
جايگاه قابل قبول سازمان در جامعه (به ويژه در ميان رقبا)
وجود تبليغات مناسب و به موقع درباره پيشرفتهاي سازمان
دورههاي آموزش ضمن خدمت و آموزش كاركنان
شفافيت وظايف، دستورالعملها و مقررات و قوانين براي كاركنان
دادن اختيارات كافي به كاركنان به منظور انگيزش احساس مسئوليت بيشتر در آنان
استخدام افراد كارآمد و متخصص
روابط مناسب ميان مديران و پرسنل
مشاركت دادن كاركنان در تصميمگيريها و تدوين اهداف و برنامههاي سازمان.
بايد توجه داشت كه در مقابل عوامل مؤثر بر افزايش بهرهوري، عوامل مؤثر بر كاهش بهرهوري نيز بايد مورد توجه قرار گيرند. به طور كلي، مؤثرترين عوامل در كاهش بهرهوري پرسنل عبارتند از:
وجود تبعيض بين كاركنان
موفق نبودن و بيميلي به برنامهريزيهاي ميانمدت يا بلندمدت
احساس ناامني شغلي بين پرسنل
مساعد نبودن محيط كاري
ضعف سازمان در مقابل رقبا
عدم توجه به نيازهاي واجب/اساسي كاركنان
ناهماهنگي رشته تحصيلي و شغلي
ناديده گرفتن تخصصها در مشاغل
فقدان كارآموزي
بيكفايتي سرپرست
بيعلاقگي به كار فعلي و جابهجايي پيدرپي
خوشنام نبودن سازمان
ملاحظه ميشود كه عوامل مؤثر بر افزايش و كاهش بهرهوري مقولههاي متنوع و گستردهاي هستند كه بايد مورد توجه قرار گيرند.
وي چرخه انگيزش - بهرهوري و نقش روابطعمومي را نيز چنين تشريح كرده:
با توجه به تعاريف موجود درباره انگيزه و بهرهوري، ميتوانيم مدل مورد نظر خود را درباره چرخه انگيزه - بهرهوري و نقش روابطعمومي تبيين كنيم.
الف- تأثير انگيزش افراد (انگيزه) در سطح بهرهوري آنها كاملاً مشخص و اثبات شده است. در هر سازماني، همواره كاركناني كه انگيزه بالاتري دارند، بهرهوري بالاتري را نيز از خود نشان ميدهند.
ب- با توجه به اينكه بخشي از عوامل ايجاد/تقويت انگيزه در ميان پرسنل مربوط به انگيزههاي اجتماعي است، نقش روابطعمومي را ميتوان در آن برجستهتر كرد. روابطعمومي ميتواند نقش مهمي در ايجاد و تقويت انگيزههاي اكتسابي ايفا كند. تبيين جايگاه واقعي سازمان در جامعه براي مخاطبان به عنوان يكي از مهمترين نقشهاي روابطعمومي، انگيزههاي اجتماعي پرسنل سازمان را مانند انگيزه تأثير اجتماعي و انگيزه موفقيت تحت تأثير مثبت قرار ميدهد. به عنوان مثال هنگامي كه پرسنل سازمان بازخوردهاي مثبت تبليغات سازمان را مشاهده ميكنند يا نتايج مثبت اقدامات خود در سازمان را در قالب خدمات و محصولات مفيد براي جامعه ميبينند، انگيزه بيشتري براي فعاليت پيدا ميكنند.
به علاوه، با توجه به تعريفي كه از نقش درون سازماني روابطعمومي انجام داديم، تأثير اين نقش بر تقويت انگيزههاي كاري پرسنل نيز قابل توجه است.
ج- افزايش انگيزهها (چه انگيزههاي جسمي و چه انگيزههاي اجتماعي) رابطه مستقيمي با افزايش بهرهوري پرسنل دارد. آشنا بودن پرسنل با مفاهيم بهرهوري و داشتن شرايط احراز شغلي، شرط لازم بالا بودن سطح بهرهوري است.
شرط كافي بالا رفتن سطح بهرهوري پرسنل، انگيزه است. اين انگيزه است كه محرك فرد براي تلاش بيشتر و بهتر است.
بنابراين، نتيجه تركيب بندهاي الف، ب و ج عبارت است از نمودار زير:
بايد توجه داشت كه اين مفهوم، با نگرش گستردهاي كه به روابطعمومي، به عنوان رابط ميان سازمان و كليه ذينفعان آن ايفا ميكند، مفهوم پررنگتري به خود ميگيرد.
منبع: ايسنا