شبكه اطلاع‌رساني روابط‌عمومي ايران (شارا) ||در جلسات مشورتي پيرامون حل و فصل برخي مسائل و مشكلات سازماني از كاركنان سازمان‌ها و شركت‌ها مي‌پرسم كه:
- چرا اين سازمان را براي كار كردن انتخاب كرده ايد؟
- به‌خاطر چه چيزي در اين سازمان كار مي‌كنيد؟
- آيا اگر شرايط بهتري در جاي ديگري براي‌تان فراهم شود، اين سازمان را ترك مي‌كنيد؟
- به چه چيز اين سازمان مي‌باليد؟ نكته: از كسي مي‌پرسيم شغل شما چيست؟ يا مي‌گويد: من مهندس مكانيك هستم. يا مثلا مي‌گويد: من در شركت بنز كار مي‌كنم. چه فرقي بين اين دو بيان هست؟
- يا سوال مي‌كنيم كه: چقدر در تصميم گيري‌هاي سازماني مورد مشورت قرار مي‌گيريد؟
احساس تعلق سازماني با تعهد سازماني نيز بسيار نزديك است. احساس تعلق سازماني. به عبارتي؛ دروني و عاطفي است و تعهد سازماني؛ بيروني و عملكردي است. مثلا شما ممكن است از حقوق‌تان راضي نباشيد ولي خود را متعهد مي‌دانيد كه تا پايان وقت اداري كارها را بطور كامل انجام دهيد. بيشتر، عدم احساس تعلق سازماني وقتي اتفاق ميافتد كه نارضايتي شغلي وجود داشته باشد.
حال ببينيم؛
نارضايتي شغلي چيست؟
نارضايتي شغلي زماني است كه انتظارات كاركنان از شغلشان برآورده نشود. اين باعث مي شود آنها با حس منفي و عدم انگيزه و عدم تعهد نسبت به كار خود و سازمان مواجه شوند. اين امر به نوبه خود بر عملكرد و بهره وري و انتفاع سازمان؛ تأثير مي گذارد. نارضايتي مي تواند ناشي از عوامل زيادي از جمله: محيط كاري نامناسب، مديريت ضعيف شركت، ناعادلانه بودن حقوق و دستمزد؛ فقدان سيستم مناسب تشويق و تنبيه ؛ تقسيم كار نادرست و... باشد.
8 راه افزايش احساس تعلق سازماني:
۱. به رشد و توسعه كاركنان اهميت بدهيد ۲. از اتاق كارتان بيرون بياييد ۳. با كاركنان ارتباط صميمانه برقرار كنيد ۴. شفافيت سازماني را فراموش نكنيد ۵. براي كاركنان خود يك رهبر باشيد ، نه يك زورگو ۶. به ارزش‌هاي فراتر از ماديات توجه نماييد۷. برنامه‌هاي تفريحي بچينيد ۸. بين كاركنان تبعيض قائل نشويد.
منبع: ترجمه از اينترنت و سايت دكامي