شبكه اطلاع‌رساني روابط‌عمومي ايران (شارا)-|| فشار رواني و اضطراب از ديرباز در ميان حرفه‌اي هاي عرصه خبر شايع بوده است. در يك مقاله در Columbia Journalism Review در سال ۱۹۹۹ ميلادي آمده بود كه نزديك به ۴۰ درصد سردبيران در آمريكا از «بيماري‌هاي مرتبط با كار، از بي‌خوابي گرفته تا فشار خون و اعتياد به الكل» خبر داده‌اند.
در آن زمان رسانه‌هاي اجتماعي به وجود نيامده بودند و تنها شمار اندكي از اتاق‌هاي خبر، گزارش‌هاي خود را در اينترنت منتشر مي‌كردند. با اين وصف، حرفه‌اي هاي خبر ساعت‌هاي متمادي كار مي‌كردند و در ميان رويدادهاي تنشزاي كاري، موضوعات دشواري را پوشش مي‌دادند.
در سال ۲۰۱۵ ميلادي، مركز دارت براي خبرنگاري و تراما (آسيب يا شوك روحي) دريافت كه بين ۴ و ۵۹ درصد خبرنگاران بسته به محل يا موضوعات كاري خود، علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را دارند. در سال‌هاي بعد، همه‌گيري ويروس كرونا، ناآرامي اجتماعي و طيفي از بحران‌هاي اقتصادي در جهان اين وضعيت را تشديد كرده است.
امروز خبرنگاران براي توجه به سلامت رواني خود چه كاري مي‌توانند بكنند؟ آيا به وقفه كاري نياز دارند؟
شماري از كارشناساني كه راهنماي حرفه‌اي هستنند و در سراسر جهان به حرفه‌اي هاي خبر مشاوره مي‌دهند، در اين زمينه توصيه‌هايي دارند كه در ادامه مي‌خوانيد:
آنچه در دانشكده خبرنگاري به شما نياموختند
Phoebe Gavin كه راهنماي حرفه‌اي و هدايتگري است، مي‌گويد شاهد افزايش علائم «كارزدگي يا خستگي مفرط و يا چيزي مشابه آن» بوده است. او در مصاحبه‌اي براي اين مقاله افزود: «حداقل شاهد واكنش‌هايي بوده‌ايم كه نشان از كوفتگي كاري دارند و مردم تجربيات خود را از كار، اين گونه بيان كرده‌اند.»
به گفته او، اين همه، نتيجه لايه‌هاي زيادي از عوامل استرس‌زاست كه خبرنگاران به عنواني بخشي از كار خود تجربه مي‌كنند. شغل خبرنگاري مرتباً با موضوعات دشوار سر و كار دارد؛ به خصوص در سال‌هاي اخير كه همه‌گيري ويروس كرونا، اعتراضات و جنگ‌ها جريان داشته‌اند.
بنياد The Self-Investigation، كه هدف كارش سلامتي خبرنگاران است، مي‌خواهد خبرنگاران را تشويق كند كه بر سلامت خود تمركز كنند.
Aldara Martitegui، يكي از مدرسان اين بنياد، همه‌گيري ويروس كرونا را يكي از علت‌هاي اصلي اوضاع فعلي مي‌داند.
از نظر او خبرنگاراني كه به گزارشگري با خطر بالا عادت نداشتند، ناگهان خود را در موقعيتي تازه و غريب يافتند.
وي مي‌افزايد: «براي اولين بار مجبور بوديم از يك واقعيت دشوار گزارش تهيه كنيم كه همزمان بر خود ما هم اثر گذاشته بود.»
به گفته او، اين بحران خبرنگاران را از نقش ناظر محض دور ساخت و به طرف‌هاي تحت تاثير قرار گرفته مبدل كرد. Martitegui مي‌گويد: «بسياري از ما ديديم كه فاقد ابزارهاي لازم براي مديريت چنين شرايطي هستيم. اين باعث شد احتمال پذيرفتن اين مطلب كه ما فاقد ابزارهاي عاطفي هستيم در ميان خبرنگاران بيشتر شود؛ چيزي كه در مدرسه/مكتب به ما نمي‌آموزند.»
خط قرمزها(حد و مرزها)ي خود را براي ديگران روشن كنيد
به گفته Martitegui، بنياد The Self-Investigation تلاش مي‌كند براي خبرنگاران فضايي ايجاد كند كه كمك كند تا از شرايط كار خود آگاه شوند. يكي ديگر از هدف‌هاي اين بنياد، شناسايي نيازهاي ما براي كار خبرنگاري به شيوه‌اي است كه آن را باور داريم و اين كه آن را با «وضوح ذهني و در يك حالت روحي آرام، نه آشفته» انجام دهيم.
Martitegui مي‌گويد شايد از اين مساله پرسش‌هايي به ميان آيند، مثل اينها:
«آيا وصل بودن دائمي من به اطلاعات و رسانه‌هاي اجتماعي مفيد است؟»
«اين كار بر زندگي من چه تاثيري دارد؟»
«من مي‌خواهم چه نوع خبرنگاري باشم؟»
«آيا مي‌توانم در سازمان خبري كه كار مي‌كنم همان خبرنگاري باشم كه مي‌خواهم؟»
يكي از بزرگترين چالش‌هايي كه تيم Self-Investigation در بين خبرنگاران شاهد بوده است، ناتواني آنها در ابراز احساسات و افكار خودشان بوده است.
Martitegui مي‌گويد: «مي‌بينيم كه خبرنگاراني كه كارهاي بسياري را بر عهده مي‌گيرند، خسته شده‌اند و احساس مي‌كنند نمي‌توانند بگويند (كافي است، نمي‌توانم اين كار را انجام دهم)، و از اين نظر، ترس بسياري وجود دارد.»
اين پديده در بين خبرنگاران آزاد هم وجود دارد؛ شايد آنها از رد كردن يك طرح و تهيه نكردن يك گزارش، ترس داشته باشند. زيرا مي‌ترسند كه اگر آن را رد كنند، شايد دوباره به آنها پيشنهاد نشود.
Gavin كه با اين موضوع موافق است مي‌گويد: «اين مساله واقعاً مربوط به حد و مرزها و انتظارات است، و اين كه مطمئن شويم كه حد و مرزها و انتظارات چيستند.»
به گفته او خبرنگاران بايد چيزهايي را كه فكر مي‌كنند براي آنها مفيد است، به ديگران بگويند: «خبرنگاران نمي‌توانند انتظار داشته باشند كه همكار، رئيس و يا همكارانشان به طور معجزه‌آميزي بدانند كه آنها به چه چيزي نياز دارند.»
نقش صنعت رسانه
مديران بايد حد و مرزها و انتظارات كارمندان خود را بشنوند و مايل باشند درباره اين موضوع بحث كنند كه «چه چيزي مي‌تواند براي تو به عنوان يك فرد معنا داشته باشد و همزمان براي مخاطبان جالب باشد و باعث حفظ كسب و كار ما شود.»
شايد براي هر سازمان خبري اين طور نباشد. به همين دليل مهم است كه تحقيق كنيم و «اتاق‌هاي خبري را كه كارمندان خود را به سرعت در كار وامي‌دارند و آنهايي كه مشكل را درك مي‌كنند، شناسايي كنيم.»
شماري از مديران متوجه شده‌اند كه چگونه استرس، بر كارمندان آنها تاثير مي‌گذارد. در حالي كه خبرنگاران به كارهاي ديگر روي مي‌آورند، سردبيران مي‌دانند كه استعدادها را از دست مي‌دهند. Martitegui در اين مورد مي‌گويد: «نگراني وجود دارد، زيرا خبرنگاران، فرسودگي شغلي را تجربه مي‌كنند و اكنون برخي مي‌خواهند اين حرفه را ترك كنند.»
او فرض مي‌كند كه اين موضوع شايد علاقه مديران را به سلامت عاطفي و رواني خبرنگاران آنها بيشتر كند: «خبرنگاري به خبرنگاران سالم نياز دارد. بايد حالت رواني مناسب براي انجام كار خبرنگاري، فراهم شود.»
راهنمايي‌هاي بيشتر
از فكرتان بيرونش كنيد
Gavin توصيه مي‌كند كه زماني را به نوشتن در مورد كاري كه انجام مي‌دهيد، احساس خود و گونه‌اي كه مي‌خواهيد كارتان احساس شود اختصاص بدهيد. او مي‌افزايد: «وقتي كه اين چيزها را نوشتيد، از فاصله عاطفي دورتري نسبت به آنچه كه در ذهن‌تان است، آنها را تجزيه و تحليل كنيد.» از خود بپرسيد: من بر كدام يك از اين مشكلات نفوذ دارم؟ من در مورد خود و ديگران چه پنداشت‌ها يا فرضياتي دارم؟
ارزش خود را بدانيد
هر چه بهتر خود را بشناسيد، بهتر مي‌توانيد خود را به عنوان يك همكار ارزشمند معرفي كنيد. Gavin مي‌گويد: «هرچه در مورد ساختن مهارت‌ها و مقام خود راهبردي‌تر عمل كنيد، به همان اندازه فرصت‌هاي بيشتري براي انتخاب خواهيد داشت.»
احساسات خود را مشخص كنيد
او مي‌افزايد: «ساختن واژگان عاطفي و دانش ما در مورد اين كه فرسودگي كاري واقعاً چيست -- فراتر از شيوه‌هاي رايج فرهنگ عامه -- براي اين كه دريابيم چه كاري بايد انجام دهيم، مفيد خواهد بود.»
قاطع بودن را تمرين كنيد
Martitegui مي‌گويد قاطع بودن دو عنصر كليدي دارد: احترام و ثبات. او براي فهماندن اين مساله به خبرنگاران، مثالي مي‌آورد: «مي‌دانم كه تو به اين كار نياز داري. مي‌دانم كه نياز تو به اين كار مهم است. اما نمي‌توانم اين كار را انجام دهم، به اين خاطر اين كه اگر اين كار را انجام دهم، به اين معناست كه استراحت نخواهم كرد.»
با همكاران خود صحبت كنيد
صحبت كردن با همكاران مي‌تواند در مقابله با بي‌انگيزگي و پريشاني به شما كمك كند. Martitegui مي‌گويد: «اين كار به ما كمك مي‌كند كه بار ديگر به ارزش‌ها، اصول و هدف‌هاي خبرنگاري بپيونديم و شور و اشتياق دوباره‌اي نسبت به حرفه خود پيدا كنيم.»
نوشته Aldana Vales
Jan 27, 2023
منبع: ijnet