چكيده
امكان و ظرفيت هاي پياده روي عظيم اربعين به مثابه يك آيين و منسك معنوي را مي توان از زواياي مختلف مورد مداقه قرار داد. در سال هاي اخير به دليل حضور گسترده زائران اربعين در عراق و آثار و پيامدهاي جهاني آن به مثابه يك پديده آييني عظيم، توجه انديشمندان حوزه هاي جامعه شناسي دين، علوم ارتباطات، مطالعات فرهنگي، مطالعات تاريخي و تمدني به اين موضوع جلب شده و با رويكردهاي اجتماعي، ارتباطي، فرهنگي و تمدني به ظرفيت هاي آن پرداخته اند.
در اين راستا، به دليل تماس فرهنگي زائران كشورهاي مختلف جهان اسلام و از فِرق مختلف و برخي اديان در اين آيين مشترك معنوي، مسئله ارتباطات ميان فرهنگي يكي از مسائل برجسته به شمار مي آيد. لذا اين سؤال مطرح مي شود كه چه راهبردها و سازوكارهايي براي تقويت همگرايي و تسهيل ارتباطات ميان فرهنگي زائران ايراني و عراقي وجود دارد؟
در اين راستا نقش گروه ها و نهادهاي فرهنگي و سياست گذاري نسبت به تحقق اين امر مهم شايان توجه است. اين مقاله با تمركز بر ارتباطات ميان فرهنگي در پي تبيين سياست هاي مهم و اثرگذار در افزايش همگرايي ميان فرهنگي ميان ملت ها در راهپيمايي اربعين مي باشد.
با استفاده از نظريه تطابق ميان فرهنگي سازوكارهايي مانند گفتگوي همدلانه، پذيرايي از ميهمانان ساير كشورها، ارتباطات غيركلامي و نظاير آن بر تقويت ارتباطات ميان فرهنگي ملت هاي حاضر در اربعين در قالب هاي همگرايي، فرهنگ پذيري، تنظيم و اتحاد مي افزايد و بر كيفيت ارتباطات آنها مطلوبيت مي بخشد و لذا حضور سالانه ميليون ها زائر با تمايزات هويتي در امر مشترك آييني و مذهبي، بيانگر بسط تمدني از طريق مناسبات انساني و ارتباطات ميان فرهنگي در راهپيمايي اربعين حسيني (عليه السلام) خواهد بود.
دانلود كامل مقاله: دلالت هاي راهبردي ارتباطات ميان فرهنگي