شبكه اطلاع‌رساني روابط‌عمومي ايران (شارا)-|| روابط‌عمومي يكي از حوزه هاي ارتباطات برنامه ريزي شده است كه به سوي ارتباط مستمر، بلند مدت و نهادينه گرايش دارد. به نظر «گرونيك و هانت» ( GRUNIG AND HUNT) (1984) بخش روابط‌عمومي از طرفي بر فعاليت هاي ارتباطي سازمان با محيط عمومي آن نظارت مي كند، و از طرف ديگر بر فعاليت هاي ارتباطي ميان نظام هاي فرعي و در درون محيط ويژه اي اين نظام توجه دارد.
به علاوه درباره «نقش مرزي» (BOUNDARYROLE) روابط‌عمومي، نظريه عمومي نظام ها تصديق مي كند كه اعضاي سازمان در فراگرد ارتباطي، نقش هاي متفاوتي ايفا مي كنند. كارورزان روابط‌عمومي ارتباط گران سازماني يا برنامه ريزان ارتباطي صرف نظر از اسم و عنوان‌شان، نقش مرزي دارند: «آنان در لبه سازمان عمل مي كنند و رابط ميان سازمان و گروه ها و افراد بينابيني هستند. آنان مي توانند يك پا درون سازمان، يك پا بيرون آن داشته باشند.» برنامه ريزان ارتباطي، با توجه به اطلاعاتي كه از محيط بدست مي آورند، بايد آنچه را كه مي خواهند، از طريق ارتباط به محيط سازمان بدهند (و آن را) به حالت تعادل در آورند. هدف، قرار گرفتن در موقيعتي است كه به برنامه ريز اجازه دهد تا نقش مرزي خود را كه نقش كاملا حساسي است، ايفا كند.
طرز فكر جاري اين است كه نزديكي به راس سازمان و محيط سازمان هر دو بسيار مهم است. طرز فكر جاري اين است كه نزديكي به راس سازمان يا واحد سازماني مربوطه مي تواند ميزان معيني از استقلال و خود مختاري را كه براي ايفاي نقش مرزي ضرورت دارد، فراهم گرداند.
در زمينه كاربرد نظام ها در روابط‌عمومي بايد گفت كه حداقل از جهت نظري هيچ شكل ديگري از ارتباطات برنامه ريزي شده بيش از روابط‌عمومي، از طريق تفكر در نظريه ها تنظيم نشده است. استناد به نظريه نظام ها را حتي در عملي ترين تعاريف روابط‌عمومي، مثل، تعريف « هارلو» (harlow)، يعني تعريفي كه انجمن بين المللي روابط‌عمومي آن را پذيرفته است، مي توان يافت:
«روابط‌عمومي يكي از وظايف مشخص مديريت است كه كمك مي كند تا همكاري دو جانبه، ميان سازمان و مردمي كه با آن سرو كار دارند، برقرار و حفظ شود. روابط‌عمومي «مديريت مشكلات و مسائل» را در بر مي گيرد و به مديريت كمك مي كند تا از افكار عمومي آگاه و پاسخگوي آن باشد؛ مسئوليت مديريت را خدمت به منافع عمومي مي داند و بر اين نكته تاكيد مي ورزد. هم چنين به مديريت كمك مي كند تا از تغييرات دور نماند و آنها را به كار گيرد و به عنوان نظامي هشدار دهنده، روزهاي آتي را پيش بيني كند. روابط‌عمومي تحقيق و فنون ارتباطي سنجيده و اخلاقي را به عنوان ابزارهاي اصلي خود به كار مي گيرد.»
يكي ديگر از تعاريف روابط‌عمومي كه به روشني از نظريه نظام ها تاثير پذيرفته است، تعريف «لانگ و هازلتون » است:
« روابط‌عمومي كاركرد ارتباطي مديريت است كه از طريق آن سازمان ها با محيط خود سازگار مي شوند، آن را اصلاح مي كنند و تغيير مي دهند، يا آن را حفظ مي كنند تا به اهداف سازماني دست يابند.