شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)-|| به‌طور كلي، شركت‌ها و سازمان‌ها اگر بخواهند محيطي حامي نوآوري و خلاقيت پديد آورند و از اين طريق به ارتقاي سيستم ذهني كاركنان‌شان كمك كنند، بايد در راستاي شكل‌دهي و تقويت سه ويژگي زير تلاش كنند كه عبارتند از:
۱- احساس تعادل
بسياري از كاركنان هنگامي مشتاق شكل‌دهي به عقايد و ايده‌هاي خود مي‌شوند و مي‌كوشند تا مستقل فكر كنند كه مطمئن باشند در محيط كار آنها يك نوع تعادل و توازن پايدار وجود دارد و مهم‌ترين تعادل در اين ميان بايد بين ديتا و معنا برقرار باشد. براي ايجاد چنين تعادلي بايد در ابتدا بين اهداف و وسايل، تعادل معنادار ايجاد كرد چرا كه اگر هدف يك شركت دستيابي به يك هدف عددي به هر قيمت ممكن و با هر وسيله‌اي باشد، آنگاه نمي‌توان به ايجاد تعادل در چنين سازماني اميد داشت چراكه در اين حالت، كاركنان تمام قوانين و چارچوب‌ها را ناديده گرفته و فقط به تحقق هدفي كه از آنها خواسته شده، فكر مي‌كنند.
از سويي ديگر، بايد يك نوع توازن و تعادل در مهارت‌هايي كه داشتن آنها از كاركنان انتظار مي‌رود، وجود داشته باشد چراكه افراد بايد اين آزادي و اختيار را داشته باشند كه براساس علاقه و ميل خود و براساس توانايي‌ها و مهارت‌هايي كه دارند و به شكلي كه خودشان صلاح مي‌دانند به‌دنبال ايده‌هاي مورد نظر خود بروند و محدود كردن همه كاركنان به برخورداري از يكسري مهارت‌هاي مشخص و حركت اجباري در مسيري مشابه نمي‌تواند به تقويت تعادل در سازمان كمك كند.
۲- حداقل ترس و نگراني
بعضي از انواع ترس در سازمان مي‌تواند مفيد باشد، هم به تحقق اهداف كمك كند و هم باعث رشد افراد شود، از جمله ترس از خوب كارنكردن و ترس از مورد حمايت قرار نگرفتن در صورت كم كاري. با اين حال، اگر محيط مملو از ترس‌ها و نگراني‌هاي متعدد بر سازمان مستولي شود، آنگاه زنگ‌هاي خطر براي آن سازمان به صدا در خواهد آمد چراكه در اين حالت، كاركنان وادار به سكوت و نگفتن واقعيت‌ها مي‌شوند، بي‌محابا صحبت كردن موجب مي‌شود تا پيامدهاي منفي و زيان‌باري براي افراد به‌وجود آيد و راه تفكر خلاقانه و نوآوري بسته خواهد شد.
۳- وجود ذهنيت رشدمدار:
يك ذهن رشدمدار، چالش‌ها را در آغوش مي‌گيرد و به استقبال خطر مي‌رود و مي‌كوشد تا از شكست‌ها و انتقادها، چيزهاي زيادي بياموزد و بر سر ايده‌هاي خلاقانه و نوآورانه پافشاري كند حال آنكه يك ذهن بسته و ايستا، از چالش گريزان است، بازخوردها را ناديده مي‌گيرد و خيلي زود از ادامه مسير منصرف مي‌شود. البته افراد مي‌توانند ذهنيت خود را تغيير دهند و از وضعيت ايستايي و بسته بودن به وضعيت رشدمداري درآيند، به شرطي كه محيط مناسب و مساعدي براي اين تغيير پيدا كنند.
بنابراين اگر رهبران يك سازمان به‌طور واقعي به‌دنبال نوآوري و خلاقيت باشند، بايد چنين محيط مطلوبي را براي تغيير ذهنيت‌ها از حالت ايستا به حالت پويا و رشدمدار فراهم آورند.
مترجم: سيدحسين علوي‌لنگرودي
منبع:Strategic Management Journal
https://donya-e-eqtesad.com