3. وظيفه فعالان فناوري ايران در برابر اين گونه تهاجمات چيست و معمولا حضور آن ها در حوزه جنگ نرم پررنگ نيست نظر شما چيست؟ آيا محدويت هايي هم در اين زمينه وجود دارد و اساسا زمينه هاي حضور در اين عرصه چيست؟

وظيفه فعالان فناوري اطلاعات آن است كه بدانند هنوز بخش بزرگي از جامعه و بخصوص بخش مهمي از كاركنان دولت و حتي بعضي مسئولين با اين پديده آشنا نيستند و بايد كمك كنند تا شطح آگاهي جامعه نسبت به تبعات مثبت و منفي اين فناوري زياد شود. از طرفي دولت بايد بداند كه توان هدايت اين فناوري را به تنهايي ندارد و بايد بصورت گسترده ‏اي از بخش خصوصي در اين زمينه كمك گرفته شود. ورشكستگي بسياري از شركت هاي فناوري اطلاعات در چند سال گذشته و عدم حمايت دولت از فناوري اطلاعات بصورت وسيع و نداشتن برنامه استراتزيك مشخص باعث ضعف ما در اين زمينه شده است. در كشورهاي توسعه يافته فناوري اطلاعات را بستر توسعه اقتصادي و اجتماعي و فرهنگي قرار داده ‏اند اما در كشور ما محدوديت ها بيشتر از تشويق به استفاده از اين فناوري است بايد با نگاه بازتري كار را به جلو ببريم.

 

4. رسانه ها چطور و آيا در اين زمينه موثر عمل مي كنند؟

رسانه‏ ها در اين زمينه خيلي خوب عمل نكرده ‏اند و نتوانسته ‏اند فضاي لازم را براي تصميم سازي واقعي تر مسئولين در اين زمينه فراهم كنند. نگراني ‏هاي بيش از اندازه و محدودسازي دسترسي سواد جامعه در اين زمينه را پايين نگهداشته بايد آن قدر مردم به اين فناوري تسلط پيدا كنند كه خودشان بتوانند در مقابل حمله ‏هاي سايبري كه در آينده بيشتر و پيچيده ‏تر مي‏ شود مقابله كنند.

 

5. متاسفانه تاكنون جنگ نرم در حوزه روابط عمومي مورد توجه قرار نگرفته و از چشم روابط عمومي ها نيز پنهان مانده چه توصيه هايي براي حضور روابط عمومي هاي كشور ما در اين عرصه داريد؟

اولين وظيفه روابط عمومي ‏ها ارتقاء دانايي خود و استفاده ازاين فناوري در همه زمينه ‏هاي كاري است. سپس آنها بايد به مديران و كاركنان خود اهميت موضوع را انتقال داده و از نگراني هاي تاخير در استفاده از اين فناوري بيشتر بگويند و بنويسند. بنده امروزه نگران نداشتن يك استراتژي براي توسعه اين پديده در كشور هستم. كشور سنگاپور كه سال 2011 برترين دولت الكترونيك جهان بوده است از 30 سال قبل يعني سال 1980 برنامه استراتژيك داشته و هم اكنون برنامه ‏اي دارد كه تا سال 2015 مسير آن كاملا روشن است و شعار اين برنامه "دولت با مردم" است، يعني دولت با مردم اين فناوري را به جلو مي ‏برند. در كشور ما اولين سند دولت الكترونيك تحت عنوان "نقشه راه خدمات دولت الكترونيك" در سال 1390 به تصويب هيات محترم وزيران رسيده و قرار است به زودي رونمايي شود يعني درست 30 سال از سنگاپور در داشتن يك برنامه استراتژيك عقب هستيم كه نتيجه آن همين مشكلاتي است كه امروز با آن مواجه و هيچ كسي هم احساس مسئوليت نمي ‏كند! فراموش نكنيم امروزه بيش از 5 ميليارد نفر در جهان از تلفن همراه و بيش از 2 ميليارد نفر از اينترنت و ميليون ها يخچال و تلويزيون و اشياء ديگر هم با هم در ارتباط هستند، در چنين فضايي نمي‏ توانيم از اين فناوري استفاده نكنيم، بايد به دنبال يك برنامه ملي مناسب باشيم.