شبكه اطلاع رساني روابطعمومي ايران (شارا)-||شهرزاد عارفي ||| مطلب زير چكيده مطالعات حاصل از اثرات اخبار٬ گفتگو و شايعه هاي ايجاد شده درباره سازمانها در فضاي آنلاين است. اين جريانها ممكن است بر اساس واقعيت و يا انتزاعي باشد كه بر نوع نگرش افراد به سازمانها جهت عملكرد در بحران و انتساب افراد مناسب در بحران سازمانها تاثير بسياري دارد.
با اينكه اين دست از گفت وگوها منجر به ايجاد فضاي منفي عليه سازمان دارد اما يافتهها حاكي از آن است كه مخاطبان به دنبال كردن اخبار مبتني بر واقعيت بيشتر به اخبار انتزاعي واكنش نشان ميدهند اما واكنش سازمان به اين نوع شايعهها ميبايست فراتر از ايفاي نقش قرباني در بحران باشد.
اين تحقيق سه گروه را بررسي مي كند:
- شايعههاي مبتني بر حقيقت
- شايعههاي انتزاعي و ذهني
- شايعههايي كه در اصل حقيقت هستند
روش اجرا
تمام ۳۶۶ شركت كننده در يك نظر سنجي٬ پرسشنامه آنلاين را تكميل كردند كه پيش از آزمون با اندازه گيري درگيري شخصي آنها با مسئله مسموميت غذايي آغاز شد. سپس از آنها خواسته شد كه همان مقاله خبري را كه سناريوي بحران به آنها اطلاع مي دهد به طور تصادفي در يكي از سه شرط مربوط به بحران توزيع شدند را بخوانند. به دنبال آن، همان پرسشنامه پس از آزمون براي اندازه گيري متغيرهاي كليدي اجرا شد.
يافتههاي اصلي
- شايعات آنلاين مبتني بر واقعيت در مقايسه با شايعات با ادعاهاي ذهني منجر به باورپذيري بيشتري مي شوند.
- باورپذيري شايعات آنلاين منجر به انتساب مسئوليت سازماني در مواقع بحران مي شود.
- انتساب مسئوليت بحران سازماني منجر به نگرش منفي بيشتري نسبت به سازمان مي شود.
- درگيري شخصي افراد با يك مسئله بحران با انتساب مسئوليت بحران سازماني رابطه مثبت دارد و با نگرش نسبت به سازمان رابطه منفي دارد.
مفاهيم تمريني
بلافاصله پس از بحران ايجاد شده در اثر انتشار شايعات آنلاين، مردم هنگام تصميم گيري براي باور شايعات منفي در مورد يك سازمان و اينكه آيا بايد بر اساس شايعات سازمان را مقصر بدانند، رويكرد منطقي تري را اتخاذ مي كنند.
تمايل مردم به باور شايعات آنلاين در طي يك دوره عدم اطمينان از بحران، عمدتا يك روند منطقي است كه به صحت و عينيت ادعاهاي مطرح شده در شايعه بستگي دارد. مردم تمايل ندارند براي شايعه هاي آنلاين كه خالي از ادعاي واقعي است اعتباري قائل نشوند.
• قبل از اينكه همه شايعات آنلاين را بعنوان يك بحران از نوع قرباني تلقي كنند، مديران بحران ابتدا بايد محرم اسرار شايعه سازها باشند. اگر شايعه آنلاين مبتني بر واقعيت باشد، احتمالاً مي توان اين بحران را قابل پيشگيري دانست و بنابراين نياز به توجيه بيشتري از سازمان دارد تا صرفاً انكار صحت شايعه.
پاسخگويي به شايعات مي تواند تا حد زيادي به مشخص بودن يا نبودن علت بحران بستگي داشته باشد. وقتي اطلاعات مهمي به اشتراك گذاشته نشود، استراتژيهاي پاسخگويي در برابر بحران (به عنوان مثال، راهنمايي اطلاعات، تنظيم اطلاعات) در كاهش سطح سرزنش سازماني موثرتر از استراتژيهاي مديريت شهرت هستند (به عنوان مثال، انكار، كاهش).
منبع مرجع: شبكه اطلاع رساني روابطعمومي ايران (شارا)