شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)-|| غالباً اين ادعا وجود دارد كه خوانندگان يا بينندگان يك رسانه در واقع صاحبان آن روزنامه، مجله، تلويزيون يا راديو هستند. آيا واقعاً چنين است؟ متأسفانه، براي ارائه يك پاسخ تأييدآميز، نيازمند تلاش بسيار فوق العاده است.

حسن اراكاكيكا، روزنامه نگار قبرس شمالي، در اين هفته در يك گروه واتساپ نوشت كه وي 100،000 پوند انگليس را براي مشاركت در خريد رسانه اي اختصاص داده است و از بازرگانان ديگر خواسته است سهم بالقوه خودشان را مشخص كنند.

چرا اين تاجر نااميد شد كه رسانه ها به اندازه كافي منعكس كننده نظرات، انتظارات و دغدغه هاي تجاري وي نبودند؟

بديهي است كه تاجر مورد نظر بايد يكي از اين ثروتمندان جديد باشد كه معتقد است همه چيز را مي توان با پول خريداري كرد، از جمله درك واقعيت و ديدگاه يك روزنامه نگار. قطعاً توهين است، اما به سختي مي توانم بگويم كه او كاملاً اشتباه كرده است. اگرچه روزنامه نگاران غالباً ادعا مي كنند كه از نظرات سياسي خود دفاع و از حقيقت حمايت مي كنند ولي واقعاً تاييد چنين نظري بسيار دشوار است.

بسياري از همكاران اين امر را رد مي كنند، اما بسياري از افرادي كه در تحقيقات دانشگاهي روزنامه نگاري شركت كرده اند، متأسفانه همچنين از اين ديدگاه حمايت مي كنند كه روزنامه نگاران غالباً روابط‌عمومي را با روزنامه نگاري اشتباه مي گيرند.

متأسفانه، بسياري از محققان مي گويند، مانند هر صنعتگر ديگري، چه خياط باشد و چه يك بازرگان، روزنامه نگاران به تجار تبديل شده و در حال ساختن و فروش افكار عمومي هستند. خواندن چنين اظهارنظرهايي طبيعتاً من را مانند هر روزنامه نگار ديگري ناراحت مي كند، اما اگر روزنامه نگاران براي ساختن و فروش افكار عمومي مامور شده اند، ريشه آن در كجاست؟

با اين حال، به نظر من، رسانه ها موظف هستند اطلاعاتي را در مورد همه موضوعات مهم و نيازهاي افكارعمومي ارائه دهند تا مردم بتوانند يك تحليل و تصميم گيري درست انجام دهند - يعني، يك انتخاب. رسانه ها بايد با جزئيات كافي و همه جانبه اي موضوعات مورد بحث را به مردم ارائه دهند تا آنها بتوانند يك انتخاب هوشمندانه داشته باشند.

علاوه بر اين، رسانه ها بايد ضمن ارائه اطلاعات و نيز تجزيه و تحليل موضوعات مورد بحث، كثرت گرا باشند.

كثرت گرايي در رسانه نمي تواند به مالكيت رسانه ها محدود شود، بلكه بايد در ايده ها و ارزيابي هاي ارائه شده وجود داشته و جاري باشد.

اگر نمونه اي از قبرس شمالي را انتخاب كنيم، بسيار مايه تاسف است، اما واقعيت تلخ اين است كه ما با كاهش شديد گزارش هاي مستقل و عيني در رسانه ها مواجه هستيم.

آيا اين به همين دليل نيست كه همه افراد و شركت ها و حتي دولت علاوه بر نشريات و ايستگاه هاي راديويي، داراي روزنامه ها و ايستگاه هاي تلويزيوني خاص خود هستند؟

واقعيت و ادراك دو پديده متفاوت و غالباً بي ربط هستند. اخبار مردم با واقعيت سروكار دارند، متخصصان روابط عمومي با ايجاد ادراك برخورد مي كنند.

منبع مرجع: شبكه اطلاع رساني روابط‌عمومي ايران (شارا)