شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)-|| در صنعت بيمه كشورمان، تا كنون تمركز اصلي بر ارزش آفريني براي سهامداران و سودآوري بوده است. اما اين سودآوري مديون رشد ضريب نفوذ بيمه نيز هست. مي دانيم كه اين شاخص فاصله معناداري با ديگر كشورهاي پيشرفته جهان داشته است كه البته بخشي از آن به علت عمر كوتاه حدود 100 ساله بيمه در كشورمان است و بخش ديگر آن عللي همچون كم توجهي به رويكردهاي فرهنگسازي را در برمي¬گيرد. بيمه مفهومي كمتر شناخته شده براي اقشار مختلف جامعه است مسئله¬اي كه اغلب آن را به ديد پرداخت پولي مي¬نگرند كه بي ثمر است. به گونه اي كه حتي درصدي از خودروها نيز، با وجود اجباري بودن قانون، فاقد بيمه نامه شخص ثالث هستند.

اگر تعريف فرهنگ را شيوه زندگي اي بدانيم كه الگوهاي رفتاري را شكل مي دهد، متعاقب آن بايد درنظر داشته باشيم كه الگوهاي رفتاري بر مبناي باورهاي نهادينه شده افراد شكل مي گيرد. به اين معني كه اگر افراد به رفتاري باور و اعتقاد داشته باشند، بدون توسل به اجبار يا قانون، آن را انجام خواهند داد.

برخي رفتارها در حافظه فرهنگي يك ملت وجود دارند اما براي شكل گيري هنجارهايي كه زمينه-هاي آن از پيش وجود نداشته اند، بايد از رويكردهاي بازاريابي اجتماعي استفاده كرد. رايج¬ترين كمپين¬هاي بازاريابي اجتماعي، بر ترويج رفتارهايي كـه مسـائل خـاص را هـدف قـرار مي¬دهند، تمركز مي¬كنند؛ برخي از اين مسائل عبارت اند از: مسائل مربوط به سلامت، پيشگيري از سـوانح، زيست محيطي و مشاركت اجتماعي. بازاريابي اجتماعي طي 40 سال گذشته به طور عمده بر تغيير رفتار فردي تمركز كـرده اسـت. بازاريابي اجتماعي به پيشبرد اهداف اجتماعي و رفاهي و ارتقاء ميزان رفاه مشتري و جامعه توجه دارد و از يكسو از علوم تربيتي و اجتماعي و از سوي ديگر از بازاريابي تجاري براي توسعه مفاهيم خود بهره مي¬گيرد.

با اين تعاريف، از بازاريابي اجتماعي مي¬توان براي شكل گيري باورها نسبت به ضرورت بيمه استفاده كرد. بخشي از ابزار بازاريابي اجتماعي در اين مورد نهادهاي مختلف اجتماعي، صدا و سيما و رسانه¬ها هستند كه مي¬توانند با برنامه ريزي و همفكري كارشناسان ارشد بيمه، به خلا هاي موجود فكري نگرش مردم در مورد بيمه و شركت هاي بيمه بازرگاني پي برده و با توجه به آن به توليد برنامه و متن هاي رسانه اي اقدام ورزند.

در اين ميان اما از ياد نبايد برد كه در ايجاد هر باور و رفتاري، كودكان جايگاه ويژه اي دارند. بنابراين در تدوين هر حركت رسانه اي بايد فصلي را به آنها اختصاص داد. آموزش مفاهيم بيمه به كوكان پيش از اين توسط بيمه مركزي ج.ا.ايران در سرفصل كتاب هاي درسي گنجانده شده است و طرح¬هاي فرهنگي نيز نظير "ب مثل بيمه" و "زنگ بيمه"، كه به برگزاري نمايش هاي شاد با مفهوم محصولات بيمه در مدارس ابتدايي سراسر كشور اختصاص دارد، اجرا شده است.

طرح هايي كه هر چند مي¬تواند با بازنگري و انجام اصلاحات بسيار قدرتمند از آنچه هستند اجرا شوند، اما با يك حضور ميداني در يكي از اين برنامه¬هاي فرهنگي مي¬توان ميزان اثرگذاري آن را دريافت.

اما همان طور كه گفته شد در ايجاد دانش و نگرش افراد نسبت به بيمه، اين تنها نهادهاي رسمي آموزش نيستند كه تاثير گذارند و منابع ديگر اطلاعاتي مانند صدا و سيما نيز نقش حياتي دارند. به خصوص آنكه هنوز يكي از بسترهاي اصلي سرگرمي كودكان، حداقل تا پيش از سنين نوجواني، تلويزيون به حساب مي آيد.

با وجود تلاشهاي صورت گرفته از سوي بيمه مركزي در مدارس، متاسفانه ساخت برنامه هاي جذاب با موضوع بيمه براي مخاطب كودك تا كنون چندان مورد توجه رسانه هاي جمعي نبوده است و اين شائبه پيش مي آيد كه شايد بخشي از كم كاري متوجه مسئولان بيمه اي است كه ارتباط موثري با رسانه ها ايجاد نكرده اند و اهميت توسعه بيمه را روشن نساخته اند. بنابراين به نظر مي¬رسد تقويت روابط متوليان بيمه و رسانه ها از هر دو سو بايد مورد توجه بيشتري قرار گيرد.