شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- يك مدير تبليغات تئاتر با اشاره به اينكه هر نمايشي نيازمند نوع خاصي از تبليغات است، عنوان كرد تبليغات مجازي به تنهايي نمي تواند در جذب مخاطب به تئاتر موفق عمل كند.

ايليا شمس مدير تبليغات و روابط عمومي تئاتر درباره نقش تبليغات مجازي در جذب مخاطبان به خبرنگار مهر گفت: در سال هاي قبل نقش تبليغات محيطي و مطالب در مطبوعات بسيار زياد بود و اصلا فضاي مجازي به اين صورت وجود نداشت كه تبليغات وابسته به آن باشد. در سال هاي قبل مردم بيشتر روزنامه مي خواندند و اخبار و اطلاعات آثار روي صحنه رفته را از اين طريق دنبال مي كردند بر همين اساس معتقدم در اواخر دهه ۸۰ و اوايل ۹۰ فضا كمي تخصصي‌تر بود و تماشاگران بالقوه اي داشتيم كه از سالني به سالن ديگر مي رفتند و تماشاگر واقعي تئاتر بودند.

وي ادامه داد: در دوره اي سالن هاي تئاتر تماشاگران تخصصي خود را داشتند كه به عنوان نمونه تالار حافظ با اين تصميم تاسيس شد كه نمايش هاي تجربه گرايي كه در سالن هاي ديگر قادر به ارايه تجربه مدنظرشان نيستند در تالار حافظ اجرا داشته باشند و مخاطبان هم مي دانستند كه در اين سالن قرار است چه مدل تئاتري ببينند اما با ظهور فضاي مجازي با وجودي كه تئاتر تماشاگر بيشتري پيدا كرد در عوض نسبت به قبل، ذوق و سليقه و شعور مخاطب پايين آمد. ما از افرادي كه تئاتربين حرفه اي بودند و نقطه نظراتشان را انتشار مي دادند، رسيده ايم به گزاره هاي تك جمله اي و تلگرافي و اين فضا باعث شده تماشاگر بالقوه و تخصصي تئاتر از بين برود.

شمس با اعلام اينكه در گذشته مي توانستيم يك نمودار از ميزان استقبال مخاطبان از اجراها كه وابسته به كيفيت نمايش ها بود به دست بياوريم اما امروزه شاهد هستيم نمايشي بي كيفيت روي اين نمودار در نقطه اوج قرار گرفته و نمايشي كه از كيفيت خوبي برخوردار است مورد توجه قرار نگرفته است، توضيح داد: در اين وضعيت مولفه هاي ديگري غير از كيفيت اثر مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است البته با توجه به شرايط اقتصادي كشور داريم از اين وضعيت هم عبور مي كنيم چون تماشاگران با توجه به هزينه اي كه مي كنند، دوست دارند كار خوبي هم ببينند. ظهور سالن هاي خصوصي كمبودهاي سخت افزاري ما در تئاتر را جبران نكرده است ولي متاسفانه مخاطب در هر سالني هر اجرايي را مي بيند. اگر سالن هاي ما هويت داشتند مخاطبان مي توانستند انتخاب درست تري داشته باشند.

شمس به عنوان يكي از مديران صفحات شناخته شده تبليغات تئاتر درباره نوع بسته تبليغاتي كه به متقاضيان ارايه مي كند، توضيح داد: كاري كه من در حوزه فضاي مجازي انجام مي دهم به اين صورت است كه كار را از صفر شروع مي كنم البته اگر اين امكان وجود داشته باشد به اين معني كه من از زمان آغاز تمرين ها، اجرا را مي بينم، يادداشت برمي دارم و درباره كار با كارگردان صحبت مي كنم و ايده هايمان را به هم با اشتراك مي گذاريم. اگر اين امكان وجود داشته باشد كه از ابتدا براي نمايش لوگويي طراحي كنيم در كارمان خيلي جلو مي افتيم.

وي افزود: براساس اين لوگو يك طراحي خاص براي تبليغات نمايش شكل مي گيرد كه ساخت تيزر، عكاسي، نوع معرفي كار و ... را در يك پكيج شامل مي شود. متاسفانه در حال حاضر در فضاي مجازي براي تبليغات يك نمايش چنين رويكردي را نمي بينيم و برخي از همكاران ما براي تبليغ يك كار دست به هر ترفندي مي زنند. براي تبليغ يك كار بايد با گرافيست و عكاس نمايش صحبت كرد و اگر پروژه اي اين نفرات را ندارد اين وظيفه مدير تبليغات و روابط عمومي است كه در تيم خودش اين افراد را بگنجاند تا كار يك ساختار منسجم پيدا كند. اينطور است كه در صورت اينكه نمايش داراي پتانسل هاي كيفي اجرا باشد، مورد استقبال قرار مي گيرد. تبليغات نياز به يك مدت زمان بلندمدت دارد تا ذهن مخاطب آماده شود.

اين مدير تبليغات درباره شيوه هاي مختلف تبليغات گفت: من به عنوان يك مدير تبليغات به عرضي و حجمي بودن تبليغات اعتقاد ندارم بلكه معتقدم تبليغات بايد طولي باشد و به آن شاخ و برگ داد كه وقتي از بيرون ديده مي شود هم گستردگي و جنبه بيزينسي داشته باشد و هم جذاب و آرتيستيك باشد. تبليغات هر نمايش بايد سروشكل خودش را داشته باشد، براي برخي از آثار بايد تمركز روي المان ها و يا بازيگران باشد و براي برخي از كارها روي تبليغات غيرمستقيم مانور داد.

وي درباره هزينه هايي كه گروه ها بايد براي يك پست در صفحه اي تبليغاتي در اينستاگرام پرداخت كنند، توضيح داد: «تئاتربازها» صفحه اي خارج از تئاتر نيست بلكه صفحه هاي از خانواده تئاتر است و در آن بخشي از خانواداده تئاتر مي خواهد به اعضايش كمك كند. ما حتي از خيلي از اجراها مثل اجراهايي كه در سالن كوچك مولوي به صحنه مي روند، هزينه اي دريافت نمي كنيم و به هنرمندان ديگري كه توانايي مالي ندارند در حد يكي دو تا پست و استوري در اينستاگرام كمك مي كنيم. مبلغ استوري هاي ما براي هر نمايش ۵۰ هزارتومان و مبلغ پست هايي كه در اينستاگرام قرار مي دهيم ۶۰ هزار تومان است. البته در پيج هاي ديگر مبلغي كه گرفته مي شود به صورت ساعتي است و با توجه به تعداد ساعتي كه استوري در صفحه شان مي ماند هزينه متفاوتي دريافت مي كنند.

به گفته وي، درست است كه هزينه ها بالا رفته است اما نبايد از تبليغات مجازي به اين شكل كه آنقدر هم تاثيرگذار است، گذر كرد.

شمس متذكر شد: متاسفانه براي تبليغات و ماركتينگ، پارامتر و اندازه گيري وجود ندارد. درست است كه نظرات مشتري ها را براساس كامنت هاي فضاي مجازي مي گيريم اما نمي دانيم تبليغاتي كه انجام مي دهيم منجر به فروش يك كار شده است يا خير. يك اجرا پتانسيل موفق شدن دارد ولي اجرايي ديگري اين پتانسيل را ندارد. ما معجره گر نيستيم كه بتوانيم اتوبوسي تماشاگر را به سالن بكشانيم. پس بايد يك سري از مولفه ها رعايت بشود و ما هم همه تلاشمان را مي كنيم تا كار موفق شود. در تئاتر ما كسي نمي خواهد اشتباهش را قبول كند و همه مي گويند ما فوق العاده هستيم پس بايد خيلي خوب بفروشيم و اگر نفروختيم تقصير عملكرد ضعيف روابط عمومي است اما اگر خوب فروختيم كارمان باكيفيت بوده است.

وي درباره اهميت ارايه اخبار آثار به رسانه هاي رسمي براي اعتبار بخشيدن و ثبت در تاريخ بيان كرد: از آنجايي كه من خودم خبرنگار بودم براي انتشار اخبار قايل به اطلاع رساني در فضاي رسمي مطبوعات و خبرگزاري ها هستم. اين مساله در كشور ما مهم است چون در كشورهاي ديگر فيسبوك و توييتر نيز جزو فضاي رسمي شان محسوب مي شود. فضاي مجازي تمام اقشار جامعه را پوشش نمي دهد پس ما براي تبليغات به فضاي رسمي نيز احتياج داريم. براي هر اثر نمايشي ما نياز به يك فضاي آرشيوي داريم و براي ارايه رزومه نيز نيازمند سرچ در گوگل هستيم كه اين سرچ نيز از طريق اخباري كه به رسانه هاي رسمي داده ايم قابل ديدن است و از طرف ديگر درج اخبار يك نمايش در رسانه هاي مجازي به كار اعتبار مي دهد.

اين مدير تبليغات تئاتر درباره تاثير تبليغات شهري در جذب مخاطب بيان كرد: تبليغات مجازي بيشتر براي نمايش هايي كاربرد دارد كه سلبريتي هاي خيلي شناخته شده براي عامه مردم دارند تا شمايل آن فرد را به شكلي بزرگ در بنرهاي خود به كار ببرند. اين تبليغات بايد آنقدر جذاب و بزرگ باشد تا مردم حين رانندگي يك لحظه توجهشان به آن بنر يا بيلبورد جلب شود و كنجكاو شوند، بدانند نمايشي با بازي آن سلبريتي كجا اجرا مي‌رود. تمركز تبليغات شهري روي شوآف است نه فروش نمايش. نكته ديگر هم در گرفتن تبليغات شهري مشكلاتي است كه گروه ها با سازمان زيباسازي شهرداري تهران دارند و بايد در يك صف نوبت طولاني بروند و در نهايت معلوم نيست به آنها استرابورد يا عرشه پلي بدهند يا خير و تنها در صورتي كه آشنا داشته باشند مي توانند براي گرفتن تبليغات شهري اقدام كنند. اگر هم بتوانند بالاخره اين تبليغات را بگيرند ممكن است از عهده هزينه اش برنيايند چون هر استرابورد ۵۰۰ هزار تومان و هر عرشه پل ۲ ميليون تومان هزينه دارد كه بايد يكجا از طريق بانك شهر پرداخت شود.

وي در پايان صحبت هايش بيان كرد: متاسفانه تالارهاي نمايشي امكانات ضعيفي براي نمايش هايي كه در سالن هايشان به صحنه مي روند، ارايه مي دهند و حتي توقعات تماشاگران را هم برآورده نمي كنند. احترام به شعور مخاطب باعث بالارفتن فروش مي شود بنابراين بايد غذاي روحي مناسبي به مخاطبان بدهيم تا تئاتري رو به جلو داشته باشيم. همچنين ما هنوز در خانه تئاتر هيچ صنفي براي روابط عمومي و تبليغات تئاتر نداريم كه مساله دردآوري است.