شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- تعالي فرهنگ سازماني براي نيل به اهدافي والاتر، يك علم است؛علمي بالنده و در مسير كمال كه اداره سازمان ها را در مقايسه با گذشته دستخوش تغييراتي اساسي كرده است.
تجربه هاي جهاني در اين زمينه نشان مي دهد كه سازمان هايي كه از اين دانش برخوردارهستند، براي همبستگي بيشتر بين اعضاي خود، برنامه اي منسجم و متعالي دارند و بازدهي به مراتب بيشتري نسبت به مجموعه هاي فاقد اين برنامه را شاهد بوده اند.اين تجربه مي تواند و بايد كه در نظام بانكي كشور_با توجه به نقش مهم بانك ها در رشد و توسعه اقتصادي_ تكرار و تكثير شوند.
اما براي رسيدن به اين نقطه،تكيه صرف بر علوم اقتصادي پاسخگو نيست و نيم نگاهي نيز به دستاوردهاي علوم روانشناسي،جامعه شناسي و حتي مردم شناسانه اجتناب ناپذير است.
غفلت از دستاوردهاي اين علوم،ظرفيت هاي مهمي را كه شكوفا شدن آنها مي تواند منجر به تحولي مهم در نظام بانكي كشور شود،مغفول مي گذارد.
خوشبختانه بانك ملي ايران،از اين منظر سرمايه هاي گرانقدري دارد كه مي توانند دستمايه علوم روانشناسانه و جامعه شناسانه قرار گيرند و تحت يافته هاي اين علوم، پرداخته شوند و تعالي يابند و سنگ بناي مستحكم و رفيع تعالي فرهنگ سازماني را بنهند.
به طور مثال براي همه همكاراني كه در مجموعه بانك ملي ايران مشغول به كار هستند،نام اين بانك، باري عاطفي،ارزشي و احساسي را در بر دارد. همه همكاران بانك اين احساس را دارند كه در مجموعه اي با جايگاه اجتماعي رفيع مشغول به كار هستند.
بدون شك، تعلق فرد به سازماني كه در آن مشغول به كار است، يكي از مهم ترين عوامل موفقيت آن سازمان در كاميابي و رسيدن به اهداف والا است و بانك ملي ايران با اين پيشينه،از سرمايه اي گرانقدر برخوردار است.
"كارمند بانك ملي ايران" بودن،يك برند است،برندي كه در زندگي شخصي، مي تواند جايگاه اجتماعي مطلوبي را به فرد اعطا كند.
شكل گيري اين برند، ناشي از تعامل سازنده بانك با پيكره اجتماعي در خلال نزديك به يك سده فعاليت است كه به دنبال آن يكي از مهم ترين عوامل سازنده شخصيت اجتماعي كاركنان اين بانك نيز شكل گرفته است.
اين پيوند از چنان استحكامي برخوردار است كه حتي در دوران بازنشستگي نيز فرد را رها نمي كند و فرد بازنشسته همچنان خود را جزو جامعه بزرگ بانك ملي ايران مي بيند و حس مي كند. به تجربه بارها ديده ايم كه عموم بازنشستگان بانك با جديت و با تعصب مسائل مربوط به بانك را دنبال مي كنند و مشتاقانه در قبال آن، كنش دارند.
اما در كنار اين موضوع بايد به اين پرسش مهم پرداخت كه چگونه مي توان همبستگي درون گروهي موجود را در بانك ملي ايران و ميان كاركنان آن افزايش داد؟چگونه مي توان اين احساسات و عواطف را ميان همكاران رشد و ترقي داد و آن را چون ميراثي گرانبها به نسل هاي بعد منتقل كرد؟
و از همه مهم تر چه خطراتي در كمين اين حس همبسته به ميراث رسيده از نسل هاي پيشين است و چگونه مي توانيم پاسدار اين ميراث گرانسنگ باشيم؟