شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- چند سال پيش مؤسسه بين‌المللي "شرايط كار در خارج" (ئي سي اي ECA) استاندارد زندگي در ۲۵۴ شهر بزرگ جهان را بررسي كرده بود كه بر همين اساس شهرهاي برن و كپنهاك بر سكوي نخست ايستادند. بغداد آخرين رتبه را گرفت و تهران تنها ۲۳ رده از بغداد جلوتر بود.
اين مؤسسه‌ي هر سال استاندارد زندگي در شهرهايي را كه بازرگانان و نمايندگان شركت‌هاي بين‌المللي به آنها رفت‌وآمد دارند، زير ذره‌بين قرار مي‌دهد. هدف اين پژوهش، كمك به شركت‌ها و مؤسسه‌هايي است كه نمايندگان خود را به اين شهرها مي‌فرستند. آنها مي‌توانند بر اساس يافته‌هاي اين مؤسسه، حقوق ومزاياي كاركنان خود را تعيين كنند.
در آن پژوهش‌ها شرايط زندگي بازگانان و نمايندگان شركت‌ها، هم در محل اقامت خودشان و هم در شهرهايي كه آنها موقتا براي كار در آنها زندگي مي‌كردند در نظر گرفته مي‌شد. مثلا براي بسياري از بازرگانان آسيايي، سنگاپور محبوب‌ترين محل هم براي كار و هم براي زندگي بود، در صورتي كه بيشتر بازرگانان اروپايي به اين شهرچندان علاقه‌ا‌ي نداشتند. در حاليكه تاسيسات زيربنايي عالي، بهداشت و درمان درجه‌ي يك، آلودگي هواي بسيار كم، آمار پايين بزهكاري و يك فضاي چند فرهنگي مطلوب؛ همه‌ي اين عوامل شهر برن و كپنهاك را نزد بازرگانان محبوب كرده بود.
در آن زمان اين دو شهر مشتركاً مقام نخست را كسب كردند. در آخر اين رده بندي، كابل به چشم مي‌خورد و علت اين امر نيز، ناامني اين شهر بود. البته بر اساس نتايج اين پژوهش، كراچي پاكستان و پيونگ يانگ، پايتخت كره‌ي شمالي، خيلي بهتر از بغداد و كابل نبودند. همچنين از آلمان شش شهر انتخاب شده بودند، كه شامل برلين، بن، دوسلدورف، فرانكفورت، مونيخ و هامبورگ بودند، كه هم اينك هم، اين شهرها در ميان بهترين شهرهاي جهان هستند.
بر اساس پژوهش "ئي سي اي" شهرهاي بن، دوسلدورف و فرانكفورت بالاترين استاندارد زندگي را در خود آلمان دارند. پس از آنها مونيخ، هامبورگ و برلين قرار گرفته‌اند. شهرهاي آلمان در مقايسه با بسياري از شهرهاي معروف اروپايي، مانند رم، لندن، استكهلم و پاريس وضعيت بهتري دارند.
به اعتقاد پژوهشگران "ئي سي اي" در ميان شهرهاي اروپاي شرقي، استاندارد زندگي در لوبليانا، پايتخت اسلواني و زاگرب پايتخت كرواسي بالاتر از بقيه شهرها بود. از نظر "امنيت شخصي" و "كيفيت هوا"، مي‌توان گفت كه شهرهاي روسيه و سنت‌پترزبورگ در مقياس اروپايي "رفوزه" شدند و كماكان، محبوب‌ترين شهر آسيايي نزد بازرگانان كشورهاي گوناگون، سنگاپور بود. يوكوهاما و هنگ كنگ هم براي آنها شهرهاي مطلوبي بود.
آلودگي هوا در دهلي نو و پكن باعث شده بود كه اين بازرگانان و نمايندگان شركت‌هاي بين‌المللي با رغبت كمتري به اين شهرها سفر كنند، چون اصولا بازرگانان، وضعيت بهداشت و سلامتي را در آسيا نامناسب مي‌دانند. در آن بيانيه مطبوعاتي نامي از تهران نبود! و وقتي سوال شده بود كه چرا نام تهران در ميان شهرهاي برتر نيست؟ پاسخ اين بود كه: «تفاوت فرهنگي، تعداد كم خارجيان، جاده‌ها و تاسيسات زيربنايي بد، كمبود رسانه‌هاي بين‌المللي باكيفيت، نبود امكانات براي گذراندن وقت آزاد و مشكل زباني از جمله معضلاتي هستند كه تهران را به پايين جدول سوق داده است.
در آن گزارش آمده بود كه، قاره‌ي آفريقا در مجموع براي بازرگانان و نمايندگان شركت‌هاي بين‌المللي زياد جذاب نيست و علت اين امر هم، معضلات اجتماعي و امنيت شخصي ذكر شده بود. شهر تونس كه در فهرست مؤسسه‌ي "ئي سي اي" رده‌ي ۷۹ را به خود اختصاص داده بود، محبوب‌ترين شهر آفريقايي ناميده شده و پس از آن كيپ تاون و ژوهانسبورگ قرار گرفته بود.
همينطور، براي بازرگانان اروپايي، ونكوور كانادا مجبوب‌ترين شهر آمريكاي شمالي بود و علاوه بر ونكوور، پيشنهاد شده بود كه به دو شهر ديگر كانادا، تورنتو و اوتاوا هم بازرگانان با رغبت سفر كنند. بوستون آمريكا در مقايسه‌ي بين‌المللي رتبه‌ي ۳۲ را كسب كرده بود و مهم‌ترين معضل در رابطه با آمريكاي جنوبي، كيفيت بد هوا بود. مثلا شهر مكزيكوسيتي به دليل آلودگي بيش از حد هوا در رده‌ي ۱۳۴ قرار گرفته بود. معضل ديگر "امنيت شخصي" است كه باعث شده بود، سائو پاولو و ريودوژانيرو بطور مشترك رتبه‌ي ۱۲۴ را كسب كنند.
پروين خدادادي حدادان/ دانشجوي دكتري ارتباطات