شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : اينفوگرافي در ارتباطات نوين
شنبه، 15 مهر 1396 - 08:09 کد خبر:31431
اينفوگرافي باعث مي‌شود بيننده با نگاهي كوتاه، حجم قابل توجهي از اطلاعات را، كه شكل نوشتاري آن ممكن است مقاله بلند بالايي را شامل شود، به دست آورده و به سادگي و تنها از طريق بصري آن را به خاطر بسپارد.

شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- اغلب ما در زمانهايي مجبوريم موضوعي را براي جمعي در محيط كار، تحصيل، خانواده و يا جاهاي ديگري توضيح دهيم. معمولا و به طور سنتي براي اينكه يادمان بماند كه به ابعاد مختلف موضوع بپردازيم، سرفصل‌ها و موارد مهم را در كاغذي مي‌نويسيم و به تناسب در زمان مناسب به آنها اشاره مي كنيم.

 

گاهي حتي كل متن صحبت‌ها را مي‌نويسيم و براي ديگران قرائت مي‌كنيم، كه برخي از سخنراني‌ها، حتي در بالاترين سطوح علمي و سياسي به اين صورت انجام مي‌شود. بسياري از مواقع ما مي‌خواهيم صحنه‌ها و تصاويري را كه خود از موضوع در ذهن داريم به مخاطب منتقل كنيم، كه ارائه توضيحات كلامي براي ايجاد تصور در ذهن مخاطب كاري بس دشوار است و مخاطب زود دلزده مي‌شود، در اينجا براي سهولت در ارتباطات با مخاطب، روشي به نام "اينفوگرافي" وجود داشته، كه امروزه تبلور بيشتري را براي خود رقم زده است.

 

 اينفو مخفف كلمه information به معني اطلاعات و graphicهم به معناي تصوير است، و اينفوگرافي يعني ارائه اطلاعات يا اطلاع رساني از طريق تصوير.

 

در اينفوگرافي دو هدف عمده وجود دارد كه عبارتند از نخست، كمك به نمايش سريع، واضح و زيباي ايده‌هاي پيچيده در يك تصوير و دوم نشر اطلاعات و داده‌ها به صورت بصري و سهل‌الوصول بر اساس تصوير. براي مثال، يك نقشه و يا يك تابلوي راهنمايي رانندگي يك اينوفوگراف است، زيرا تصاوير و اشكال و علايم، به همراه توضيحات اندك متني، اطلاعات زيادي را به مخاطب منتقل مي كند.

 

در اينجا ذكر اين نكته نيز مهم به نظر مي رسد كه بدانيم تاريخ واقعي اينفوگرافي به انسان‌هاي اوليه بر مي گردد، كه براي رساندن منظور خود و برقراري ارتباط، از اشكال و تصاوير استفاده مي كردند، كه تصاوير به جاي مانده در غارها با موضوعات شكار، جنگ و غيره، خود نوعي اينفوگرافي بوده است، همينطور استفاده از اشكال و علايم در زبان‌هاي اوليه نيز اينفوگرافي است.

 

 تاريخ شروع استفاده از اينفوگرافي به صورت علمي را بايد، از اواخر سال 1400 ميلادي بدانيم، زماني كه لئوناردو داوينچي براي بيان ايده‌ها و تشريح مسائل علمي خود از اينفوگرافيك استفاده مي نمود. در سال 1662 كريستوفر شينر -منجم- براي به تصوير كشيدن نتايج تحقيقاتش درباره حركت خورشيد از تعداد زيادي نگاره گرافيكي استفاده مي كرد.

 

همينطور ويليام سيلوستر براي اولين بار اينفوگرافيك هاي مدرن و كاربردي را در كتاب اطلس سياسي و تجاري خود مورد استفاده قرار داد، كه اين كتاب توسط هيستوگرام‌ها و چارت‌هاي ميله‌اي، اقتصاد انگلستان قرن 18 را توضيح داده است.

 

در سال۱۸۶۱ «چارلز ژوزف مينارد» اينفوگراف ابتدايي حمله ناپلئوني فرانسه به روسيه را طراحي كرد كه يك اينفوگراف دو بعدي و چهار متغيره بود، كه در اين طرح مسير حركت سربازان، مكان‌هاي توقف آن‌ها، تعداد نيروهاي كشته شده بر اثر سرما و گرسنگي و درجات مختلف دما در طول مسيرشان مشخص شده بود.

 

اما اوج محبوبيت اينفوگراف به دهه‌ي 1990 بازمي‌گردد،‌ زماني كه سازمان‌هاي خبري و روابط عمومي ها به اهميت ارتباط بصري با مخاطبان خود پي برده، و در همين راستا روزنامه‌ها و نشريات، تلويزيون، كتاب‌ها، سايت‌هاي اينترنتي، مراكز آموزشي و اجتماعي مملو از اينفوگرافهايي شدند كه در شرايط فعلي و با اين روش، اطلاعات زيادي را در كم‌ترين زمان ممكن به مخاطبان خود منتقل مي‌كنند.

 

 در پايان اگر خواسته باشيم از ميان مزاياي اين روش، مهمترين مزيت استفاده از اين موضوع را بيان كنيم، شايد ذكر اين مزيت باشد كه، اينفوگرافي باعث مي‌شود بيننده با نگاهي كوتاه، حجم قابل توجهي از اطلاعات را، كه شكل نوشتاري آن ممكن است مقاله بلند بالايي را شامل شود، به دست آورده و به سادگي و تنها از طريق بصري آن را به خاطر بسپارد.
 

منبع مرجع: شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)