شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- چرا اقدامات گوگل و فيسبوك در زمينه مبارزه با اخبار جعلي خطرناك تر از خود اين اخبار هستند؟

رابرت اپستين گفته كه او اخيرا در يك گروه كاري حضور داشت كه به مسئله اخبار جعلي و دروغين ميپرداختند و در اين گروه نمايندگان كمپاني هايي نظير مايكروسافت و گوگل و خبرگزاري هاي نيويورك تايمز و بازفيد حضور داشتند. به گفته وي اين شركت كنندگان حتي نتوانستند كه به اجماع عمومي در مورد تعريف كلي "اخبار جعلي" برسند.

به عقيده اين كارشناس به اين نوع اخبار از دو ديدگاه مي توان نگريست. از يك طرف اخبار جعلي مشكل اصلي نيست كه مردم به خاطر آنها با آزرده شوند و به دو دليل نيازي به ترس از اين نوع اخبار نيست. يك اينكه اخبار دروغين بسيار رقابتي هستند. اين به آن معني است كه اگر شما يك خبر دروغين راجع به من بنويسيد، من مي توانم دو خبر از اين نوع درباره شما بنويسم. هيچ الگوريتم خاصي نمي تواند پخش اخبار جعلي را متوقف كند.

ثانيا اخبار جعلي منباع آشكار تاثيرگذازي به حساب مي آيند. براي مثال اگر شما مقاله اي مشاهده مي كنيد كه در آن آمده است كه هيلاري كلينتون مريخي است، متوجه مي شويد كه قصد اين مقاله تاثير گذاري و نفوذ بر شماست. منابع آشكار نفوذ كاملا قابل پيش بيني عمل مي كنند. به همين دو دليل است كه من معتقدم كه نيازي به نگراني و ترس از اخبار جعلي نيست.

چيزي كه من را جدا نگران مي كند تلاش هاي شركت هاي بزرگ نظير گوگل و فيسبوك نه تنها براي مشخص كردن اخبار جعلي، بلكه نمايان كردن آنها به طور خاص و در نهايت حذف آنهاست. براي اين كه به اهميت اين مسئله پي برد، به سوال هاي زير فكر كنيد: آيا خبر فقط به خاطر اينكه به طور اشتباه تدوين شده است مي تواند جعلي باشد؟ چه چيزي براي تدوين اشتباه خبر و تبديل آن به خبر جعلي نياز است؟ آيا وجود 20% حقايق كافي است تا يك خبر جعلي باشد و يا 15% ؟ آيا بخش واقعي خبر حقيقت دارد؟ آيا خبر واقعي كه در سايت جعلي منتشر شده است حقيقي است؟ آيا خبري كه داراي نگرش باريك و يك جانبه است جعلي است؟ آيا اخبار تاريخي مي توانند جعلي باشند؟ مثال هاي بسياري از اين چنين سوالات وجود دارد.

زماني كه ما از افراد و يا الگوريتم براي يافتن پاسخ به سوالات مشابه استفاده مي كنيم هميشه با مشكلي روبرو مي شويم كه باعث سرگيجه مي شود. مسئله پخش اخبار جعلي به ليست بزرگي از سوالات تبديل مي شود كه بايد پاسخ داده شوند. براي مثال:

تشخيص مثبت كاذب — اگر شما درست يك خبر را به عنوان خبر جعلي تشخيص دهيد، به آن چيزي كه ما براي رسيدن به آن تلاش مي كنيم دست يافته ايد. اما اگر خبر درست را به عنوان خبر جعلي معرفي كنيد اين مشكل بزرگي است. درست مثل تست مثبت كاذب سرطان. به عنوان فردي كه بخش بزرگي از زندگي ام را به برنامه نويسي اختصاص داده ام، مي توانم بگويم كه هر الگوريتمي در بعضي از موقعيت ها مي تواند نتيجه مثبت كاذب دهد.

اقتدار — همانطور كه احتمالا متوجه شده ايد گوگل و فيسبوك به انداره كافي قدرتمند هستند. آيا ما مي خواهيم كه اقتدار آنها بيشتر از اين شود و آنگاه بتوانند تصميم بگيرند كه كدام خبر جعلي است كدام خبر نه؟

تنها نكته مثبت اين است كه شركت هايي كه مسئول يافتن اخبار جعلي هستند نزديكتر به حدود قانوني خواهند شد. در حال حاضر گوگل و فيسبوك تحت حمايت قانون 230 آمريكا مبني بر حفظ ضوابط اخلاقي هستند كه طبق آن اين شركتها نمي توانند به ناشران نسبت داده شوند. به زبان ديگر آنها از آنجايي كه منبع اخبار نيستند در قبال انتشار آنها پاسخگو نيستند.

اما هر چه بيشتر آنها به تغيير و اصلاح نتيجه جستجو ها بپردازند، بيشتر مانند ناشران عمل خواهند كرد و كمتر تحت اين قانون دفاعي قرار خواهند گرفت.

جنگ فن آوري — زماني كه گوگل كار خود را با الگوريتم SEO كه براي نمايش سايت ها در خطوط اول جستجو طراحي شده آغاز كرد شركت ها و افراد كه مشغول فعاليت با اين سيستم بودند به سمت بيزنس هاي ديگر نرفتند. در ابتداي سال 2016 ارزش سيستم SEO را 65 ميليارد دلار در سال تخمين زدند. همينطور كه ميبينيم بازي با گوگل بسيار پر سود است. گوگل مداوم در حال بهبود الگوريتم خود است. ولي شركت كنندگان در بازار SEO در حال ساخت روش هاي جديدتر هستند تا بر اين الگوريتم پيروز شوند. وضعيت مشابه مي تواند در پخش اخبار جعلي نيز پيش بيايد. افرادي كه اخبار جعلي پخش مي كنند اين چنين الگوريتم هايي ابداع خواهند كرد.

تاثير ترامپ — به ياد داريد دونالد ترامپ چگونه رسانه هاي اصلي خبري را "دشمن مردم" ناميد؟ مهم نيست كه فيسبوك و گوگل به چه صورت اخبار دروغين را مشخص مي كنند. رهبران جهان نظير ترامپ حرف آخر را خواهند زد.

معضل اخبار جعلي هميشه بوده و خواهد بود. اما نبايد به شركت هاي بزرگ و قدرتمند اين اجازه داده شود كه اين نوع اخبار را تصحيح يا حذف كنند زيرا اين عمل خطرناك تر از خود اخبار جعلي مي باشد./ اسپوتنيك