شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- روابط عمومي يكي از حوزه هاي ارتباطات برنامه ريزي شده است كه به سوي ارتباط مستمر، بلند مدت و نهادينه گرايش دارد. «گرونيك و هانت» ( GRUNIG AND HUNT) (1984) مدعي اند كه روابط عمومي در نظام فرعي مديريت جاي مي گيرد. به نظر آنها بخش روابط عمومي از طرفي بر فعاليت هاي ارتباطي سازمان با محيط عمومي آن نظارت مي كند، و از طرف ديگر بر فعتاليت هاي ارتباطي ميان نظام هاي فرعي و در درون محيط ويژه اي اين نظام توجه دارد.

به علاوه درباره «نقش مرزي» (BOUNDARYROLE) روابط عمومي نظريه عمومي نظام ها تصديق مي كند كه اعضاي سازمان در فراگرد ارتباطي، نقش هاي متفاوتي ايفا مي كنند. كارورزان روابط عمومي ارتباط گران سازماني يا برنامه ريزان ارتباطي صرف نظر از اسم و عنوانشان، نقش مرزي دارند:« آنان در لبه سازمان عمل مي كنند و رابط ميان سازمان و گروه ها و افراد بيرئني هستند. آنان مي توانند يك پا درون سازمان. يك پا بيرون آن داشته باشند» برنامه ريزان ارتباطي، با توجه به اطلاعاتي كه از محيط بدست مي آورند، بايدآنچه را كه مي خواهند، از طريق ارتباط به محيط سازمان بدهند (و آن را) به حالت تعادل در آورند. هدف، قرار گرفتن در موقيعتي است كه به برنامه ريز اجازه دهد تا نقش مرزي خود را كه نقش كاملا حساسي است. طرز فكر جاري اين است كه نزديكي به راس سازمان و محيط سازمان هر دو بسيار مهم است. طرز فكر جاري اين است كه نزديكي به راس سازمان يا واحد سازماني مربوطه مي تواند ميزان معيني از استقلال مربوطه مي تواند ميزان معيني از استقلال و خود مختاري را كه براي ايفاي نقش مرزي ضرورت دارد، فراهم گرداند.

در زمينه كاربرد نظام ها در روابط عمومي بايد گفت كه حداقل از جهت نظري هيچ شكل ديگري ازارتباطات برنامه ريزي شده بيش از روابط عمومي، از طريق تفكر در نظريه ها تنظيم نشده است. استناد به نظريه نظلم ها را حتي در عملي ترين تعاريف روابط عمومي، مثل، تعريغ « هارلو» (harlow)، يعني تعريفي كه انجمن بين المللي روابط عمومي آن را پذيرفته است، مي توان يافت:

«روابط عمومي يكي از وظايف مشخص مديريت است كه كمك مي كند تا ارتباط دريافت، پذيرش همكاري دو جانبه، ميان سازمان و مردمي كه با آن سرو كار دارند، برقرار و حفظ شود. روابط عمومي «مديريت مشكلات و مسائل» را در بر مي گيرد و به مديريت كمك مي كند تا از افكار عمومي آگاه و پاسخگوي آن باشد؛ مسئوليت مديريت را خدمت به منافع عمومي مي داند و بر اين نكته تاكيد مي ورزد. هم چنين به مديريت كمك مي كند تا از تغييرات دور نماند و آنها را به كار گيرد و به عنوان نظامي هشدار دهنده، روزهاي آتي را پيش بيني مند. روابط عمومي تحقيق و فنون ارتباطي سنجيده و اخلاقي را به عنوان ابزارهاي اصلي خود به كار مي گيرد.»

« گرونيك» تعريف بسيار كوتاه تري را ارايه كرده است كه بر مديريت و ابعاد نظام تاكيد دارد: «روابط عمومي، مديريت ارتباط ميان يك سازمان و همگاني كه با آن سرو كار دارند، است».
يكي ديگر از تعاريف روابط عمومي كه به روشني از نظريه نظام ها تاثير پذيرفته است، تعريف «لانگ و هازلتون » است:

« روابط عمومي كاركرد ارتباطي مديريت است كه از طريق آن سازمان ها با محيط خود سازگار مي شوند، آن را اصلاح مي كنند و تغيير مي دهند، يا آن را حفظ مي كنند تا به اهداف سازماني دست يابند.