شارا - شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران : تقويم روز ارتباطات/ روزنامه هاي ايران در گذر زمان
پنجشنبه، 6 خرداد 1395 - 11:45 کد خبر:23496
شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- روزنامه هاي ايران تا اواسط دهه 1336 جنايي نويسي، حوادث شهري، گزارش هاي مربوط به سرگرمي ها از قبيل امور سينما و تئاتر را كه تيراژ سازند كار مجله مي دانستند و توجه زيادي هم به اخبار ورزشي نداشتند. بنابراين، از تيراژ وسيع برخوردار نبودند و خواندن روزنامه عموميت نداشت.


شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- روزنامه هاي ايران تا اواسط دهه 1336 جنايي نويسي، حوادث شهري، گزارش هاي مربوط به سرگرمي ها از قبيل امور سينما و تئاتر را كه تيراژ سازند كار مجله مي دانستند و توجه زيادي هم به اخبار ورزشي نداشتند. بنابراين، از تيراژ وسيع برخوردار نبودند و خواندن روزنامه عموميت نداشت.


روزنامه هاي ايران از سال 1335 با باز كردن صفحه اقتصاد و بازار به تدريج به راه تكامل گام گذاردند. آموزشهاي دكتر ويلسون رئيس دانشكده روزنامه نگاري دانشگاه يوتا كه در 1957 از آمريكا به ايران آمده بود و طي ماهها اقامت خود در تهران به راهنمايي روزنامه نگاران ايران پرداخته بود سبب شد كه روزنامه ها از 1336 صفحات ويژه حوادث شهري، ورزش، سرگرمي ها، گزارش روز و ... داير كنند و تيراژ ها از يكصد هزار نسخه بالاتر برود. طبق آموزش هاي دكتر ويلسون، روزنامه هاي ايران از آن پس در كنار فعاليت هاي دولت و پارلمان، نظر مردم و اصحاب نظر را هم در باره اين فعاليت ها مي پرسيدند و مي نوشتند و هر روز علاقه مندي مردم به روزنامه خواني بيشتر مي شد. اخبار سينما و تئاتر در نيمه دوم سال 1335 به ابتكار غلامحسين صالحيار كه دبيري اخبار مربوط را هم در روزنامه اطلاعات بر عهده داشت عنوان «صفحات هنري» به دست آورد كه اين عنوان در ايران تا به امروزعموميت يافته است. در كشورهاي ديگر، اين مطالب تحت عنوان «سرگرمي ها» طبقه بندي مي شوند.


وضعيت روزنامه هاي ايران تا اواسط آبان 1357 كه به تصميم سنديكاي نويسندگان و خبرنگاران دست به اعتصاب زدند كه بيش از دو ماه ادامه يافت بر همين منوال بود. از اين پس گزارشهاي مربوط به انقلاب غلبه كرد و روزنامه ها منحصرا به اين كار پرداختند و بعد از آن گزارشهاي جنگ مانع از بازگشت روزنامه ها به حالت عادي شد و در دهه گذشته به دليل كنار رفتن و يا بازنشسته شدن روزنامه نگاران حرفه اي، روزنامه هاي ايران به وضعيتي كه در تعريف روزنامه نگاري حرفه اي آمده است كاملا باز نگشته اند و توجه به اخبار دواير دولتي و اظهارات يكسويه نمايندگان پارلمان و مقامات ديگر در آنها بيشتر، و گزارشهاي ساير كشورها و اخبار مورد علاقه مردم عادي محدود است و مطبوعات به جاي صفحات «مردم و روزنامه يا اصطلاحا نامه به سردبير» داراي ستون در اين زمينه هستند كه عمدتا فاقد نام و نشاني صاحب مطلب است و نمي توان به آن استناد كرد.


از بررسي فهرست پروانه هايي كه از تاريخ تصويب قانون مطبوعات سال 1364 (خورشيدي) صادر شده است چنين بر مي آيد كه به بيشتر متقاضيان ازجمله روزنامه نگاران حرفه اي قديمي پروانه انتشار داده نشده است.


تجربه نشان داده است كه در هيچ كشوري روزنامه دولتي معمولا «خواننده داوطلب» نداشته است، ولي در ايران در سالهاي دهه 1370 و اوايل 1380 دو روزنامه همشهري و ايران، هر دو متعلق به دولت، تيراژهاي اول و دوم را دارا بوده اند كه يكي از دلايل آن فقد روزنامه حرفه اي بوده است.

 

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com